ล่ามรักพระรอง

บทที่4 ฮั่วถิงหยู

ตึกฮั่วซิ้งเอ็มไพร์…

เมื่อออกจากบริษัทของหลู่เหยียนโจว หลินซูหยวนก็ตรงมาที่นี่ทันที ไม่ใช่เพื่อทำตามคำสั่งแต่มาเพราะอยากทำความรู้จักกับฮั่วถิงหยูเสียหน่อย คนมีชื่อเสียงในเมืองไห่ชิงต่างทราบกันดี ว่าเธอกับตระกูลหลู่มีความสัมพันธ์กันแบบใด แต่ฮั่วถิงหยูก็ยังรับเธอเข้าทำงาน

คนเขียนเรื่องนี้ส่งเสริมให้พระรองดูโง่เสียจริง!

หลินซูหยวนขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของตึกอีกครั้งแต่คนละอาคารกัน ห้องทำงานของฮั่วถิงหยูใหญ่โตไม่แพ้บริษัทหลู่ ทว่าดูสบายตาและเป็นระเบียบมากกว่า หญิงสาวเดินมาถึงก็ผลักประตูเข้าไป ในขณะที่เลขาหน้าห้องได้แต่ยืนตื่นตะลึง

“สวัสดีค่ะคุณฮั่ว” เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา หลินซูหยวนวันชะงักค้างไปชั่วขณะ หากบอกว่าหลู่เหยียนโจวเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งบนโลกนี้ ฮั่วถิงหยูก็คงเป็นอันดับหนึ่งในจักรวาลแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าประธานฮั่วมีใบหน้าชวนหลงใหลเช่นนี้

“มาทำไม?” เขาเบนสายตาขึ้นมองเพียงปราดเดียวเท่านั้น ก่อนจะก้มลงกลับไปอ่านเอกสารตามเดิม

“มาทำงานสิคะ” เธอตอบเหมือนไม่ใส่ใจ

แต่แค่เห็นสายตาเรียวเล็กเหมือนเม็ดอัลมอนด์แต่คมบาดใจที่มองมา หลินซูหยวนก็เก็บอาการสั่นไว้ไม่อยู่ ผู้ชายอะไรมีเสน่ห์มากเหลือเกิน ได้เกิดใหม่แล้วมีหนุ่มหล่อๆ ให้ดูแบบนี้ถือว่าคุ้มค่าแล้ว แต่จำต้องเก็บอาการไว้เพราะทุกคนในเมืองต่างรู้ดีว่า เธอหลงใหลหลู่เหยียนโจวมากแค่ไหน

“ลี่ซือ...”

ฮั่วถิงหยูทำหน้ายุ่งยากใจ ตะโกนเรียกเลขาหน้าห้อง ลี่ซือเข้ามาแทบจะทันทีพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ มองทั้งสองคนสลับกันไปมา ก่อนจะนึกได้ว่าท่านประธานอยากให้เขาเป็นคนอธิบาย

“คุณหนูหลินขาดงานสามวันโดยที่ไม่แจ้ง ตามกฎแล้วคุณถูกตัดสิทธิ์ในการเป็นพนักงานครับ” เจ้านายเป็นคนไม่ค่อยชอบพูด ดังนั้นเรื่องต่างๆ ที่ไม่สำคัญเขามักเป็นคนออกหน้าแทนตลอด

“ท่านประธานฮั่ว สามวันก่อนฉันเกิดอุบัติเหตุตกบันไดที่บ้าน ก็เลยรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล ถ้าคุณไม่เชื่อจะดูใบรับรองแพทย์ก็ได้นะคะ” ทั้งหมดที่พูดไปไม่มีคำไหนโกหกเลยแม้แต่น้อย แต่สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือเธอไม่ใช่หลินซูหยวนเหมือนคนเดิมอีกแล้ว

“ทำไมไม่แจ้ง” เขาเป็นคนจริงจังเรื่องการทำงาน และค่อนข้างเคร่งเรื่องกฎระเบียบ ฮั่วถิงหยูจึงไม่พอใจที่พนักงานละเมิดกฎ แม้คุณหนูหลินจะเข้ามาทำงานด้วยเส้นสาย แต่ตอนนี้ก็นับว่าเป็นคนในบริษัทฮั่วแล้วจะทำอะไรตามใจชอบไม่ได้

“ก็...ก็มันฉุกละหุกนี่คะ ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่ แต่ฉันเป็นห่วงงานเลยฝืนสังขารมาที่บริษัท คุณไม่เห็นถึงความตั้งใจของฉันเหรอคะ” เธอแสร้งตีหน้าเศร้าไอสองสามทีเพื่อให้ดูเหมือนคนป่วย ทว่าท่าทางที่แสดงออกมานั้นดูเสแสร้งเกินไป

หลินซูหยวนจึงทำทีเดินเข้าไปที่โต๊ะ เอนกายพิงลงทีพนักเก้าอี้ พลางสอดสายตามองเอกสารบนโต๊ะ ก็หลู่เหยียนโจวให้เธอมาสอดแนมนี่นา แต่ไม่ได้จะเอาข้อมูลกลับไปบอกฝ่ายนั้นหรอก คุณหนูหลินตัดสินใจที่จะเป็นปรปักษ์กับคุณชายหลู่แล้ว ในเมื่อคุณชายฮั่วหล่อกว่าเป็นไหนๆ เมื่ออยู่เป็นปลาเค็มไม่ได้ เธอจึงตัดสินใจอยากสนับสนุนเขา

