“อือ ยังนอนได้อีกนาน ตั้งร้านบ่ายไม่ใช่เหรอ” คราวนี้ซาร์ดีนมุดอยู่ที่เต้าของทูน่าโดยมีผ้าคลุมกันโป๊บดบัง คุณแม่ยังสาวนั่งลงบนเตียงข้างแบลซซึ่งนอนเช็กไลน์ในมือถือ
“วันนี้ผมตื่นสาย เลยไม่ได้ไปใส่บาตรกับอุ๋ง ผมขออาบน้ำก่อนนะ” ฉลามลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ไม่นานเขาก็ออกมา
เขาเดินไปที่บ้านของอุ๋งซึ่งอยู่ไม่ไกล แต่ประตูหน้าต่างปิดหมด ขยับที่ลูกบิดก็ล็อกจึงต่อสายหาอุ๋ง เขารอสัญญาณจนสายตัดไปหลายรอบ ในที่สุดก็ตัดสินใจโทร.หาวิกานดา
“เอ ตอนเช้ามืดน้าออกจากบ้านอุ๋งเดินมาส่งที่รถ บ่นว่าปวดเมื่อยเนื้อตัว น้าเลยให้กินยาแก้ปวดไปเม็ดนึง อุ๋งรอใส่บาตรเสร็จก็คงกลับเข้าไปนอนหลับในห้องละมั้งฉลาม” วิกานดาเพิ่งตั้งร้านที่งานวัดเสร็จ ลูกค้าก็เข้าร้านทันทีเพื่อกินมื้อเช้าที่ค่อนข้างสาย
“เมื่อคืนหนักจริงๆ ครับ ผมกับพี่ๆ ก็น่วมเลย น้องตัวนิดเดียวไม่น่าจะทนไหว”
“อุ๋งบอกว่าสนุก วันนี้จะไปช่วยฉลามอีก”
“ครับ
