DANGEROUS LIES (SPG)

SNOW ANTONIO PANAY ang hinga ko ng malalim. Sino ba naman ang hindi mamangha sa ganitong mamahaling university. Kahit sobrang hirap ni Ate Kath, dugo't pawis niyang itinaguyod ang pag-aaral ko. Kasalukuyan kumukuha ako ng kursong Nursing. "Gosh! Sobrang ganda," mahinang saad ko. Laking pasasalamat ko na nakapasa ako sa exam para sa scholarship. Pinapansin ko kay Ate Kath na mag-aaral ako nga mabuti. Gusto ko ibalik sa kan'ya ang lahat ng kan'yang sakripisyo. "Hi. Ako pala si Yolly. Scholar ka rin ba?" Nakangiting tanong sa akin ng isang babaeng nakasalamin. Maganda siya. Actually maganda ang mga mata niya na nakatago sa makapal na salamin. "Oo. Ikaw?" Nakangiting tanong ko rin kay Yolly. "Oo. Nagkataon rin na nagtatrabaho ang parents ko sa pamilya ng Alcantara, kaya ayun, tinulungan nila ako paaralin," kagat-labing saad ni Yolly. "Totoo? 'Di ba si Sir Kenjie Alcantara ang may-ari ng Crimson University?!" namamanghang tanong ko. "Oo. Siya nga," nakangiting sagot sa akin ni Yolly. Napag-alaman ko rin na magkapareho kami ng kurso ni Yolly. At may balak din ito maging medisina. Napakabait ni Yolly. Mahinhin rin ito. Katulad ko, labing-pitong taon lang ito Kaming dalawa lagi ang magkasama. Kahit kumain sa canteen. Halos araw-araw, hindi talaga kami naghihiwalay. "Ang yaman nila no? Tayo kaya, kailan kaya maging mayaman?" saad ko naman. Nasa canteen kami ngayon at kumakain ng tanghalian. "Syempre, dapat mag-aaral muna tayo ng mabuti. At kapag nakatapos na tayo, magtatrabaho na tayo. Mag-iipon ng pera. Walang imposible basta, think positive lang tayo," nakangiting sagot naman ni Yolly. "Yes! Think positive dapat!" Natatawang saad ko at nakipag-apir rito. TUWING uwian, iisang traysikel ang sinasakyan namin ni Yolly. Mas nauna akong bumaba rito dahil nasa kabilang kanto pa ang kan'yang bahay. "Bye, Yolly!" "Bye, Snow. Bukas ulit," natatawang saad niya sa akin. Mahina naman akong napatawa. Pagpasok ko sa loob ng bahay, nadatnan ko si Ate Kath na nagkukwenta na naman ng bayarin. "Ate, nandito na po ako." "Magbihis ka at kumain na. May binili akong pansit at tinapay," aniya ni hindi man lang sumulyap sa akin. "Ate, may bibilhin po akong project bukas," mahinang saad ko rito. Nakanguso naman itong napatingin sa akin. "Bwesit talaga si Aling Bebang, ayaw pumayag na kalahati muna ang babayaran natin sa apartment. Ang pangit-pangit na nga, masama pa ang ugali!" Napangiti naman ako. Literal na mapanglait talaga si Ate Kath. "Iyong alkansya ko na lang po ang buksan ko para makabili ako ng project. Bayaran niyo lang po si Aling Bebang." "Hayaan mo kapag mayaman na tayo, ipa-demolish natin ang pangit niyang apartment!" gigil na saad ni Ate Kath. Napapailing naman ako. Iniwan ko muna ito at nagbihis. Kinain ko na rin ang pansit na binili ni Ate Kath. Ang swerte ko na nagkaroon ako ng napakabait na ate. Si ate Kath ang tumatayong nanay at tatay ko. Parehong namatay sa sakit na komplikasyon sina nanay at tatay. Kahit hirap na hirap si Ate, binigay niya pa rin ang mga gusto ko. "Matulog ka ng maaga, Snow. Sumabay ka na bukas sa akin sa traysikel para makatipid ng pamasahe!" "Opo, ate." Minsan nag-wi-wish din ako na sana paggising ko mayaman na kami. Or puwede rin na makapag-asawa si Ate Kath ng Amerikano. Kaso sabi ni ate malaki daw ang ahas nila, at baka iyan daw ang ikamatay niya. KINABUKASAN, ang aga-aga, abot na sa kabilang baranggay ang boses ni Ate Kath. "Snow?! Ano ba, ang bagal-bagal kumilos!" Napasimangot naman ako. "Sandali po!" Mabilisan lagi ang pagligo ko dahil lagi nagmamadali si Ate Kath. "Ang bagal mo talaga! Ma-late na ako sa trabaho ko." "Ate naman eh, naliligo pa lang ako!" nakangusong sagot ko naman. Inirapan naman ako ni Ate. Sinukbit ko naman ang bag ko at lumabas na kami. "Kath Antonio?" tanong ng malaking lalaki na marami itong tattoo. Bigla naman akong kinabahan. "Ate, ikaw ang hinahanap," mahinang bulong ko naman. "Y-Yes. Bakit po?" sagot nama ni Ate na parang kinakabahan. "Sumama ka sa amin." maawtoridad na saad ng lalaking may tattoo. "B-Bakit naman ako sasama!" galit na sagot ni Ate. Nanlalaki naman ang mga mata ko nang