ลวงใจร้ายนายซาตาน

20.00 น. เสียงดนตรีบนแคทวอล์คดังคลออยู่ที่หน้าเวทีเหล่านายแบบนางแบบที่สวมผ้าไทยเดินโชว์บนเวทีอยู่ในเวลานี้สร้างความน่าตื่นตาตื่นใจให้กับคนที่เข้าชมงานการตัดเย็บผ้าไทยโดยฝีมือของหญิงสาวที่เป็นดีไซน์เนอร์หน้าใหม่ของแบรนด์นี้ว่าทำออกมาได้แปลกใหม่ทันสมัยแต่ยังคงความเป็นไทยไว้ดังเดิมอย่างดีอีกด้วย “โอเคมั้ยครับตะวัน” คงไทยเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าที่จ้างหญิงสาวมาเป็นดีไซน์เนอร์เดินมาเชคงานที่หลังเวทีเพราะว่าวันนี้งานค่อนข้างยุ่งและอีกอย่างทานตะวันนั้นก็แทบจะจัดการทุกอย่างคนเดียวและอีกอย่างตอนนี้หญิงสาวก็ต้องขึ้นเดินโชว์ชุดฟินนาเล่แทนนางแบบที่มาไม่ได้อีกต่างหากเขาจึงคิดว่าต้องมาให้กำลังใจเธอหน่อย “ตะวันตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะพี่ไทย” ทานตะวันยืนสูดหายใจเข้าออกลึกๆถึงแม้ว่าเธอนั้นจะจัดเวทีเดินแบบมาแล้วหลายงานตั้งแต่มาทำงานที่นี่แต่เธอก็ไม่เคยเดินเองเสียทีจนตอนนี้เธอนั้นรู้สึกประหม่าอยู่มากเมื่อได้คุยกับชายหนุ่มทำให้เธอนั้นสบายใจขึ้นมานิดหน่อย ทานตะวันและคงไทยรู้จักกันตั้งแต่ที่สมัยทานตะวันนั้นเรียนมหาลัยโดยหญิงสาวนั้นเรียนศิลปกรรมศาสตร์สาขามัณฑนศิลป์(แฟชั่นดีไซน์)ส่วนชายหนุ่มนั้นเรียนบริหารธุรกิจที่ทั้งสองรู้จักกันก็เพราะผ่านเพื่อนเพราะเพื่อนของเขาและเธอนั้นเป็นแฟนกันชายหนุ่มแอบมองหญิงสาวตั้งแต่ตอนเรียนแล้วและหลังจากเรียนจบทั้งคู่ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยเป็นเวลาหลายปีจนกระทั่งตอนนี้เขาได้มีโอกาสร่วมงานกับเธอและรู้ว่าสถานะตอนนี้ของเธอนั้นยังโสดเขาจึงไม่รอให้เสียโอกาสที่จะทำคะแนนกับหญิงสาวนั่นเอง “วันนี้ตั้งใจนะครับตะวันเพราะวันนี้มีประธานใหญ่จากบริษัทต่างชาติมาร่วมดูงานในครั้งนี้ด้วยถ้างานนี้สำเร็จการดีไซน์ของตะวันเตะตาท่านประธานคนนี้ล่ะก็เราก็มีโอกาสที่จะร่วมธุรกิจกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติแน่ครับ” “ตะวันจะพยายามให้เต็มที่ค่ะพี่ไทย” “ไปเร็วถึงคิวตะวันแล้ว” “ค่ะ” คงไทยยืนดูหญิงสาวที่กำลังเดินแบบอยู่บนแคทวอล์คอย่างสง่างามเขาแอบคิดในใจหญิงสาวช่างเป็นมืออาชีพเสียจริงเพราะหลังเวทีตื่นเต้นแทบตายแต่เมื่อออกสู่เวทีแล้วฝีมือเธอนั้นไม่แพ้นางแบบมืออาชีพเสียเลยเธอช่างทำให้เขาได้ตกหลุมรักเธอนั้นทุกครั้งไปสิน่า ตอนนี้ทานตะวันต้องเดินปั้นหน้ายิ้มน้อยๆและเดินเฉิดฉายบนเวทีด้วยไทยชุดฟินนาเล่เกาะอกสีทองเข้ากับรูร่างของเธออย่างสง่างามแต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้ใจของเธอนั้นเต้นจะกระเด็นออกมาจากตัวเธออยู่แล้ว จู่ๆก็มีบางสิ่งทำให้หญิงสาวนั้นชะงักงันอยู่ครู่หนึ่งเพราะเธอนั้นรู้สึกเหมือนว่าเธอนั้นเจอคนที่เคยรู้จักที่เธอไม่ได้ยากจะเจอแต่แค่เพียงเอกระพริบตาแวบเดียวเขาคนนั้นก็หายไปแล้วหญิงสาวจึงเริ่มตั้งสติใหม่ยังไงวันนี้เธอก็ต้องทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุดเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังว่าคนที่เธอเห็นนั้นจะเป็นเขาหรือไม่แต่เมื่อคิดไปคิดมาความเป็นไปได้ที่เขาจะอยู่ที่นี่มันยากมากเหมือนกันเธอไม่รู้ว่าทำไมในใจของเธอนั้นต้องคิดว่าเป็นผู้ชายคนนั้นที่เธอไม่ได้อยากเจอด้วย “เยี่ยมมากเลยตะวัน..