ฉลามสอดมือเข้ามาอีก คราวนี้จับมืออุ๋ง
“อุ๋งรำคาญก็มานั่งข้างๆ พี่มา” ทูน่าหันไปผลักแบลซให้ลุกจากเก้าอี้
“ไม่เป็นไรค่ะ” อุ๋งหยิกมือฉลามไปแรงๆ จนยอมปล่อย จากนั้นก็ล้วงชุดที่ทุกคนตั้งตารอออกมา
“ชุดปลานีโม่ค่ะ” อุ๋งชูชุดสีส้มสดที่มีแถบสีขาวพาดขวางลำตัวขึ้นมา ซาร์ดีนเห็นสีจัดจ้าพลันดี๊ด๊าดีดขาพั่บๆ ร้องแอ๊ะๆ
มันเป็นชุดพองๆ กลมๆ มีฮู้ดเป็นหัวปลา ด้านข้างทั้งสองของชุดมีครีบ ในขณะที่ด้านหลังเป็นหางปลา
“น่ารักจัง” ทูน่ารับชุดมาทาบกับตัวลูกชายบนตัก แต่ต้องรีบเอาออกก่อนที่เสียงพู่ววววจะทำให้ชุดเปื้อนไปด้วย
คนที่ดีใจยิ่งกว่าพ่อแม่ของซาร์ดีนก็คือฉลาม ชายหนุ่มไม่รอช้าโอบรอบตัวอุ๋งพร้อมกับทิ้งหัวพิงไหล่เล็ก และหันไปหอมหัวไหล่เธอแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
“งอนพี่เหรอ” แหงนหน้าเอยตรงติ่งหูของอุ๋ง
“ใครงอนก่อน” อุ๋งไม่หันมามอง
“พี่ฉลามอะดิ ขอโทษนะที่เป็นฉลามใจน้อย”
“แต่อุ๋งไม่ให้อภัย มันง่ายไป ต้องทำโทษ
