อุ๋งรู้สึกผิด รู้ว่ามันเป็นจุดอ่อนของผู้ชาย แต่เธอไม่รู้ว่าผลของมันจะเลวร้ายถึงเพียงนี้ แต่ก็ดีสำหรับการป้องกันตัวหากเจอคนชั่วจะทำมิดีมิร้าย และทันใดนั้นเธอก็นึกได้ว่าลืมบางสิ่งบางอย่าง สาวน้อยควานมือหาทั่วเบาะ และมองที่พื้นรถ
“พี่ฉลาม โทรศัพท์อยู่ตรงเขื่อนท้ายรถ อุ๋งไปเอาแป๊บนะ”
ยังไม่ทันที่ฉลามจะตอบ ประตูรถก็ถูกเปิดออกไป ไม่ถึงห้านาทีอุ๋งก็กลับมานั่งในรถอีกครั้ง ฉลามเก็บอาวุธลับใส่กางเกงไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังหยิบเสื้อมาสวม ใบหน้ายังดูเจ็บปวดอยู่เล็กน้อย
“พี่ฉลามโอเคแล้วใช่ไหม”
“ยังจะถาม วิ่งลงไปไม่ให้พี่ใส่เสื้อผ้าก่อน ประตูรถก็ไม่ปิด ไม่หวงพี่เลยหรือไง” ฉลามบ่น อุ๋งจับสังเกตได้ว่าน้ำเสียงเขาแง่งอนเล็กน้อย
“อุ๋งขอโทษ” เธอขอโทษเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่ได้นับแล้ว แต่พ่อเคยสอนไว้ว่า ในเมื่อผิดก็ไม่ควรอิดออดที่จะกล่าวคำนี้ “อุ๋งกลัวโทรศัพท์หาย”
“อือ” ฉลามรับคำสั้นๆ
ติ๊ด ติ๊ด
โทรศัพท
