เขาดึงมืออุ๋งมา แต่คราวนี้อุ๋งรู้ทัน รีบกระชากมือออก
“ยังไม่เข็ดอีกเหรอ”
“ก็กลัวอยู่นะ แต่มันแข็งแล้ว” เขารวบตัวอุ๋ง “ทำยังไงดีน้องจะได้ฝันถึงพี่”
อุ๋งเอนตัวหลบหลีกจมูกคมที่พยายามฝังลงบนซอกคอในขณะที่ร่างของเธออยู่ในวงแขนของเขา จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา อุ๋งตีขาต่อต้านเป็นพัลวัน เสียงหัวเราะดังมาจากลำคอฉลาม พอกลั่นแกล้งพอหอมปากหอมคอฉลามจึงอุ้มอุ๋งมานั่งที่เดิม
“กลัวพี่พาขึ้นเตียงเหรอ”
“อือ” อุ๋งงอน
“พี่ก็กลัวใจตัวเองเหมือนกัน” ฉลามถอนหายใจ “มาดูสมุดวาดเขียนดีกว่า จะได้ไปข้างนอกกัน”
อุ๋งหยิบสมุดวาดเขียนมาเปิดดู แล้วหันขวับมองหน้าคนวาด สาวน้อยหายงอนเป็นปลิดทิ้ง เพราะกลั้นขำไม่อยู่
“พี่เก่งไหม สุดฝีมือเลยนะ”
“สวยค่ะ เรียบง่าย ใสๆ รุ่นเดียวกับปูลม”
นิ้วเรียวยาวไล้ไปบนกระดาษที่ถูกระบายด้วยสีน้ำ 80 เปอร์เซ็นต์ของภาพเป็นสีฟ้าของน้ำทะเลที่แทบจะกลืนไปกับสีท้องฟ้า มีภูเขาเห็นอยู่รำไร ต้นม
