บทที่3 หลุดพ้นแล้วจริง..เหรอ..1
1579 Words
บทที่3 หลุดพ้นแล้วจริง..เหรอ
คืนนั้นทั้งคืนเธอได้แต่นอนกระสับกระส่ายเพราะเรื่องไอ้เด็กบ้านั่นมันกวนใจ หากเธอเผลอข่วนหน้าผิดคนไปจริงจะได้ขอโทษให้หายรู้สึกค้างคาใจแบบนี้
แต่ติดว่าช่วงอาทิตย์นี้เป็นช่วงสอบปลายภาคเธอจึงคิดว่ารอถึงวันสอบเสร็จดีกว่าค่อยไปเคลียร์ จะได้ไม่เป็นการก่อกวนสมาธิไอ้เด็กบ้านั่นด้วย เดี๋ยวพอสอบไม่ได้ก็จะมาโทษว่าเป็นความผิดเธออีก
มุลิลายืนรออยู่หน้าห้องเรียนที่ตอนนี้มีเด็กหลายคนกำลังเดินออกมา แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเด็กหนุ่มที่ต้องการเจอจะออกมาสักที นี่ก็ใกล้จะหมดเวลาสอบแล้วนะ
เมื่อเสียงออดดังบ่งบอกว่าหมดเวลาสอบแล้ว มุลิลากำลังจะเดินไปจ้องมองภายในห้องเรียน แต่กลับชนเข้ากับเด็กหนุ่มที่กำลังเดินสวนออกมาพอดี
“อ๊ะ ขอโท…”เธอที่กำลังเอ่ยขอโทษต้องหยุดชะงักเมื่อแหงนหน้าขึ้นไปมองคนที่เธอชน
“นาย…เอ่อ”ไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยประโยคต่อจากนั้น เสียงคุ้นหูที่ดังมาจากด้านหลังเด็กหนุ่มก็ทำให้เธอต้องชะงักอีกครั้ง คราวนี้ข้อข้องใจของเธอก็กระจ่างทันที เมื่อได้เห็นหน้าของเด็กหนุ่มทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
เหมือนกันอย่างกับแกะ สรุปว่าแฝดจริงๆสินะ
“พี่สาว มายืนทำไรตรงนี้ครับ หรือว่ามาหาน้องเสือ”สมิงเดินเข้าไปยืนแทรกกลางระหว่างหญิงสาวกับแฝดพี่ของตน พลางจับมือของเธอขึ้นมากอบกุมเอาไว้ โดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจของเจ้าตัวเลย
“จะว่างั้นก็ไม่เชิง ไปหาที่คุยกันดีกว่าเถอะ ยืนคุยกับนายตรงนี้คนคงแห่มามุงดูกันทั้งโรงเรียน และอีกอย่างนะ ปล่อย…มือ…ฉัน”เธอดึงมือที่โดนลวนลามทีเผลอออกมาทันที ไอ้เด็กมือไวนี่เผลอเป็นไม่ได้เลย
“ก็มือพี่สาวนุ่มจนน้องเสือไม่อยากปล่อยเลย ไปครับ พี่สาวอยากพาน้องเสือไปไหน น้องเสือจะตามไปทุกที่เลยครับ”
“หยุดพูดมากไอ้เด็กบ้า ตามฉันมา”เธอเดินนำหน้าเด็กหนุ่มไปยังสวนด้านหลังที่ตอนนี้มีนักเรียนอยู่บางตา
“นายด้วย ไปคุยกันหน่อยสิ”เธอหันไปเรียกเด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนเก๊กท่าล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ เมื่อเดินมาจนเธอรู้สึกว่าห่างไกลผู้คนแล้วจึงหันหน้าไปหาเด็กหนุ่มทั้งสอง
“นายหรือนาย คนไหนที่โดนฉันข่วนหน้าไปครั้งก่อน”สองหนุ่มหันมองหน้ากัน ก่อนที่สมิงจะหันไปส่งยิ้มหวานให้หญิงสาว
“คนไหนมันสำคัญด้วยเหรอครับ”สมิงเอ่ยถามอย่างสงสัย