“ทำอะไร” หันไปนิ่วหน้าใส่ แล้วใช้ศอกกระทุ้งสีข้างให้เธอลุกขึ้น คุณหนูหลินสมองกระทบกระเทือนหรือไง วันนี้ถึงทำตัวแปลกๆ ปกติเวลาเข้ามารายงานหรือส่งเอกสารยืนห่างเป็นวา

ไม่ใช่แค่ฮั่วถิงหยูเท่านั้น คนในเมืองต่างรู้กันดีว่า หลินซูเหยียนมีความสัมพันธ์กับตระกูลหลู่อย่างลึกซึ้ง คุณหนูหลินเอาแต่ตามเกาะติดหลู่เหยียนโจวยิ่งกว่าปลิงเสีอีก แล้วอยู่ๆ วันหนึ่งก็อยากเข้ามาทำงานที่บริษัทฮั่ว แน่นอนว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่ฮั่วถิงหยูยังไม่เจอช่องโหว่ในเรื่องนี้ เธอเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์ เลยอยากจับตาดูต่อสักพักว่ามีแผนการอะไรกันแน่

“ก็ช่วยท่านประธานทำงานไงคะ” เมื่อเขาแสดงความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง เธอก็เลยลุกขึ้นแต่ยังไม่เดินไปไหน สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เอกสารตรงหน้า นี่มันข้อมูลสำคัญเลยนะ ขนาดถูกเธอจ้องแบบนี้เขายังไม่ระวังตัว เหตุนี้ไงถึงไม่มีวันชนะหลู่เหยียนโจวเสียที

“จะทำเพิ่มอีกหนึ่งหน้าที่?”

“อะไรคะ” คำถามของเขาทำให้เธอเบนสายตากลับมามองด้วยความสงสัย

“คุณกำลังยั่วยวนผม”

“ท่านประธานฮั่ว คุณคิดไปไกลแล้ว” หลิวซูหยวนแค่หัวเราะ ก่อนจะเดินอ้อมมาที่หน้าโต๊ะ เธอก็แค่อยากดูข้อมูลเท่านั้นไม่ได้คิดลึกซึ้งอะไร ฮั่วถิงหยูก็เหมือนกับหลู่เหยียนโจวที่ในใจมีแค่เซียวรันหรันเท่านั้น

ฮั่วถิงหยูทำทุกอย่างเพื่อเซียวรันหรัน เป็นชายหนุ่มแสนดีปิดทองหลังพระ ทำดีแทบตายสุดท้ายหล่อนก็ไม่เลือก จะว่าไปก็น่าเห็นใจอยู่คุณชายฮั่วทุ่มเทให้ผู้หญิงคนนั้น มากกว่าที่หลู่เหยียนโจวทำเสียอีก แต่แล้วอย่างไรล่ะท้ายที่สุดนางเอกก็ต้องคู่กับพระเอกอยู่ดี

“หลี่ซือ...” เป็นอีกครั้งที่เขาเรียกชื่อเลขาด้วยความขุ่นมัวใจ

“เอ่อ เชิญคุณหนูหลินที่ด้านนอกครับ ผมจะจ่ายงานให้” ลี่ซอรู้งานทันที เชิญหลินซูหยวนออกไปด้านนอก เพราะโต๊ะทำงานของเธออยู่ข้างหลังเขา ชั้นนี้เป็นที่ทำงานของท่านประธาน จึงมีพนักงานเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

“ได้ค่ะ”

หลินซูหยวนออกไปอย่างว่าง่าย ที่เธอได้เข้ามาทำงานในบริษัทฮั่วตำแหน่งผู้ช่วยเลขาลี่ ก็เพราะเส้นสายที่ซับซ้อนโดยที่ฮั่วถิงหยูสาวมาไม่ถึงแน่ เพราะเรื่องทั้งหมดนี้หลู่เหยียนโจวเป็นคนจัดการ เขาก็อาจจะแค่สงสัยว่าเธอมาทำอะไรที่นี่เท่านั้น เดิมทีคิดว่าคุณชายหลู่เป็นคนคุยง่าย เธอก็จะยกเลิกทุกอย่างและอยู่อย่างสุขสงบ แต่ลองประเมินแล้วคงไม่เป็นดังที่ใจคิด ฉะนั้นเลยอยากกลับลำมาช่วยฮั่วถิงหยู ทำให้เขากลายเป็นนักธุรกิจอันดับหนึ่งในเมืองแทนที่หลู่เหยียนโจว

ส่วนตัวเธอไม่ได้มีความแค้นอะไรกับใครทั้งนั้น แต่เพราะมีความทรงจำและเมื่อคิดถึงเรื่องบางอย่างความรู้สึกก็ท่วมท้นออกมา จึงคิดว่าเจ้าของร่างเดิมคงอยากให้เธอแก้ไขเรื่องราว หลินซูหยวนเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลงเช่นกัน เธอไม่อยากมีจุดจบน่าอนาจ และต้องการให้หลู่เหยียนโจวได้พบกับความเจ็บปวดแสนสาหัส ถือว่าเป็นการแก้แค้นให้เจ้าของร่างในอนาคตกำลังก็แล้วกัน!