Chapter 8
1942 Words
Maurine's POV
"Ano na bang Year nyo?". Hope asked to Rosei kinaumagahan.
"Hasna and I! We're both senior na, How about you guys?". Rosei asked.
"Third year student kami pareho". I said.
"T-Third Year?!??". Sabat Naman ni Hasna sa bahagyang mataas na tono.
"Yes!". I answered.
"B-but You're already 18, You supposed to be a Senior too?!". Kunot noong tanong ni Hasna.
"Really? 18 ka na Zach?". Rosei asked so I nodded my head as My answer. " You look more, Younger because you're so Pretty and Gorgeous!. By the way Hasna? How did you know her Age?". Rosei asked while looking to Hasna.
" W-Well That? Ahmm.. I read their requirements yesterday. So that's why I knew". Hasna.
"Okay". Rossei
Mayamaya Lang ay katahimikan Ang namayani sa Lahat habang nag bibihis.
"Uy ano ba yang Suot nyo? T-shirts and Pants talaga?". Rosei asked . I wear a Gray T-shirts na medyo may kalakihan sakin and Black pants while Hope is Wearing Pink Shirt na Fitted and Black Pants.
"B-bawal ba?". Hope asked while Scratching her head.
"Hindi Naman P-pero kasi, Wala ba Kayong kahit Dress man Lang? Hehe". Rosei said.
"Hindi Kasi ako sanay mag Dress eh". Nahihiyang sagot no Hope. Wala pa Kasi kaming Uniform dahil tinatahi pa Kaya sebilyan muna kami.
"What? Sa ganda mong Yan! Hindi ka sanay mag Dress? Tsk! Tsk! Here, Madi akong Dress dito, Pili nalang kayo and then I'll give it to you". Rosei said bago ipinakita samin Ang mga Dress nya. Nalahat iyon ay mukang Magaganda at mamahalin dahil sa klase palang ng designs at tela.
"Hindi Naman siguro required mag Dress dito diba?". I asked to Rosei. Hindi Naman sa Ayokong mag Dress Kung Hindi dahil ayoko nga talaga. Hahaha.
"Y-yes, Pero Kasi I think mas bagay sa inyo mag Dress, Pero maganda Rin Naman yang Suot nyo pero Kasi hehe! You know". Nahihiya nya ring sagot na ikinatawa ko.
"Baka ma Bully kami? Hehe! Ano kaba Rosei. Wala Naman Sigurong mag Bubully samin dito dahil Lang Hindi kami naka Dress diba?". I said While Laughing. Wala nga ba?
"Oo nga Rosei Okay na tong Suot namin para Kumportable narin kaming gumalaw at tyaka isang Linggo Lang Naman kaming Sibilyan Kasi may Uniform na kami sa Monday". Hope said.
"Hehehe! Okay!". Tumatawang Sabi ni Rosei.
"Oo nga Naman Rosei! Stop Forcing them Kung ayaw Naman nila. Malay mo Umalis nalang Yan ng walang paalam! Am I right ZACHARY!?". Hasna Said in her Sarcastic way. Talagang diniinan nya pa Yung name ko bago pekeng tumawa. Napabuntong hininga nalang ako bago ko sya nginitian but she was just Rolled her eyes and Continuing her make up. I know that my Other meaning Yung Mga sinasabi nya but I chose to Remain silent.
"Ano bang sinasabi mo dyan Hasna?". Takang tanong ni Rosei while wearing her uniform. Hope is Busy putting some make up in her face while Lip gloss Lang Ang nilagay ko sa face ko kanina.
"Me? Nothing! Hahaha! I just say na Wag mo na silang pilitin mag suot ng Dress Kung ayaw Naman nila! I'm done! Good bye everyone!". Hasna Said bago Muling tumingin sakin and give me a Sarcastic smile. I just Look at the door when she leaves.
Hasna..
"Hey? I'm going na sa Klase ko, See you around guys". Rosei said.
"Hmm.. Bye! Rosei". Hope.
"See you!". I said.
Nang makaalis na si Rosei ay sabay naming Tinignan no Hope Yung Schedule namin. Magkaklase Kasi kami ni Hope and We're Both Third year high School dahil tumigil nga ako ng Isang taon. Nang makarating kami sa Room namin ay agad na kaming pumasok at naupo.
"Bakit parang Lahat sila nakatingin satin?". Hope asked when she realize that all of our Classmates are now Murmurings while looking at us.
"Siguro dahil Bago Lang Tayo!". I smile to Hope.
