ล่ามรักพระรอง

บทที่5 ตำแหน่งผู้ช่วยเลขา

หลินซูหยวนเดินกลับมาที่โต๊ะตัวเอง งานของเธอไม่มีอะไรให้ทำมากนัก ส่วนใหญ่เป็นการหยิบนู้นหยิบนี่แนวแม่บ้าน ซึ่งชั้นสูงสุดบนอาคารมีห้องผู้บริหารและพนักงานอีกสี่ห้าคน หนึ่งในนั้นคือแม่บ้านอู๋คอยรับใช้เฉพาะชั้นนี้เท่านั้น

อะไรกันแน่จึงให้ทำงานจิปาถะไปก่อนและให้เขาคอยจับตาดูอย่างใกล้ชิดหากมีอะไรผิดปกติให้รีบรายงานทันทีดังนั้นงานในแต่ละวันจึงเป็นงานทั่วไปที่ไม่เกี่ยวข้องกับเอกสารของบริษัท

“เลขาลี่ ทำไมไม่บอกป้าอู๋ล่ะคะ ฉันมาเป็นผู้ช่วยคุณไม่ใช่มาทำตำแหน่งแม่บ้าน คุณดูสิ...แม่บ้านอู๋มองฉันตาเขียวตาขวางแล้วเพราะไปแย่งงานเธอทำ” เธอบุ้ยหน้าไปที่แม่บ้านวัยกลางคน ซึ่งส่งสายตามองมาอย่างเย็นชา

“…” เลขาลี่ถึงกับพูดไม่ออก ไม่พบกันสามวันเหตุใดคุณหนูหลินถึงดูเปลี่ยนไปมากมายแบบนี้ ต่างจากคนเก่าที่อารมณ์ร้ายชอบอาละวาด แล้วก็ยังทำอะไรไม่ได้เรื่องอีกด้วย

ไม่รู้ว่าทำไมท่านประธาน ถึงรับตัวปัญหาแบบนี้เข้ามาทำงานได้!

“ถ้าคุณไม่มีงานที่เหมาะสมมอบหมายให้ ก็ปล่อยให้ฉันนั่งเฉยๆ เถอะค่ะ” หลินซูหยวนนั่งลอยหน้าลอยตาอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ งานแบบนั้นน่ะให้แม่บ้านอู๋ทำจะดีกว่า

“...” และอีกครั้งที่ลี่ซือนิ่งอึ้งอ้าปากค้าง

รู้ดีว่าเลขาลี่คงแปลกใจกับอุปนิสัยที่เปลี่ยนไป หลินซูหยวนคนก่อนทำอะไรไม่เป็นนอกจากไล่ตามหลู่เหยียนโจวอย่างเดียว แม้กระทั่งชงกาแฟยังไม่ได้เรื่องเลย ส่วนใหญ่เลขาลี่มักให้เธอนั่งเฉยๆ ฆ่าเวลาไปเรื่อยจนหมดวัน ได้กลับมาครั้งนี้อยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ และเพื่อหาช่องทางในการแก้แค้นหลู่เหยียนโจว เพราะหากเธอเพิกเฉยเปิดให้เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ คงได้พบจุดจบแบบเดิมแน่

เลขาลี่หันหลังไปมองหลินซูหยวนเป็นระยะ พฤติกรรมแบบนี้ต้องรายงานด้วยรึเปล่า? หรือก่อนหน้านี้คุณหนูหลินเก็บซ่อนตัวตนเอาไว้ทำตัวเหมือนคนโง่เขลา แต่ต่อให้เธอมีจุดประสงค์แอบแฝงจริง ท่านประธานคงไม่เดินเกมพลาดเข้าทางของเธอหรอกมั้ง หลี่ซือไม่รู้จะทำอย่างไร เลยลองมอบหมายงานง่ายๆ ให้คุณหนูหลินลองทำ

“คุณหลิน ถ้าอย่างนั้นช่วยโทรนัดร้านอาหารตามวันเวลาเหล่านี้ให้ผมที”

“รับทราบค่ะเลขาลี่” ในที่สุดก็ได้ทำอย่างอื่นบ้างแล้ว หลินซูหยวนรับแฟ้มมาเปิดดู เข้าใจได้ทันทีว่าเป็นตารางการนัดหมาย แต่ไม่ได้ระบุว่านัดกับผู้ใดบ้าง มีแค่วันเวลาและสถานที่เท่านั้น

หลินซูหยวนเริ่มโทรนัดหมายเรียงตามวันเวลา เธอทำมันอย่างคล่องแคล่ว เพราะชาติที่แล้วเป็น CEO ตัวฉกาจในวงการธุรกิจงานพวกนี้เคยผ่านมือมาแล้วทั้งนั้น ก่อนที่เธอจะไปเต้าประสบความสำเร็จในชีวิต ก็เคยเป็นเลขามาก่อนเช่นกัน ดังนั้นแค่เรื่องนัดหมายจึงง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

ไม่เกินยี่สิบนาทีหลินซูหยวนนำแฟ้มที่ลงรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว ไปวางที่โต๊ะของเลขาลี่ เขาถึงกับมองอย่างตื่นตะลึง นัดหมายภายในหนึ่งเดือนทำเสร็จภายในเวลาไม่นาน ตัวเขาเองยังทำแบบนี้ไม่ได้เลย ร้านอาหารในรายการบางร้านไม่ใช่ว่าอยากจะจองก็จองได้