ไปเปลี่ยนชุดเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน” “ขอบคุณค่ะพี่ไทย” วันนี้ถือว่าการจัดงานครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากเพราะทั้งคนที่มาร่วมงานกับสื่อมวลชนต่างก็ให้ความสนใจกับฝีมือการออกแบบและตัดเย็บของดีไซน์เนอร์มือใหม่เป็นอย่างดีหลังจากเสร็จจากงานแล้วคงไทยก็รอหญิงสาวอยู่ที่หน้างานเพราะต้องการจะไปส่งเธอที่บ้านเพราะว่าตอนนี้มันเริ่มดึกมากแล้ว “ลูคัสตามไปอย่าให้พวกเค้าจับสงสัยได้ล่ะ” “ครับคุณเอส” เอริคให้ลูกน้องของเขาตามรถคันหรูที่พึ่งขับออกไปจากโรงแรมอย่างทิ้งห่างเพื่อไม่ให้คนในรถที่เขาตามนั้นจับสังเกตได้วันนี้เขาจงใจมาดูงานที่นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เขานั้นจงใจที่จะมาที่นี่เพราะว่าเขาจะมาทวงบางสิ่งบางอย่างของเขาคืนน่ั่นเอง “ขับรถกลับดีๆนะคะพี่ไทยขอบคุณมากนะคะที่มาส่งตะวัน” เมื่อคงไทยมาส่งทานตะวันที่บ้านเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็เอ่ยปากของคุณพร้อมจะลงจากรถทันทีแต่ก็ต้องชะงักเพราะว่ามีมือของชายหนุ่มดึงเธอเอาไว้ “เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่มารับนะครับ” คงไทยเอ่ยปากขอหญิงสาวว่าจะมารับเธอในวันพรุ่งนี้เช้าถ้าเป็นไปได้เขาอยากไปรับไปส่งเธอทุกวันก็ยังได้เพราะเขาเต็มใจทำเพื่อเธออยู่แล้ว “เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่ไทยย้อนไปย้อนมาเสียเวลาป่าวๆค่ะตะวันนั่งรถไปเองจะสะดวกกว่าค่ะ” ทานตะวันพอจะดูออกว่ายหนุ่มนั้นพยายามเข้าหาเธอมากเพียงใดแต่ตอนนี้เธอนั้นมีฐานะเป็นลูกน้องของเขาและอีกอย่างเธอก็คิดกับเขาแค่พี่ชายเท่านั้นหญิงสาวปฏิเสธเขาอย่างนุ่มนวลโดยใช้เหตุผลของเส้นทางมาอ้างเพราะเธอไม่ค่อยอยากที่จะไปกลับพร้อมเจ้านายของเธอให้เป็นขี้ปากของคนในบริษัทเพราะแค่เขามีท่าทีที่สนิทสนมกับเธอเท่านี้ก็ยังทำให้มีบางกลุ่มบางพวกไม่ค่อยพอใจเธออยู่ไม่น้อยเธอจึงคิดว่าควรที่จะรักษาระยะห่างเอาไว้จะดีกว่าอีกอย่างในใจของเธอนั้นก็ยังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครเข้ามาด้วย “อืม...โอเคครับงั้นพี่กลับก่อนนะครับ” คงไทยต้องกลับไปอย่างผิดหวังเพราะเขานั้นโดนหญิงสาวปฏิเสธเป็นรอบที่หลายร้อยแล้วละมั้งแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมแพ้ในเมื่อหญิงสาวยังไม่มีเจ้าของหัวใจเขาเองก็ยังมีสิทธิ์ ปึ้กกก “หึ่” เอริคที่เฝ้าดูสถานการณ์อยู่ห่างๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวถึงบ้านของเธอแล้วแต่ก็ไม่ยักจะลงมาเสียทีแถมเขายังเห็นจากข้างหลังว่าหญิงสาวและชายหนุ่มบนรถยังพูดคุยจับไม้จับมือกันอีกด้วยใจจริงเขาอยากจะเดินออกไปเปิดเผยตัวตอนนี้ด้วยซ้ำแต่เขายังไม่อยากทำให้ไก่ตื่นเท่านั้นเอง “กลับกันได้แล้วลูคัส” เมื่อเห็นว่าหญิงสาลงจากรถแล้วเข้าบ้านไปคนเดียวและชายหนุ่มก็ได้ขับรถออกไปจากตรงหน้าบ้านของหญิงสาวแล้วเขาเองก็อุ่นใจที่ชายหนุ่มไม่ได้ตามหญิงสาวเข้าบ้านไปด้วยไม่อย่างนั้นเขาจะต้องอกแตกตายแน่เมื่อโล่งใจว่าหญิงสาวอยู่ในบ้านของเธอคนเดียวแล้วเขาจึงเตรียมตัวกลับทันทีและเข้านั้นคิดว่าอีกไม่นานเขาจะต้องได้สิ่งที่มันเป็นของเขากลับคืนอย่างแน่นอนไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม