กุนซือเช่าละจากแผนที่เส้นทางที่จะส่งนายกองไปเจรจากับกองทัพฝั่งตรงกันข้าม เขาเอ่ยถามรองแม่ทัพจิน “ได้ความว่าอย่างไร”
“นางไม่มีสาระสำคัญใดหรอก”
“แต่ข้าเห็นเจ้าคุยกับนางนานมาก” รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายรุ่ยจาง กอดอกถาม ในความไม่มีสาระ มันน่าจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้จินเซียงฮ่าว บุรุษหน้าดุผู้นี้สนใจนางได้เกินกว่าสองจิบชา เพราะถ้าไม่มี เซียงฮ่าวรึ…คงเดินหนีกลับมาแล้วกระมัง
‘เฮ้อ’ ผู้ถูกถามนั่งพิงพนักพลางถอนหายใจ “นานเพราะข้ากำลังสนทนาในเรื่องของขันทีน้อยอยากเป็นทหาร”
เช่าหงหรานคิ้วขมวด “…”
ถังหานไท่ละจากแผนที่ มองรองแม่ทัพ ‘จะมีขันทีคนใดอยากเป็นทหาร?’
รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายอ้าปาก °∆° “รูปร่างอ้อนแอ้นราวกับสตรี แถมยังถูกตอน…อยากเป็นทหาร?”
ในความงุนงงที่ยังมิได้รับการคลี่คลาย จินเซียงฮ่าวยังคงบอกปัดไปทั้งอย่างนั้น “เอาเถอะ ถ้าขันทีหวู่ซื่ออยากเป็นทหารจริง มันก็ไม่ยากแต่ที่ข้าคิดว่ายากและไม่เข้าใจคือ” ม
