Chapter 5

392 Words
"Late, late, late!" Ilang beses ng napapatingin si Kathleen sa orasan dahil hanggang sa mga oras na yon hindi pa rin siya natatapos sa pag-ayos. Hanggang sa marinig niya ang tunog ng sasakyan sa labas. Hayan na siguro ang inatasan ni Lexus na sumundo sa kanya. Pausing in front of the mirror, she examined her reflection a final time. She'd dressed elegantly for the Daniel's Jewelries collection anniversary party, choosing a floor-length gown in soft lilac and applying a touch more makeup than usual. Napatingin ulit siya sa salamin, naninibago siya sa itsura niya dahil palagi lang kasi siyang nakasuot ng business attire. Her makeup added a hint of glamour and sophistication, while the halter top drew attention to her shoulders and bustline. Thinking of Lexus caused her to smile. Ngayong gabi raw ay may mahalagang announcement si Lexus. Hula rin kasi nina Angel at Beth na baka raw ang announcement ni Lexus ay tungkol ito sa babaeng pakakasalan nito kaya medyo kabado siya. Turning away from the mirror, she checked the clock once more and gave in to panic. She hated, hated, hated being late. Salamat nalang at nag text si Lexus na ipapasundo nalang daw siya nito sa kanilang driver. At least, hindi na siya mahihirapang pumara ng taxi sa suot niyang long gown. Snatching up her purse, she hurried outside to the waiting car and a night that she hoped would change her entire future. Nang makarating na siya sa hotel kung saan pinagdausan ang anniversary party, agad na sumalubong sa kanya ang isang unipormadong staff ng hotel. After confirming her identity, he escorted her along a corridor that ran parallel to the ballroom and gestured her through an archway that opened onto the starlit darkness of a large balcony. Ngunit bigla nalang siyang natigilan nang mapansin niya ang taong sumusunod sa kanya. An odd feeling began to sizzle through her veins. She hadn't experience anything like this since... Nagpakawala siya ng malalim na hininga. Ito kasi yong naramdaman niya nong nagkita sila ulit ni Lexus sa may lobby ng Daniel's brothers tower. Nakangiti naman niyang nilingon ang lalaki. "I can feel you." she whispered into the darkness. "Hindi kita nakikita, pero nararamdaman kita." Nang hindi agad siya makakuha ng sagot mula rito, nagsalita siyang muli. "Wala ka bang sasabihin?" "Kanina pa kita hinihintay." simpleng tugon nito. *****
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD