อุ๋งมองตามหลังเพื่อนแล้วก็ส่ายหัว ทำการบ้านไปได้แค่วิชาเดียวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา อุ๋งรีบวิ่งขึ้นตึกเอาวิชานั้นไปส่งที่ห้องพักครูแล้วหอบกระเป๋าเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อรอรถสองแถว แต่ช่วงเลิกเรียนแบบนี้ รถมากี่คันๆ ก็เต็ม ท้องฟ้าเริ่มครึ้ม พายุฝนตั้งเค้าดำทะมึน ลมแรงจนพัดกระโปรงแนบลำตัว กลิ่นฝนมาพร้อมกับละออง และเสียงคำรามของฟ้า
สาวน้อยละล้าละลังว่าจะเข้าไปหลบฝนก่อน หรือจะลุ้นสองแถวคันถัดไปซึ่งมองเห็นหลังคามาแต่ไกล
อุ๋งยกกระเป๋านักเรียนขึ้นบังหัวและวิ่งไปยังรถคันนั้นซึ่งจะพาเธอไปซื้อรองเท้าให้แม่ แต่กระเป๋าก็ถูกดึงออกไปทำให้สาวน้อยต้องหยุดชะงัก และหันขวับไปมองอย่างตกใจ
“พี่ฉลามมารับแล้วครับ” ชายหนุ่มก้าวมาประชิดพร้อมกับร่มคันใหญ่แบบที่ใช้ในสนามกอล์ฟ
“พี่ฉลาม!!!” อุ๋งอุทาน ความรู้สึกของการมีแฟนมารับหน้าโรงเรียนมันเป็นแบบนี้นี่เอง รู้สึกดี ตื่นเต้น แต่พอคิดถึงตรงนี้ก็ตกใจ เธอเหนี
