Ertesi sabah, her zamanki gibi erkenden kalktım. Çocuklara götüreceğim defterleri, kalemleri ve boyaları güzelce çantama yerleştirdim. Hepsini görünce içim kıpır kıpır olmuştu. Ömer Komutan’ın bu ince düşüncesi beni çok etkilemişti. Her şeyden çok da çocuklar için değerliydi. Onlar mutluysa ben de mutluydum.
Okula vardığımda, çocuklar bahçede koşturuyordu. Beni görünce sevinçle yanıma geldiler. Hepsinin gözlerinde o tanıdık parıltı vardı. İçlerinden biri, Hüseyin, “Öğretmenim bugün resim yapacak mıyız?” diye sordu heyecanla.
Gülümsedim. “Hem de ne resimler! Sürprizlerim var size.”
Sınıfa geçtiğimizde çantadan defterleri, kalemleri ve boyaları çıkarınca ortalık adeta bir şenlik alanına döndü. Herkes çığlık çığlığa sevinmişti. Küçücük şeylerin bu kadar büyük mutluluklara dönüşmesi beni du
