“อัยย์ แกจะถ่ายรูปกับคุณย่าไหม ตากล้องรออยู่”
ทันใดนั้นอรกมลก็หลุดออกจากภวังค์ความคิด สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่เพื่อเรียกสติ ก่อนจะฉีกยิ้มอย่างไม่คิดอะไร แนะนำให้ผู้มีพระคุณรู้จักกับเพื่อนรักของเธอ
“คุณย่าคะ นี่เขม เพื่อนสนิทของหนูค่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณย่า” เขมิกายกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“ส่วนนี่คุณวีร์ และนี่ก็คุณริน”
เขมิกาทักทายทุกคนเสร็จแล้วก็พากันไปถ่ายรูป เธอเห็นใบหน้าของเพื่อนก็พอจะมองออกว่ามีเรื่องบางอย่างเก็บซ่อนอยู่ในใจ
อีกทั้งยังสงสัยว่าเพื่อนของเธอกับชัชวีร์อยู่ในสถานะอะไรกันแน่ ทั้งที่คบกันมานานปีและยังไม่ได้เลิกกัน ทำไมทั้งสองคนถึงได้มีท่าทีห่างเหิน ผิดกับผู้หญิงอีกคนที่แสดงใบหน้าภูมิใจตอนที่หญิงชราแนะนำว่าเป็นว่าที่หลานสะใภ้
สบโอกาสตอนที่ถ่ายรูปเสร็จทุกคนก็เดินออกไปหาที่นั่งพัก เขมิกาจึงถามเพื่อนทันทีด้วยความห่วงใย
“แก นี่มันเรื่องอะไร ทำไมคุณย่าถึงบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นว่าที่