“สำคัญสิ”
“โน่นครับ คนที่พี่สาวกางเล็บข่วนคือไอ้สิงห์”
มุลิลาหันไปมองหน้าเด็กหนุ่มอีกคนที่เอาแต่ยืนนิ่งเงียบตั้งแต่เจอกัน
“ขอโทษ ฉันขอโทษที่ข่วนหน้านายโดยที่ไม่ดูให้ดีว่านายไม่ใช่ไอ้เด็กลามกนั่น”
“ชื่อปลาดาวสินะครับ”สิงหาเดินเข้าไปให้ใกล้หญิงสาวอีกก้าว นี่เป็นประโยคแรกที่เขาได้คุยกับเธอ
“อะ…อืม”
“ชื่อปลาดาวแต่เวลาโมโหทำไมถึงได้ขนฟูเหมือนลูกแมวเลยละครับ”มุลิลายืนนิ่งมองหน้าเด็กหนุ่ม ก็ไม่อยากจะบอกเขาหรอกนะว่าปลาดาวตัวนี้มีชื่อจริงว่ามุลิลาที่เป็นลูกแมวนะ
“นั่นมันเรื่องของฉัน เอาเป็นว่าฉันได้ขอโทษที่ข่วนหน้านายไปแล้ว ต่อไปพวกเราก็ไม่ต้องมาเจอะมาเจอกันอีก”
“ไม่ได้//ไม่ได้หรอกครับ”เสียงแรกเป็นเสียงของไอ้ลูกหมาที่เอ่ยบอกเธอเสียงเข้ม ส่วนอีกเสียงเป็นเสียงเรียบนิ่งของอีกคนที่เอ่ยออกมาพร้อมกัน
“ผมยังไม่ยกโทษให้เลยครับ”
“ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง ถ้านายจะหาคนผิดก็ไปโทษแฝดนายโน่นที่มาทำตัวลามกกับฉัน”
“ชอบจังครับ ทำไมพี่สาวถึงได้น่ารักจนใจน้องเสือมันเจ็บไปหมดขนาดนี้นะ”
“ไอ้เด็กบ้า”มุลิลาหันไอ้ตวาดเสียงเขียวใส่ไอ้เด็กเวรที่มันขยันจีบเธอได้ทุกเวลา
“ปลาดาวน่ารักจริงๆครับ”สิงหาเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูนุ่มหูแถมใบหน้านิ่งๆที่ติดหยิ่งยโสกำลังส่งสายตาใสซื่อแบบที่คนเห็นอดจะเอ็นดูไม่ได้
“นี่นายคงไม่ได้ประสาทกลับมาจีบฉันอีกคนหรอกใช่ไหม”
“ทำไมต้องประสาทกลับด้วย”สิงหาเอ่ยถามหญิงสาวที่ดูท่าทางจะตื่นกลัวพวกเขาสองคนเข้าแล้วสิ
“พี่สาวชอบเด็กมั้ยครับ กินเด็กมันอร่อยนะ โดยเฉพาะเด็กอย่างพวกผมสองคน ทั้งหล่อ ทั้งรวยแถมกล้วยยังใหญ่ คุณภาพดีขนาดนี้พี่สาวไม่ยอมกินก็น่าเสียดายแย่นะครับ”พูดจบสมิงก็จับมือของสาวรุ่นพี่ขึ้นมาแนบริมฝีปาก แล้วแอบตีมึนกดจูบลงไปบนหลังมือของเธอหนึ่งที
“อร้ายย ไอ้เด็กบ้า ใครมันจะไปอยากกินพวกนาย ปล่อยฉันเลยนะ ฉันไม่ชอบกินเด็ก”
“งั้นให้ผมกินปลาดาวแทนก็ได้”น้ำเสียงเรียบเอ่ยบอกเธออีกครั้ง ไม่วายเมื่อเธอหันไปมองดุใบหน้านิ่งยังคงมองเธอด้วยสายตาซื่อๆอยู่เหมือนเดิม
“ไม่ ถอยออกไปเลย แล้วก็ดูปากปลาดาวชัดๆนะ ฉันไม่กินพวกนายสองคน”เธอชักจะงงกับไอ้เด็กหน้านิ่งนี่แล้วสิ ใบหน้าที่ดูหยิ่งยโสนั่นสามารถส่งสายตาที่ใส่ซื่อแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน นี่คงไม่ได้กำลังตอแหลตาใสเหมือนไอ้เด็กบ้าจอมตอแหลนั่นอีกคนหรอกใช่มั้ย
“ไปห่างๆเลยไป อย่างมาหาเรื่องให้ฉันต้องติดคุกเพราะพวกนายเลยนะ”
