" ฮึก...ถ้าจันทร์ติดต่อมา ออมสินช่วยบอกให้หนีไปไกล ๆ ได้ไหม "
นับดาวที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทเพื่อรอเวลาไปพบคุณพัฒน์ในตอนสามทุ่มตรง คืนนี้หญิงสาวอยู่ในชุดลูกไม้บางเบาสีดำ มองเห็นเรือนร่างขาวเนียนวับ ๆ แวม ๆ ยั่วสายตา
' โธ่...ไปรับปากใครไม่รับ ดันไปรับปากคุณพัฒน์ คนคนนี้ถ้าคิดจะทำอะไรเขาเอาจริงแน่ '
" ก็ดาวอยากเจอลูกบ้าง... "
' แต่ยัยจันทร์ก็สมควรไปนอนคุกจริง ๆ นั่นแหละ ถ้าคุณอศิราไม่ช่วยไว้ก่อน พวกนั้นมันเอาดาวตายแน่ '
" .... "
' เผลอ ๆ ก่อนตายมันจะรุมจับทำเมียซะอีก '
น้ำตาเม็ดโตร่วงหล่นลงมาเป็นสาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าถึงจะรักน้องสาวมากเพียงใด แต่ก็เจ็บแค้นใจเช่นกัน นับดาวยังนอนสะดุ้งผวาอยู่ทุกคืน แม้แต่ในฝันยังคงได้ยินเสียงทุบตีที่ประตูไม้บานเดิม ความกลัวแล่นลึกไปทั่วร่าง ไม่สามารถลืมมันไปได้ง่าย ๆ
' แต่จู่ ๆ คุณพัฒน์มาบอกว่าจะจัดการยัยจันทร์ทั้ง ๆ ที