“คุณทำได้ยังไง?” ลี่ซือมองประเมินหญิงสาวตรงหน้า หรือว่านี่คือความสามารถที่เธอซ่อนเอาไว้ แท้จริงแล้วคุณหนูตระกูลหลินไม่ได้แค่วิ่งไล่ตามผู้ชายอย่างเดียว แต่มีทักษะในการทำงานยอดเยี่ยมมาก

“ก็ไม่เห็นจะยากนี่คะ แค่จองร้านตามวันเวลานัดหมาย” เห็นสายตาที่เลขาลี่มองมา ก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กลัวถูกจับพิรุธได้เลยอ้างไปแบบข้างๆ คูๆ แต่ก็ฟังดูมีเหตุผล เธอเป็นถึงคุณหนูตกุลหลิน จะต้องมีความสามารถบ้างสิ ไม่อย่างนั้นขายหน้าแย่เลย

“ไม่ใช่ ผมหมายความว่าร้านระดับมิลชินที่ต้องจองล่วงหน้าหลายเดือนได้ คุณจองได้ยังไงน่ะ” คงไม่ใช่ว่าโทรไปส่งๆ แล้วอ้างว่าจองนะ?

“เลขาลี่ นี่คือความสามารถพื้นฐานของการทำงานไม่ใช่เหรอคะ ร้านดังแล้วยังไง ก็แค่อ้างเส้นสายนิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว” หลินซูหยวนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ความสามารถพื้นฐานอะไรล่ะ หากเธอไม่เคยอยู่บนยอดสูงสุดมาก่อน ก็คงคิดหาวิธีรับมือกับร้านพวกนี้ไม่ได้หรอก ท่านประธานนี่ก็นะ…ร้านส่วนใหญ่ที่นัดเจรจา ล้วนเป็นร้านที่มีชื่อเสียงทั้งนั้นเลย บางร้านจองอยากอย่างที่เลขาลี่บอก แต่ด้วยความสามารถที่เหนือกว่าเธอจึงจัดการได้

“ก็จริงของคุณ ถ้าอย่างนั้นช่วยผมดูอันนี้หน่อย…”

ลี่เซือตาเป็นประกายคล้ายเจอทางรอด! ท่านประธานงานยุ่งมาก ในแต่ละวันมีมากกว่าหนึ่งนัด การบริหารเวลาเป็นเรื่องที่สำคัญและละเอียดอ่อน ถึงอย่างไรประธานฮั่วก็ต้องมีเวลาพักบ้าง ตัวเขาเองจัดตารางยังไม่ค่อยบาลานซ์เท่าไหร่นัก จึงยื่นแฟ้มให้หญิงสาวตรงหน้านำไปจัดการแทน

“ตารางงานของท่านประธานนี่คะ” หลินซูหยวนรับแฟ้มมาเปิดดู ก็เห็นว่าในแต่ละวันนั้นมีนัดมากมาย บางวันก็ค่อนข้างยุ่งเหยิงมาก แม้ไม่ได้ระบุรายละเอียดไว้ มีแค่ข้อมูลเข้าคร่าวๆ แต่เธอก็พอนึกภาพออก

“ใช่ คุณมีวิธีแบ่งเวลาที่ดีกว่านี้ไหม”

“ฉันจะลองดูนะคะ”

“ดี...ดีมาก”

ลีซื้อยิ้มอย่างมีความหวัง ในขณะที่หลินซูหยวนนำแฟ้มกลับไปที่โต๊ะ แล้วอ่านอย่างละเอียดหนึ่งครั้ง ในชาติที่แล้วเธอเองก็มีเลขาฝีมือฉกาจ คอยจัดการให้เรื่องการนัดพบเพื่อคุยธุระสำคัญ จึงไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย แต่ดูจากตารางของฮั่วถิงหยูแล้วพอเดาได้ว่าเขาจัดการด้วยตัวเองอยู่หลายส่วน

อันที่จริงบางนัดเขาไม่จำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง แต่เธอก็ไม่รู้สถานการณ์ในบริษัทฮั่ว ว่ามีความซับซ้อนมากแค่ไหน เพิ่งเข้ามาทำงานได้อาทิตย์เดียวเท่านั้น และเนื้อหาในการ์ตูนก็ไม่ได้มีบอกไว้ด้วย ที่สำคัญเลยตอนอ่านเธอมาข้ามรายละเอียดของฮั่วถิงหยูจึงไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไหร่

แต่เธอเคยเป็นถึง CEO ใหญ่ระดับประเทศ ฉะนั้นเรื่องแค่นี้ถ้าทำไม่ได้ก็เสียหน้าแย่เลย หลินซูหยวนเริ่มวิเคราะห์ข้อมูลอย่างละเอียด แล้วจำแนกประเภทการนัดหมายออกมาเป็นหัวข้อ เรียบเรียงตามความสำคัญ ในเนื้อหาไม่ได้มีอะไรละเอียด แต่มีสัญลักษณ์ดาวกำกับไว้ เพื่อให้รู้ว่าอันไหนสำคัญมาก อันไหนสำคัญน้อย

ตารางงานของฮั่วถิงหยูค่อนข้างวุ่นวาย ชาติที่แล้วเธอเป็นผู้บริหารจึงรู้ว่าในแต่ละวันหัวหมุนแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ทำงานเยอะเท่าเขา เพราะเธอกระจายงานบางส่วนให้ผู้ที่เกี่ยวข้องรับผิดชอบแทน การที่ฮั่วถิงหยูจัดการด้วยตัวเองทั้งหมดเช่นนี้ แปลว่าเขาไม่ไว้ใจคนในบริษัท

หรือว่านอกจากเธอแล้ว ยังมีหนอนบ่อนไส้คนอื่นอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน!