“อุ๋งไปอาบน้ำก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่ฉลามช่วยแม่ตักข้าวเอง ไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ไหว” ฉลามจับตัวอุ๋งบ้าง เป็นอย่างที่วิกานดาว่า ตอนนี้ตัวอุ๋งร้อนจี๋
อุ๋งแยกไปอาบน้ำอย่างเชื่อฟัง ออกมาอีกทีก็สวมเสื้อกันหนาวแถมใส่ถุงเท้าด้วย ทั้งหมดนั่งกินข้าวด้วยกัน อุ๋งกินไปแค่เล็กน้อย เพราะอาการเจ็บคอเล่นงาน รวมทั้งกินเค้กไปแค่ไม่กี่คำ
“แม่ อุ๋งมีของขวัญให้แม่” อุ๋งดันเค้กให้ฉลามช่วยกินต่อ ส่วนตัวเองเดินไปเอากล่องรองเท้ามาให้แม่ เด็กสาวหยิบมันออกมาอย่างมีความสุข
“วันนี้ที่ว่าไปซื้อของ อุ๋งซื้อรองเท้ามาให้แม่เหรอ” วิกานดาปล่อยให้ลูกสาวเอารองเท้ามาสวมที่เท้าตน
“จ้ะ แทนรองเท้าคู่เก่งของแม่ไง คู่นั้นมันขาดแล้ว แม่ต้องยืนทำอาหารตามสั่ง อุ๋งเห็นแม่จับเอวบ่อย แม่คงปวดเอวปวดหลัง” อุ๋งเงยหน้าขึ้นมองแม่
วิกานดาจับลูกสาวขึ้นมา ขยับก้นให้นั่งด้วยกันบนเก้าอี้ตัวยาว “ขอบใจนะ ช่างสังเกตจริงๆ ลูกรักของแม่ ขอใ