bumunot ito ng baril. "A-Ate." Napakapit naman ako sa braso ni Ate Kath. "H-Huwag! S-Sasama na ako. P-Pero ang kapatid ko, huwag niyo idamay." nanginginig na saad ni Ate. "Ate!" Mangiyak-ngiyak naman ako. Natatakot ako, baka kung anong gawin nila sa ate ko. Humarap naman si Ate Kath sa akin. "Sige na, pumasok ka na. Hindi naman nila ako sasaktan. Baka isa ito sa mga tauhan na inutangan ko." "B-Basta Ate, umuwi ka ha." Pinasakay naman ako ni Ate sa taxi. Maghapon na blangko ang isip ko. Iniisip ko si Ate Kath. "Nag-aalala ako sa ate ko," mangiyak-ngiyak na saad ko kay Yolly. "Pray ka lang na ilayo sa kapahamakan ang ate mo," naaawang saad ni Yolly. Nawalan na rin ako ng gana kumain ng tanghalian. Nagpaalam na lang ako kay Yolly na uuwi na lang ako. Naglalakad-lakad na lang ako pauwi. Napatigil naman ako na nakatingin sa kotse sa gilid ng daan. Napansin ko ang matipunong katawan ng isang lalaki na nagpapalit ng gulong. Sa sobrang kuryusidad, nilapitan ko ito. Nakatayo lang ako sa kan'yang likuran. Ang tangkad niya sobra. Ang puti rin niya. Talaga naman humihitik ang muscle sa katawan. Nagulat naman ako ng humarap ito sa akin. "A…-.. H-Hi po," nahihiyang saad ko. Sobrang guwapo! Agad ko napansin ang kulay luntian niyang mga mata. Sobrang tangos ng ilong at ang pula sobra ng labi. Ang mukha niya na namumula ito at ang kinis sobra. "Yes? What can I do for you?" aniya na nakakunot ang kan'yang noo. Ay inglesiro! Foreigner pala ito. Baka ito na ang binigay sa akin ni Lord para umangat ang buhay namin ni Ate Kath. Napangibit naman ako sa aking iniisip. "Ahm...n-napadaan lang po. Naglalakad kasi ako, a-at nakita kita,"nahihiyang sagot ko naman. "Yeah. Nasiraan ako ng gulong." Napakagat-labi naman ako. Sobrang pormal niya magsalita at talaga naman sobrang yaman ang kilos at pananalita niya. "G-Ganoon po ba," nahihiyang saad ko naman. Kapag malaman ni Ate na may kinakausap ako na lalaki, papagalitan niya ako. Ayaw na ayaw ni ate na kumikiringking ako. Study first daw muna. "What's your name?" nakangiting tanong niya sa akin. "Ahhmm...S-Snow po." "Wow. Hi, Snow. I'm Tucker. May I know your age?" "H-Ha...a..eh ...se-... twenty five! I-Ikaw?!" natatarantang saad ko kay Tucker. Mahina naman itong napatawa. "Thirty four. So, may pupuntahan ka ba? Oh, by the way. Nag-aaral ka ba? Or nagtatrabaho na?" "I'm working! Yes, nagwowork na ako!" Ate ko, patawad! Buti na lang hindi ako nakasuot ng uniporme. "Sakay ka na, Snow. Hatid na kita sa inyo. Or you want na sumama ka sa akin sa bar ng kapatid ko," aniya na kumindat pa ito sa akin. Wala sa sariling tumango naman ako. Basta nabura had sa isip ko ang nangyari kay Ate Kath. Dinala ako ni Tucker sa Casa bar. Iyong kasi ang nakalagay na pangalan sa harap. Hindi ko akalain, kahit tanghaling tapat, maraming tao sa loob ng bar. Hawak-hawak naman ni Tucker ang kamay ko at doon kami umupo sa sulok. "Umiinom ka ba ng alak?" tanong niya sa akin. Tumango naman ako. Ilang kasinungalingan pa ang gagawin ko?! Bahala na! Inabutan naman ako ni Tucker ng alak. Inaamoy-amoy ko muna ito. Napangibit naman ako sa tapang ng alcohol na nalanghap ko. "So, do you have a boyfriend?" seryosong tanong niya sa akin. "W-Wala." "Oh. You're so pretty." Napangibit na naman ako. Paano ba naman ako magkakaroon ng boyfriend, kung lagi na lang hinahabol ni ate ng itak ang mga manliligaw ko.l "I-Ikaw? May girlfriend ka ba?" balik tanong ko naman. "Nope. I preferred to be single." Agad ko naman nilagok ang alak na binigay sa akin ni Tucker. Medyo nadismaya lang ako sa sagot niya. Halos sunod-sunod ang pagtungga ko at nahihilo na rin ako. "B-Ba-Ba-kit umiikot ang p-paligid?" tanong ko. "Lasing ka na. Nasaan ang bahay niyo? Or sa condo ko muna ikaw matulog,"aniya at inalalayan ako patayo. "S-Sir, b-bata pa...A-Ako…-," saad ko na lalo ako nahilo kakasalita. "Hindi ko alam ang bahay mo. Sa condo ko muna kita dadalhin, okay?" aniya at binuhat na niya ako. Unti-unti pinikit ko ang aking mga mata. Langhap na langhap ko ang mabangong amoy ni Tucker. Ate, patawad po! Nagsisigaw ang utak ko. Bahala na! "Snow……?" Ang huling narinig ko bago nilamon na ako ng kadiliman.