"Tch! Bago Lang Rin naman sila sa paningin natin pero Hindi Naman Tayo nag Chismisan tungkol sa kanila!". Hope said in her Annoyed and Irritated tone.
"Wag mo na Lang pansinin". I said before I tap her Shoulder.
"So? HAHAHA! Tignan nyo nga Naman at magkaklase pa Tayo HAHAHA!". Napapikit nalang ako when I heard this Frog voice in my Side.
"Oo, Bakit!? May Problema ka ba dun, Aubrey!?" Hope said.
"Me? Oh Wala Naman Hahaha! But maybe sa kanila Meron!". Nakangisi nyang Sabi habang nakaturo sa mga Classmates namin. They are All looking at us with their Scary Facial reaction. It looks like something strange is Going to happened today.
HOPE'S POV:
"H-Hi? OMG! Ako nga pala si Hope Avery Pagasa at ikinagagalak ko Kayong Lahat na makilala. Sana mag maging kaibigan ko kayong lahat". I said when Zach and I go infront to introduce ourselves.
"Tss! As if we wanna be friends of yours! Noh!". Tumatawang Sabi n Aubrey na ikinakulo ng dugo ko. I wanna Punch her Face na talaga Kung Wala Lang professor dito.
"My Name is Zachary!". Maikling pakilala ni Zachary. Well Hindi na ako magtataka dahil simula palang ng maging mag kaibigan kami ay napansin Kong Hindi nya talaga hilig sabihin Ang buo nyang pangalan. Marami Ang natahimik at namangha Kay Zach ng Tumayo sya at magpakilala sa Unahan. Aside Kasi sa pagiging Maganda nya is She was very Serious now.
"Witwiwww!"
"Woww! She's beautiful!"
"Basta akin si Hope ah!"
"Well, Zachary is mine!"
"They're both beautiful but I like Zachary a lot".
"They are so Cool".
"They so Lucky to be the First Lucky Scholar of our University"
I smiled when I heard them Murmured to Give their Complement to us pero Syempre Hindi Rin mawawala Yung Mga Bullies and Mean girls.
"Tch! Bargabe are still Garbage"
"What kind of Outfit is That? Wala man Lang ka class Class!"
"So Cheap!"
"They are not Belong here!"
"They're so Eiwwwyyy!!"
"What a b***h, Ugly Smelly! Garbage b***h!"
I just rolled my eyes pero talagang naiinis na ako. Zach is still serious while Looking in front. Yung tipong parang Wala syang naririnig.
"Hmm.. You look very Familiar to me Ms Zachar. I think I already see you before?". The professor asked to Zachary.
"I think ngayon ko Lang Po Kayo nakita Sir!". Zach said still in her Serious Voice.
"Wew? Hindi Kaya sa Bar or Something?". Tumatawang Sabi nito bago tinignan so Zach Mula ulo hanggang Paa. Mukha syang Manyakis promise!
"Hindi pa po ako nakakaapak sa Bar, Sir!". Zachary said.
"Well! Gusto mo bang Umapak?". Nakangisi nitong Sabi bago marahang dinilaan Ang pagibaba nitong Labi. Eww!!
"I'm sorry Sir but I think Discussing about Bar or something which in not Part of our subject is not Right. That is one of the rules I read on The Te Amo University Hand Book!". Mahinahong Sabi ni Zach pero base sa pag Taas baba ng dibdib nya ay nasisiguro Kong naiinis na sya.
"Hmm.. That's right haha! You may Sit-down now Ms Hope and Ms ZACHARY". the Prof said while still looking to Zach in his mayakis way.
Nangmatapos Ang Klase ay pareho kaming Lumabas ni Zachary ng Tahimik sa Room. Pano ba Naman kasi, Hanggang matapos Ang Klase ay puro panliliit Ang naririnig naminsa Mga Students dun kasama nya Yung Manyakis na Professor.
"Okay ka Lang ba Zach?". I asked Kasi masyado parin syang seryoso at halatang malalim Ang iniisip.
"Oo, Tara sa Cafeteria". She said bago nag patiuna. Susunod na Sana ako sa kanya ng sa Hindi kalayuan ay may mahagip Ang Mata ko. Si Crush Whaaàaa!!!
"Z-Zach? Ammm.. Cr Lang muna ako huh? Haha intayin mo ako dyan". I said pero Ang totoo ay susundan ko Lang Yung Crush ko HAHAHAHA!
"Sige! Ako na mag Oorder ng Foods natin". She said.
"Yieeee!Salamat!". Sabi ko bago tumakbo para habulin si Crush.
MAURINE'S POV:
Nang makaalis na si Hope ay tyaka Lang ako nakahinga ng maluwag, If I know susundan nya Lang Yung Boy na nabangga nya Kahapon eh. Wala akong kibo kanina dahil sa Mga iniisip ko. Ngayon ko nararamdaman Ang pagiging iba ng antas ng buhay ko noon at ngayon. Kung dati ay tinitingala at hinahangaan ako sa University namin, ngayon Naman ay Basura nila ako Kung ituring.
"Ms! Dalawa nga pong Set D?". Sabi ko sa babae para umorder. Yun Lang Kasi Ang Mura sa mga menu and the rest ay Ang mamahal na. Kelangan ko kasing mag tipid ngayon eh lalo pat malayo si Mommy.
"Eww! Ani ba Naman yang Inoorder mo Zachary!? A grass, Seriously?". Audrey asked with her nandidiring look. I just Rolled my eyes and decided to ignore her. Mabalis kung kinuha Yung Food ko at Akmang aalis na ng hawakan ni Aubrey Ang balikat ko.
"Wait Dear! I'm still talking to you pa Kaya!? You know what ? You better try the set A Kasi I'm sura Naman na Hindi ka pa nakakatikim nun eh! HAHAHAHA". Aubrey said na ikinatawa ng Lahat ng nasa Cafeteria.
"You know what Aubrey? You better Shout your dirty Mouth Up! Masyado kasing mabaho eh! BITAW!". I said na ikinainis nya lalo. I slowly walking para Sana lampasan sila ng Biglang may patid sakin dahilan para marimba ako at matapon Lahat ng pagkaing bitbit ko.
"Opss! I'm sorry! HAHAHA! Akala ko Kasi Trashy hihihi!". Rinig Kong tawa ni Aubrey. Ilang Segundo pa akong nanatiling nakadapa dahil sa lakas nung Impact ng pagkakabagsak ko. Sobrang sakit to the point na mapapamura ka talaga sa sakit.
I feel the anger inside me ng makaupo ako sa sahig I saw everyone surrounded me while laughing pero Isa Lang Ang hinahanap ng Mata ko ngayon at walang iba kundi si Aubrey! Aalma na Sana akong tatayo ng maramdaman Ang pagbati ng itlog na mismong sayo ko tumama. Meron ding Lobo na may lamang tubig at harina silang ipinagbabato dahilan para muli akong mapaupo habang pilit sinasangga Ang Mga binabato nila. I don't know why pero Hindi ko manlang maramdaman na naiiyak ako. Masakit oo pero Hindi ako umiiyak. I'm just Covering my Head at pinabayaan na Ang Iba pang parte ng katawan Kong natatamaan.
"You deserve That garbage!".
"Umalis kana dito!".
"You're not Belong here!!!!".
Rinig Kong bulungan nila habang Panay Ang Pagbato saakin. Mayamaya Lang napansin ko Ang bigla nilang pagtigil sa pamamato. Bigla nalang tumahimik Yung Buong Cafeteria sa Hindi maipaliwanag na dahilan. I slowly Raise my Head to see what's Happening, and Then my Heart started to Beat fast while seeing a boy who is now intront of me and Starring Straightly at me.
"What is Happening here!". He asked in his Very Cold and Strict Voice. Nanatiling saakin Ang paningin nya Habang Ang Lahat ng estudyante ay NASA mga gilid namin. Tanging kami Lang dalawa Ang nasa gitna habang magkalayo Ang agwat ng aming pagitan. My Tears started to fall sa Hindi ko maipaliwanag na dahilan, Is it because of the Physical pain I feel or The Emotional pain I feel Inside. Nahigop ko Ang aking sariling hininga ng magtama Ang Mga Mata naming. Bahagyang nangunot Ang Noo nya at nanliit Ang Mata habang nakatitig sa Mga Mata ko.
"Press Kailangan na Po Tayo sa Dean ng Office!". Wendell said. Sa ikalawang pagkakataon ay muli nya Akong tinignan.
"Secretary Rosi, Alamin mo Kung anong Nangyare dito and give me the list of Students na involved". He said bago inalis Ang paningin saakin at Umalis.
I don't know if Hindi nya Aki nakilala dahil sa Mga Harina sa Mukha ko or nakilala nya ako pero Wala talaga syang pakealam.
Pero Isa Lang Ang Alam ko sa ngayon, May Kung anong Alon ang idinulot sa puso ko nang Makita Ang kabuuan ng Mukha nya.
"Zachary, Are you Okay?". Nagaalalang Tanong ni Rosei ng makalapit saakin.
- Writer
