Ilang sandali pa akong napatitig kay Justin bago nakapag-react sa sinabi niya.
“What?” wala sa sariling sambit ko pero nanliit ang mga mata niya at naglapat ang mga labi.
“Aren’t you moving here? Do I still have to count?” nakataas ang kilay na hamon niya. Mariing napapikit ako dahil unti-unti na akong nawawalan ng pasensya. Kanina pa kulo ng kulo ang tiyan ko at wala na akong panahon para makipagtalo pa sa kanya. “One…” nagsimula siyang magbilang kaya napadilat ako at napamura sa isip bago gumalaw para lumabas sa sasakyan niya at lumipat sa harapan. Halos pabagsak na sinarado ko ang pinto nang tuluyang makalipat sa harapan.
“Can we leave now?” pigil ang iritasyon na tanong ko nang makaayos ako ng upo. Ramdam na ramdam ko pa rin ang tuloy-tuloy na pagkulo ng tiyan ko at kung hindi pa ka
