The Story of a Prince (LGBT)

Hindi mapuknat-puknat ang aking pagkagat sa aking ibabang labi kahit na sugatan na ang mga ito. Pikit na pikit ang aking mga mata. Kapit na kapit ang aking mga kamay sa malambot na unan na kinasusubsuban ng aking mukha. Daang butil ng pawis na rin ang lumalabas sa aking buong katawan maging sa aking noo na dahilan para magdikit-dikit na ang aking may kahabaang buhok. Wala na sa kamalayan ko ang ganda at luwang ng silid na aking kinaroroonan na aking hinangaan nang araw na makita ko ito. Balewala na rin sa akin ang bango ng silid, ang lambot ng kutson ng kama maging ang sedang kumot at sapin na kinahihigaan ng aking katawan. Ang aking katawan na walang saplot kasama ang isang lalaki na matipuno, matangkad, may matatapang na mga mata at halos doble ang edad sa akin. Siya si Haring Darius, ang hari ng Alivnia at ang namumunong hari ng aming bansa. Sa ilalim ng kanyang kapangyarihan ay nasasakupan niya ang mga maliliit ng kaharian kabilang na ang kaharian ng aking pamilya - ang Kahariang Berdana. Siya ay kinakatakutan dahil siya ay isang mapagparusang hari. Ang lihim ngang tawag sa kanya ng lahat ay ang Berdugong Hari. Walang nakaliligtas sa kanyang mapanuring mga mata. Wala siyang pinipiling parusahan: lalaki man o babae, matanda man o bata basta sila ay napatunayang nagkasala, dadaan sila sa mapagparusang mga kamay ni Haring Darius o ng kanyang mga itinalagang tagapagparusa. Dadanak ang dugo, matutumba ang mga silya, magtatakbuhan ang mga kabayo sa magkakaibang direksiyon upang ihatid sa tiyak na kamatayan ang taong kanyang pinaparusahan. At ang kinatatakutang hari na iyon ay kasalukuyang nasa gitna ng mga burol ng aking likuran. Ang kanyang mapaglarong mga labi, ang kanyang matatalim na mga ngipin at ang kanyang malikot na dila ay kasalukuyang nilalaro, kinakagat at sinisipsip ang bahagi kong hindi pa nasisilayan ng aking mismong mga mata. Ginagawa niya rito ang kanyang ginawa kanina sa aking mga labi, sa aking bibig, at sa bawat parte ng aking balat. Dama ko pa ang laway niyang humalo na sa pawis na lumabas sa aking katawan. Ramdam ko pa ang hapdi ng aking sugatang bibig, maging ang hapdi ng aking balat na tila nalapnos sa ginawa niyang pagkagat at pagsipsip sa mga ito kani-kanina lang. Hindi ko napigilan ang ilang butil ng luha na umibis mula sa aking nakapikit na mga mata nang maramdaman ko ang pagpipilit niyang ipasok ang kanyang pinatigas na dila sa aking nakasaradong daanan. At nang magtagumpay siya ay lalong humigpit ang aking pagkakakapit sa unan, dumiin pang lalo ang aking pagkakapikit at natikman ko ang lasa ng aking dugo mula sa labi kong sugatan na sa aking pagkakakagat. Hindi ko napigilan ang munting pag-arko ng aking likod nang sumiksik papasok sa aking likuran ang isa niyang daliri. Sumirit sa kalamnan ko ang inisyal na hapdi na siyang dahilan ng kirot na aking nararamdaman sa aking kalamnan. Halos mapasunod sa pagkilos ng kanyang daliri ang aking bewang sa takot ko na mas tumindi pa ang hapdi at kirot na aking nararamdaman. Gusto ko ang umiyak nang malakas, ang magsisigaw dahil sa nangyayaring pagmamarka sa aking katawan. Gusto kong tawagin ang aking ina o ang aking kapatid ngunit pinigil ko ang aking bibig na tawagin sila dahil alam ko na hindi sila darating, na hindi nila ako sasaklolohan. Bakit nila gagawin iyon kung sila ang dahilan kung bakit ako naririto ngayon? Kung bakit ko nararanasan ang pananalakay sa aking katawan na wala akong kalaban-laban? Sila ang dahilan ng pagsasakripisyo kong ito. Nakulong sa aking lalamunan ang isang impit na sigaw at hindi ko na rin napigilan ang panlakihan ng mga mata nang maramdaman kong tatlong daliri na ng hari ang nagpipilit pumasok sa akin. Hindi ko na rin nakontrol pa ang pagkabuhay ng bahagi kong nasa gitna ng aking mga hita dahil sa sensasyon at kuryente na dumadaloy sa aking kalamnan dahil sa pinaghalo-halong hapdi, kirot at sakit sa aking likuran. At sa tuwing ipinapasok ng hari sa kailaliman ko ang kanyang mga daliri ay nawawalan ako ng hininga na siyang dahilan ng paninikip ng aking dibdib. Halos habulin ko na nga ang hangin na aking naibubuga nang bumilis nang bumilis ang pag-atras at abante ng tatlong daliring iyon sa aking kaibuturan. Halos umikot na ang aking mga mata nang isang laman sa aking kaloob-looban ang matamaan ng kanyang pinakamahabang daliri. Hindi ko napigilan ang impit na mapasigaw dahil tila sinasadyang pinatatamaan niya iyon sa tuwing malakas niyang ipinapailalim pa ang kanyang mga daliri na halos ikawala ko ng malay. Akala ko nga ay ikamamatay ko na ang kanyang ginagawa hanggang sa maramdaman ko ang pag-ikot ng aking katawan at ang pagsayad ng aking likuran sa kama. Napatingin ako sa hari na nakatitig din sa akin. Lalo pang nag-init ang aking mga pisngi nang pasadahan niya ng tingin ang aking kahubaran na nakabuyangyang sa kanyang harapan. "Ito ang iyong unang karanasan, hindi ba?" tanong niya sa akin nang muling magsalubong ang aming mga mata. Nanunuri ang kanyang mga tingin, ni hindi ko kababakasan ng anumang damdamin ang kanyang mukha, maski sana ng munting awa sa para sa aking luhaang mukha. "O--opo...Mahal na H--hari..." Halos hindi marinig na sagot ko sa kanya. Napalunok ako sa takot nang maging mas mapanuri pa ang pagkakatitig nya sa akin. "Kung gayon ay lalagyan ko ng pag-iingat ang aking pagpasok sa iyo. Ngunit ngayon lamang ito. Bukas at sa susunod pang mga gabi ay gagawin ko na ang lahat ng gusto ko." Hindi pananakot na sambit ng hari kundi isang pangako. Pangako na may susunod pang pag-angkin na mangyayari sa katawan ko. Pangako na sa mga susunod na pag-angking iyon ay gagawin niya na ang lahat ng nais niya na walang pagsasaalang-alang sa akin o sa mararamdaman ko. Pikit-mata akong tumango sa kanya. Lubos ko mang hindi magugustuhan kailanman ang susunod niyang gagawin sa akin, alam ko na wala na akong kawala. Alam ko na ito lamang ang tanging paraan para manatili sa kamay ng aking nakatatandang kapatid ang kapangyarihan bilang hari ng Berdana.