“หึหึ” ^^ ไป๋มี่อิงยืนแอบอยู่ด้านหลังกระโจมของรองแม่ทัพจิน นางได้ยินเสียงหวู่ซื่อร้องตะโกน คาดว่าเหตุการณ์ด้านในคงระทึกขวัญไม่มากก็น้อย แต่นางเชื่อว่าทุกอย่างจะสำเร็จไปได้ด้วยดี ไม่ต่างกับเรื่องของนาง “เอาล่ะเจ้าค่ะ” ปัดมือตนเองไปมาพร้อมกับหันหน้าไปปะทะกับรองแม่ทัพถังและกุนซือเช่า…สองบุรุษที่ยืนมองนางด้วยความงุนงง
“เอาสิ่งใดของเจ้า!!! การกระทำของเจ้าไร้สาระยิ่งกว่าเด็กเล่นซน” ถังหานไท่ก็ยังไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมเขาถึงตามนางมาที่กระโจมของจินเซียงฮ่าว ‘มาเพื่อลอบฟังผู้อื่น มันหาใช่เรื่องที่ควรกระทำ!!’
ไป๋มี่อิงผู้มาที่นี่ในฐานะหมอหลวง ยกมือเท้าสะเอว ‘นางมั่นใจมาก ว่าถังหานไท่จะไม่ทำร้ายนาง รึถ้ากล้าทำร้าย…กองทัพก็ขาดหมอหลวง?’ แม้จะกลัวแต่ก็สู้จะเถียงก่อน “เล่นซนอย่างไรเจ้าคะ ข้าแค่อยากตามติดชีวิตที่ดีของสหายให้จบ หากพวกท่านไม่มาวุ่นวายรอข้าตั้งแต่แรก ก็ไม่ต้องบ่นแล้วไหม” นางเดินนำกลับไปที่ก
