ประตูลิฟต์ใกล้จะปิดสนิทขณะชัชวีร์วิ่งไปหยุดอยู่ตรงนั้น เขาตัดสินใจสอดมือเข้าไปขวางก่อนที่ประตูจะอ้าออกกว้างอีกครั้งอย่างไม่ลังเล หนุ่มเจ้าของไร่รีบแทรกตัวเข้าไปยืนด้านในแม้ว่าจะไม่มีใครต้องการเห็นหน้าเขาเลยก็ตาม
“อัยย์ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เขาเอ่ยพลางทำท่าจะเข้าไปอุ้มเธอด้วยตัวเอง แต่ก็ถูกเขมิกามายืนกั้นเอาไว้ หมอทินกรที่เป็นห่วงสาวรุ่นน้องมากก็ขยับปลายเท้าหลีกหนี ไม่อยากให้ชัชวีร์เข้าใกล้เธออีก
ร่างกายและหัวใจของอรกมลเจ็บปวดรวดร้าวจนไม่อาจบรรยายได้ ฝืนทนระงับความทรมานด้วยการนิ่วหน้า แม้แต่น้ำเสียงของชายที่เธอเคยรักมากที่สุดก็ไม่อยากได้ยิน ใบหน้าหล่อเหลาที่เธอเคยหลงใหล เคยจูบ เคยหอม ไม่อยากเห็นแม้แต่จะเศษเสี้ยวใบหน้า
“อย่าให้เขาเข้ามาใกล้”
และนี่ก็เป็นประโยคเดียวที่เธอรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีเอ่ยออกมา โดยที่ไม่มองหน้าคนใจร้ายเลยสักนิด ส่งผลให้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของชัชวีร์กระตุกวูบไ
