หญิงสาวใช้เวลาอยู่นานกว่าจะระงับหยาดน้ำตาเอาไว้ได้ พอเข้าไปล้างหน้า ดื่มน้ำให้รู้สึกใจเย็นขึ้น ก็เข้าไปแต่งหน้าเพื่อกลบร่องรอยแห่งความเสียใจ และเพื่อไม่ให้ใบหน้าโทรมมากเกินไป
พอไปถึงโรงพยาบาลก็ทำงานตามปกติ ถึงเวลาพักกลางวันก็กะว่าจะฝากท้องที่ศูนย์อาหารเหมือนทุกครั้ง ทว่าพอเดินเข้าไปแล้วได้กลิ่นอาหารลอยเตะจมูก ก็ทำให้รู้สึกคลื่นไส้จนต้องจ้ำอ้าวออกมาจากตรงนั้น แล้วรีบเข้าห้องน้ำทันที
เสียงโอ้กอ้ากดังอยู่นานจนไม่มีของเหลวให้ระบายออกมาทางปากได้อีก อรกมลออกมากลั้วปากตรงอ่างล้างมือ จากนั้นก็เลือกกลับไปนั่งพักที่เคาน์เตอร์พยาบาลแทน
“สีหน้าดูไม่ดีเลย ทำไมไม่ขอลาล่ะ” น้ำหวาน พยาบาลรุ่นพี่อีกคนที่อยู่เวรด้วยกันเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรคะ อัยย์ทำงานไหว อีกอย่างลากะทันหันกลัวว่าจะหาคนแทนลำบาก”
“งั้นก็นั่งประจำเคาน์เตอร์นี่แหละ ส่วนงานเดินพี่จะจัดการให้เอง แล้วก็ยินดีด้วยนะจ๊ะ”
“พี่น้ำหวานรู้เรื่องแล้วเ
