ประโยคที่ดังออกมาจากปากของผู้เป็นแม่ก็คือสิ่งที่ชัชวีร์เป็นกังวล
เด็กกำพร้า ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ก็คือผู้หญิงที่เขาแอบลักลอบคบกันมาปีกว่า
แทนที่ชัชวีร์จะใช้โอกาสนี้บอกกับทุกคน แต่ทว่าเขายังคงนั่งนิ่งไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว มีเพียงแสดงสีหน้าลำบากใจ ก่อนจะเอ่ยตอบไม่เต็มเสียง
“ไม่มีครับ”
“ถ้ายังไม่มีก็ดี งั้นลูกก็ต้องหมั้นกับหนูริน แม่รับปากป้าอนงค์แล้ว วีร์คงไม่ใจร้ายใจดำยอมให้คนอื่นมาถอนหงอกแม่หรอกนะ เรากับหนูรินน่ะเหมาะสมกันมาก ทั้งหล่อทั้งสวยมีความสามารถด้วยกันทั้งคู่ ถ้าได้หนูรินมาช่วยดูแล แม่กับพ่อ แล้วก็คุณย่าก็คงวางใจ”
“ผมขอเวลาหน่อยนะครับ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อม”
คนร่างใหญ่แต่ทว่าหัวใจกลับขี้ขลาดตาขาว แค่บอกทุกคนว่าคบกับอรกมลทำไมมันช่างยากเย็นราวกับว่ามันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เขาคงทำได้แค่ไปคุยกับรินลดาให้เข้าใจว่าไม่ได้คิดเกินเลยไปกว่าพี่น้อง
พอเจอหน้ารินลดาในช่วงสายของอีกวัน ชัชวี