“พี่ไม่ติดคุกหรอกครับ น้องเสือสมยอมให้พี่สาวพรากความบริสุทธิ์ของน้องเสือ”สิงหาหันไปมองหน้าแฝดน้องทันทีที่ได้ยินมันตอแหล อยากจะถามมันจริงๆว่ามันเอาความบริสุทธิ์ที่ไหนมาเหลือให้เธอพราก ถ้าเป็นเขาก็ว่าไปอย่าง
“ฉันไม่ได้จะติดคุกเพราะพรากผู้เยาว์ แต่ฉันจะติดคุกเพราะฆ่าพวกนายสองคนตายต่างหาก ไอ้เด็กบ้าคนเขาไม่ชอบก็ยังจะตื๊อไม่เลิก”
“ไม่ชอบจริงเหรอครับ พี่สาวพูดแบบนี้น้องเสือเสียใจนะ”สมิงก้มหน้าบีบน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมดวงตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ
“ไม่ต้องมาตอแหล นายควรพากันไปหาหมอบ้างนะ ดูท่าจะบ้าเข้าได้สักวัน”
“เป็นห่วงกันเหรอครับ พี่สาวเริ่มมีใจให้น้องเสือแล้วใช่ไหมล่ะครับ”
“เดี๋ยวนะ คำพูดไหนของฉันที่มันสื่อว่าเป็นห่วงพวกนาย โอ๊ยยย อีปลาดาว กูจะบ้าตาย นี่วันนี้กูกำลังเจอกับอะไรวะเนี่ย” มุลิลาได้แต่ตบหน้าผากตัดพ้อกับสิ่งที่ตนเองกำลังเจออยู่ในตอนนี้
“เจอเนื้อคู่ไงครับ นะครับพี่สาวรับรักน้องเสือเถอะนะ น้องเสือชอบพี่สาวจริงๆนะ เป็นแฟนน้องเสือรับรองพี่จะมีความสุขไม่แพ้เพื่อนพี่เลยนะครับ”
“ไม่”มุลิลาสะบัดหน้าเดินหนีไอ้เด็กบ้าทั้งสองทันที
“หนีได้หนีไปครับ แต่เจอกันคราวหน้าบอกก่อนนะว่าน้องเสือไม่ใจดีให้พี่สาวหักอกแล้วนะครับ”
“แล้วพวกนายจะทำอะไร บังคับให้ฉันรักพวกนายหรือไง”
“ใครจะกล้าบังคับปลาดาวกันครับ”สิงห์หนุ่มเอ่ยบอกเสียงเรียบเช่นเคยก่อนหญิงสาวจะหันหลังเดินจากไปอีกครั้ง
“เจอกันครั้งหน้าพี่สาวระวังโดนเด็กจับปล้ำนะครับ”สมิงเดินเข้าไปกระซิบข้างหูหญิงสาวก่อนจะเดินจากเธอไปอย่างอารมณ์ดี
“อย่าหนีเลยครับ เสือกับสิงห์นะเป็นนักล่า ลูกแมวตัวน้อยๆอย่างปลาดาวหนีกรงเล็บเด็กอย่างพวกผมไม่พ้นหรอกครับ”
“ไอ้…เด็ก…เปรต”มุลิลากัดฟันพูดเน้นๆทีละคำแล้วเดินกระทืบเท้าจากไป
หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ยอมไปช่วยพี่ชายทำงานที่โรงเรียนอีกเลยเพราะไม่อยากจะไปเจอหน้าไอ้เด็กบ้าพวกนั้น แต่ต่อให้เธอไปก็ไม่เจอไอ้เด็กสองคนนั้นอยู่ดี เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมหลังสอบเสร็จ อีกอย่างสองคนนั้นก็คงจะจบมอปลายไปแล้วเหมือนกัน
หลายเดือนที่ผ่านมามุลิลาใช้ชีวิตอย่างปกติสุข ไม่มีหมาบ้ามาคอยกวนใจ จนเธอเผลอคิดไปว่าหมาบ้าสองตัวนั่นจะเลิกวอแวเธอแล้วจริงๆ
กระทั่งวันนี้ที่เธอได้รับรู้ว่าสิ่งที่เธอเข้าใจไปเองนั้นมันผิดมหันต์ เมื่อเธอมาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่
- Writer
