Chapter 9
1656 Words
Maurine's POV
I run as fast as I could without looking at them. Alam Ko na nagulat si rosei sa ginawa ko but I don't care. I don't like to stay there like this, I don't wanna see them pity me.
"Zachary! Wait--". I heard rosei Shout to call me but I remain running away to the Cafeteria.
Lakad takbo Ang ginawa ko hanggang sa makarating ako sa Rooftop ng University. Marahan akong Tamakbo papunta sa dulo Kung saan natatanaw ko ang baba. I force my self to stop my Tears pero Hindi ko nagawa.
"What the f**k is wrong with you Maurine!!! Akala ko ba Hindi mo na sya iiyakan?!!! Nakita mo Lang sya nagka ganyan ka nanaman!". I said while shouting. I pity my self for being miserable and weak. Akmang aakyat na ako sa Bato na nakaharang sa Rooftop when I heard someone Talk at my back.
"Ending your life is not the answer to your problem". He said so I was Immediately look at his direction with my Shock reaction.
"A-Anong ginagawa mo dito!". I said before I slowly wipes my Tears.
"Excuse me? What do you mean Anong ginagawa ko dito? I came here first bago ka palang dumating and I was sleeping there nung magsisisigaw ka dyan!". He said while laughing which is make me annoyed.
"Edi! Sorry!!!". Asik ko bago sya tinalikuran.
"So are you really ends up your life here?!". Natatawa nyang tanong.
"Eh Hindi Naman ako tatalon eh!". I said.
"Really? Kaya ba ipinatong mo na Yung paa mo sa Taas!? Sa dulo ng Rooftop?". He asked while smiling and Straitly looking at me.
"Because I'm going to seat there!". I said with my irritated Voice. Nasamatino pa naman pagiisip ko Noh! At tyaka Ang Taas Taas Nyan eh, Sinong tangang tatalon dyan diba?
"Tch! Okay Fine!". He said while laughing Kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis. I was about to shout and start a Quarrel with him when he get his bag on his back and Open it. he get something inside and then face me again."Here! Use this!".
"A-Ano Yan?". I Curiously said habang nakatingin sa panyong iniaabot nya saakin.
"A kerchief, Ano ba sa tingin mo?". Tumatawa nyang Sabi bago ngumite.
"Alam Kong Panyo Yan, Okay! I mean bakit ko ako Nyan binibigyan?". Pagtataray ko sa kanya.
"Because I think you need it? Oh Comm'n do I really have to explain a lot for you?! Why can't you just Accept it?". Naiinis nya na ring Sabi pero sa patawang paraan.
"Salamat! Ibabalik ko nalang sayo to Bukas pag nalabhan ko na!". I said before I get The kerchief. Tumalikod mo na ako sa kanya bago ko marahang pinunasan Yung Mga dumi sa mukha ko.
"What is that? An egg, Floor and water? You look like a Chicken that is Ready to Fry anytime.Tsk.Tsk..". He said habang tinitignan Yung Mga dumi sa mukha ko.
"Sige, Mangasar ka pa!" Asik ko sa kanya na ikinatawa nya. "Bakit ba ganyan yang Mga estudyante dito! Hindi ba sila tinuruan ng magandang asal dito?!". I said.
"Hmm.. Hindi ko Rin Alam eh, but Hindi Naman Lahat ng Student dito sa Te Amo University ay ganun eh. Everything they did to you is Have a Punishment, As long as mapapatunayan mong sila Ang Mali". He said na ikinatahimik ko. Kabago bago ko palang dito gulo na agad Ang napasok ko! Hyss!
Nagpatuloy ako sa paglilinis ng mukha ko ng bigla nya Akong Binato ng Kung ano.
"What the hell!". Sigaw ko sa gulat na ikinatawa nya.
"Chill HAHA! It's just a freaking jacket, Just wear it para Hindi masyadong halata yang Mga dumi sa Damit mo". He said before he Winked his eyes on me.
"S-Samalat". I said before I get the Jacket.
"I'll just give you a five minutes to Clean and fix your self and then you need to go back to your Class after or else maparusahan!". He give me a smile bago sya Akmang tatalikod na ng mag salita ako.
"W-Wendell, Salamat!". I said before I smile at him. He just give me a smile and raise his right hand and wave bago sya tuluyang Bumaba sa Rooftop.
****
" Zach, Ano? Okay Ka Lang ba?". Pagaalalang tanong ni Hope ng makabalik ako sa Room namin. Dumapo agad Ang paningin ko Kay Rosei at hasna na parehong nakatayo sa Tabi ni Hope.
"Oo, Okay Lang ako. Salamat sa pagaalala". I said before I smile. Umiiyak na lumapit sakin si Hope at mabilis akong niyakap.
"Huhuhu! Sorry Zach! Kung Hindi Sana Kita iniwan kanina Edi Sana na tulungan kita sa Mga Warfreak Spoiled Brats na Yun!". Umiiyak nyang Sabi na ikinangiti ko. Hindi sinasadyang dumapo Ang paningin ko Kay Hasna. I don't know if I read it right, But I see the Sadness, Worried and anger in his eyes.
"Are you sure, Zach? I think you should go to the clinic para matignan yang Mga sugat mo?!". Rosei said na agad namang sinangayunan ni Hope.
"Hindi Okay Lang talaga ako! Wag na Kayong mag alala at tyaka Wala Kang kasalanan dito Hope Nukaba!". I said.
"Anong Okay!? Tignan mo nga yang braso mo dumudugo! Tapos Ang dami mo pang Pasa! Huhu! Wait kukuha ako ng panggamot para malinis namin yang Mga sugat mo!". Hope said.
"Sasama ako, Let's go to the Clinic. Hey Hasna Maiwan ka dito, Bantayan mo si Zachary". Sabi Naman ni Rosei bago sila Umalis.
"What, Wait--- Ughhh! Nevermind!!". Habol nya bago iiling iling na naupo sa chair sa tapat ko. Nakakabinging katahimikan Ang namayani ng maiwan kami ni Hasna sa Loob ng Classroom.
"Thank you!". I said dahilan para matigilan sya.
"Tch! As if Naman gusto Kitang Samahan dito Noh!". Mataray nya sabi bago iniiwas sakin Ang Paningin.
"You can go now if you want, Kaya ko naman na eh!". Nakangiti Kong Sabi.
"Kaya pala nagpabugbug ka kanina Kasi Kaya mo Naman! Tch! I can't even!". Hasna said before rolling her eyes. Nanatili akong Tahimik habang nakatitig sa kanya.
"You Know what!? Hindi ko Lang maintindihan Kung bakit hinayaan mo silang Saktan ka ng Ganyan! Are You that Crazy? Alam Kong Kaya mo silang ipagtutumba isa-isa pero bakit Hindi mo ginawa?! Don't tell me pati pagtatanggol sa Sarili mo kinalimutan mo na rin!?". Galit na Sabi ni Hasna. Yeah I know I can Beat them all just in a one Snap, But I can't and I don't want too. Inis nyang ibinaling sa iba Ang paningin habang naka Cross arm. Gusto Kong mag salita but I don't know how Should I start. I want to defend myself to her But I don't know if Bukas Ang isipan nya para sa mga Sasabihin ko, Masyado akong inuunahan ng kaba. Mayamaya lang ay dumating na si Hope at Rosei bago nila lininis Ang Mga sugat ko. Nauna ng umalis si Hasna na ipinagtaka nung Dalawa.
"Sya nga pala Zach, Bukas ay may meeting Ang Mga Teachers at iba pang Stake holders nitong Te Amo University. Kinausap ako ni Dean Kung pwede daw ba tayong tumulong para mag serve sa kanila? Kulang daw Kasi Yung Staff!". Hope said Habang ginagamot Ang Mga sugat ko.
"Oo, Naman Okay Lang! Kulang pa nga yon para sa Scholarship na ibinigay nila satin eh. Pero Bakit ba may meeting Rosei?". I asked to Rosei.
"Ah, Yun ba? Dadating kasi Ang Mga Stake holders nitong University at paguusapan nila yung lumalaganap na Bullying dito dahil sa Nangyare sayo Kahapon. Masyado kasing Mataas at tinitingala Ang Te Amo University. Maaaring madungisan Ang pangalan ng Te amo Kung nagkataon dahil masyado pang sariwa Ang Usapin Ukol sa Pagbibigay ng Scholarship para sa mga Estudyante". Hasna explained. Na pareho naming Manghang pinakinggan ni Hope.
Mayamaya Lang ay nag Start na Ang klase namin ng Maayos. Sabi ni Hope ay pinatawag Ang Lahat ng magulang ng Lahat na nambully sakin kanina. Kinausap Rin daw sila ni Secretary Rosei at pinag sabihan. Kaya pala Tahimik ngayon Ang Mga estudyante at Wala akong naririnig na bulungan, panunutya o pagpaparinig saamin. Mabuti Naman.
"Oo nga pala Zach, kanina ko pa napapansin yang suot mong Jacket! Kanino ba Yan?". Hope said ng Makabalik kami sa Dorm matapos Ang Klase.
"Hmm.. Pinahiram sakin ni Wendell kanina". Maikli Kong Sagot na ikinalaki ng Mata ni Hope.
"OMG! Sinong Wendell? Yun bang Gwapong SSG Vice Present natin na si Mr Wendell Loeve Croffered???!". Hindi makapaniwalang tanong nya na ikina yuko ko Lang senyales na Tama sya.
"Achhhkkkk!!!! HUHUHU! I'm so Happy for You Zachary! Naku Naman mukang mauunahan mo pa ako magka Jowa!!! Shemsss!!! Napaka Gwapo pa Naman ni Vice president Wendell huhuhu" Sigaw nya Habang pinipisil pisil Ang braso ko. I was about to cover up her mouth and explain her my side pero mukang huli na dahil may nakarinig na sa lakas ng Bunganga ni Hope. Paktay!
"Oh!". Hagis ni Hasna samin ng Kung anong bagay na nakalagay sa Plastic.
"Aray! Naman kailangan mambato!?". Inis na bulyaw ni Hope bago binuksan Yung plastic."Ano ba to!?!!".
"Buksan mo Kaya!". Asik ni Hasna Kay Hope.
"Eto na nga diba! Tch!!". Ngiwi nya na agad napalitan ng tuwa ng Makita Ang Uniform namin. "Whaaa! My Uniform na ako! Finally ganap na akong Estudyante ng Sikat na Te Amo University huhu!". Hope said with her Super ultra OA reaction.
"Tchh!!! That's just a Freaking Uniform Hope! For God sake! Tch! I CAN'T EVEN!". Hasna said before Rolling her eyes.
"Bakit parang Ang bilis Naman Yata?". Nakangiti Kong tanong Kay Hasna but she just Looking at me and raise her Brows. Akmang aalis na sya ng muli syang magsalita..
"Wendell and you!? Hindi kayo bagay!". Mahina nyang Sabi habang nakatalikod bago sya tuluyang Umalis. Gusto Kong himatayin ngayon dahil mukang narinig nya nga Yung sinabi ni Hope at mukang na Misinterpret nya din Yung tungkol Kay Wendell which is not true. Hysss!
'Why I have this Feeling about Hasna to Wendell? Is she Jelous?'
- Writer
