คืนรักคนไร้ใจ

ชีวิตของเธอได้เริ่มต้นขึ้นที่ไร่สิงหเนวินทร์ ความรักของเธอก็เช่นกัน แต่ทว่าหัวใจที่มอบออกไปนั้น ให้ไปถูกคนแล้วหรือไม่ ***** สองปีก่อน “คุณวีร์ เข้ามาได้ยังไงคะ” ในคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า บ้านหลังเล็กซึ่งเป็นที่พักอาศัยของ อัยย์ อรกมล จัญศรีมา หญิงสาวกำพร้าวัยยี่สิบเอ็ดปี ผู้มีใบหน้าสวย ผิวพรรณขาวอมชมพู ริมฝีปากอวบอิ่ม ดวงตาสีน้ำตาลทอประกายรับกับแสงจากหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ อรกมลกำลังพิมพ์ข้อความคุยกับเพื่อนสนิทอยู่บนเตียง แต่ก็ต้องกดปิดหน้าจอแล้ววางมันลงบนที่นอน หันไปเอ่ยถามเสียงแผ่วกับคนที่แอบลักลอบเข้ามาในห้องนอนของเธอทางหน้าต่างที่ลืมลงกลอน ทว่าอกข้างซ้ายกลับเต้นไม่เป็นส่ำแทบจะหลุดออกจากหน้าอก ชายที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของสาวโสด หย่อนก้นลงนั่งถอดรองเท้าตรงปลายเตียง ก่อนจะยืนขึ้นจ้องมองอรกมลด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา มือทั้งสองข้างทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตถอดออกจากร่างกำยำ เผยให้เห็นเรือนกายท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แล้วโยนเสื้อทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี “คุณจะทำอะไร” เธอเอ่ยเสียงสั่นเล็กน้อย หัวใจสั่นรัวอย่างตื่นตระหนก เพราะไม่เคยเห็นคนตรงหน้าเป็นแบบนี้มาก่อน ที่นี่คือไร่สิงหเนวินทร์ และคนที่เป็นเจ้าของก็คือคนที่ปีนหน้าต่างเข้ามาหาเธอในช่วงที่ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว วีร์ ชัชวีร์ สิงหเนวินทร์ เจ้าของไร่ส้มเนื้อที่กว่าเก้าร้อยไร่ อายุสามสิบเอ็ดปี แม้ว่าจะทำงานไร่งานสวน ทว่าใบหน้าของเขายังดูหล่อเหลา ดวงตาคมมีเสน่ห์น่าหลงไหล ผิดกับนิสัยที่เย็นชาแต่กลับมีความอ่อนโยนในบางครั้ง ดูมีความย้อนแย้งภายในคนคนเดียวกันอย่างบอกไม่ถูก ชัชวีร์เคลื่อนตัวลงนอนทาบทับคนบนเตียงที่จ้องมองเขาด้วยความประหม่า ลมหายใจปนกลิ่นน้ำเมาที่ดื่มกับพวกคนงานเป่ารดพวงแก้มแดงปลั่งในระยะประชิด “นี่คุณเมาเหรอคะ” น้ำเสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้งออกมาพร้อมกับลมหายใจของชัชวีร์ แต่เขากลับโพล่งคำถามอื่นขึ้นมาแทนที่จะตอบคำถามของเธอ “คบกับไอ้หมอนั่นแล้วใช่ไหม” “ใครคะ” เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงใคร “ไอ้คนที่ชื่อไทม์” เดิมทีชัชวีร์ไม่ได้สนอกสนใจในตัวอรกมล เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เธอเป็นเด็ก ทว่าพอโตขึ้นกลับสวยสะพรั่งจนรู้สึกหวงขึ้นมา พักหลังเขามักจะเห็นหญิงสาวคุยโทรศัพท์กับคนที่ชื่อไทม์อยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งใบหน้าฉายแววมีความสุข คุยกับปลายสายอย่างถูกคอ ผิดกันกับเขาที่ดูเกรงอกเกรงใจ แม้แต่หน้ายังไม่กล้าเผชิญ ราวกับว่าเขาเป็นคนที่น่าหวาดกลัวไม่ควรเข้าใกล้ “ไม่ได้คบค่ะ พี่ไทม์เป็นรุ่นพี่ที่มหา’ลัย” อรกมลรีบปฏิเสธทันควัน เพราะไม่อยากให้คนถามเข้าใจผิด “หึ ยังไม่คบใครก็ดี” ชัชวีร์กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะถามต่อ “ถ้าไม่ได้ชอบมัน งั้นเธอชอบฉันใช่ไหม” ใบหน้าหล่อเข้มเลื่อนปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่ใบหูของอรกมลอย่างห้ามใจไม่อยู่ เขาครองตัวเป็นโสดมาจนอายุสามสิบเอ็ดปี นับตั้งแต่เขาเลิกกับแฟนสาวไปตอนเรียนจบ เพราะอีกฝ่ายนอกใจเขาไปคบกับผู้ชายอีกคน ปัจจุบันก็แต่งงานมีลูกกับชายคนนั้นไปแล้ว นับตั้งแต่นั้นชัชวีร์ก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานในไร่ จึงไม่มีเวลามาคิดเรื่องส่วนตัว ทว่าวันนี้อรกมลกลับทำให้เขาหักห้ามใจไม่ไหวอีกครั้ง “ตอบฉันสิ” เสียงทุ้มปนกลิ่นน้ำเมาเอ่ยกระซิบข้างใบหูหญิงสาว พลันทำให้อกข้างซ้ายของคนใต้ร่างเต้นแรงยิ่งกว่าเก่า อรกมลแอบชอบชัชวีร์มาตั้งแต่เธอมีอายุสิบห้าปี ตอนนั้นคิดว่าคงเป็นความชอบแบบเด็กที่ไม่รู้จักความรัก ทว่าเวลาล่วงผ่านไปกี่เดือน กี่ปี ความรู้สึกที่มีก็ยังคงอยู่ และทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอเป็นใคร เป็นแค่ลูกสาวของแม่บ้านที่คุณย่าของชัชวีร์ให้ความอนุเคราะห์รับมาเลี้ยงดู หลังจากที่ผู้เป็นแม่เสียชีวิตไป แล้วเธอจะกล้าใฝ่สูง แสดงออกว่าชอบคนตรงหน้าได้อย่างไร จึงได้แต่เก็บความลับนี้เอาไว้ ไม่คิดว่าจะถูกเขาจับได้ในคืนนี้ “เอ่อ…” หญิงสาวอ้ำอึ้งหลบสายตา ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ ไม่กล้ายอมรับความรู้สึกที่มีออกไป เพียงเพราะเขาเป็นหลานชายของผู้มีพระคุณ และเขาก็อายุมากกว่าเธอถึงสิบปี แต่แล้วชัชวีร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาประกบกับริมฝีปากอวบอิ่มโดยที่อรกมลไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเบิกตาโพลง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับต้นแขนของเขา ทว่ากลับไร้เรี่ยวแรงขัดขืนหรือไม่เคยคิดจะต่อต้านตั้งแต่แรก ก่อนที่ชัชวีร์จะผละใบหน้าออกแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “ว่ายังไง เธอชอบฉันใช่ไหม” ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของหญิงสาวเต้นระรัว ดวงตาที่ไหววูบสบเข้ากับสายตาคมพลันทำให้หลุดปากยอมรับ “ค่ะ หนูชอบคุณ” รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของชัชวีร์ เขาลอบสังเกตว่าอรกมลมักจะมีท่าทางเขินอายเวลาที่เห็นหน้าเขา แม้ว่าเธอจะไม่กล้ามองหน้าหรือสบตากับเขาตรง ๆ แต่ชายที่เคยผ่านการมีความรักมาก่อน ย่อมต้องมองออกว่าเธอแอบคิดอะไรอยู่ “จูบฉันสิอัยย์” อรกมลโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยจูบใครเลยสักครั้ง แม้ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ทว่าริมฝีปากของชัชวีร์นั้นชวนให้อยากลองสัมผัสดูสักครั้ง หญิงสาวตัดสินใจเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ จูบที่ริมฝีปากของชัชวีร์เบา ๆ ก็ผละใบหน้าออก คลี่ยิ้มเขินไม่กล้าสบตา ใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ร่างกายร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัวกับความใจกล้าที่แสดงออกไป มุมปากของหนุ่มหล่อเจ้าของไร่กระตุกขึ้นเล็กน้อยให้กับความเหนียมอายของอรกมล อยากจะรู้นักว่าหญิงสาวที่ออกไปอยู่หอพักตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย จะยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนท่าทางที่แสดงออกมาหรือไม่ ทันใดนั้นริมฝีปากอวบอิ่มของอรกมลก็ถูกจู่โจมอย่างรวดเร็ว มือหนาประคองท้ายทอยไม่ให้ขยับหนี พลันแทรกลิ้นร้ายเข้าไปในปากตอนที่หญิงสาวเผยอปากเปิดรับเอาลมเข้าไปเนื่องจากหายใจไม่ทัน ร่างของเธออ่อนระทวยเมื่อถูกกวาดต้อนเอาความหวานในโพลงปาก ไม่อาจต่อต้านหรือขัดขืนได้อีก ชัชวีร์ไม่ได้คิดที่จะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขายังมีความต้องการมากกว่านี้ จึงพลิกคนตัวเล็กลงไปนอนหงายอยู่ใต้ร่าง ดันกายขึ้นเล็กน้อยจ้องมองใบหน้าสวยด้วยลมหายใจถี่กระชั้น กลิ่นกายหอมของอรกมลที่ลอยเข้าจมูกมันช่างเย้ายวนใจ ยิ่งอยู่ใกล้กันยิ่งทำให้ชัชวีร์ชักจะอดใจไม่ไหว “เป็นผู้หญิงของฉันนะอัยย์”