อรกมลได้เปลี่ยนเป็นชุดคนไข้ ก็ถูกเจ้าหน้าที่เวรเปลเคลื่อนย้ายออกจากห้องฉุกเฉิน โดยที่มีสูตินรีแพทย์เดินตามกันมา
“อัยย์ แกเป็นยังไงบ้าง แล้วหลานฉันล่ะ”
“เป็นยังไงบ้างครับ”
เขมิกากับหมอทินกรพากันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ระหว่างรออยู่นอกห้องฉุกเฉินก็เปลี่ยนกันลุกเดินเปลี่ยนกันนั่ง พอเห็นอรกมลถูกเข็นออกมาก็รีบก้าวเข้าไปหา
ไม่ต่างจากชัชวีร์ จ้ำอ้าวไปยืนอยู่ปลายเตียงพร้อมด้วยรินลดาที่ก่อนหน้าถูกทิ้งไว้บนห้อง เธอกดลิฟต์อีกตัวลงมาชั้นล่าง แต่ก็วิ่งตามชัชวีร์ไม่ทัน ทว่าพอจะคาดเดาได้ว่าเขามุ่งหน้าไปที่ไหน จึงเรียกรถแท็กซีแล้วตามมาที่โรงพยาบาล
ดวงตาของหนุ่มเจ้าของไร่เลื่อนมองใบหน้าของคนรักก็ได้พบร่องรอยจากการร้องไห้ สลับกับหน้าท้องที่มีมือของเธอวางทาบเอาไว้อย่างหวงแหน
แววตาคู่นั้นของอรกมลเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง โกรธ เกลียด ราวกับไม่อยากอยู่ร่วมโลกเดียวกัน แม้แต่อากาศหายใจก็ไม่อยากใช้ร่วม พลั
