Hafif hafif kıpırdanarak gözlerimi açtım. Gözlerimi kırpıştırarak etrafa baktım. Cüneyt yanımda yoktu. Nereye gitmişti acaba. Ezgi de yoktu. Ayaklarımı aşağı sarkıtarak oturdum bir süre. Ardından hastane terliklerini giyerek kapıya doğru adımladım. Sessizce kapıyı açtım. Niye sessiz hareket ettiğimi bilmesemde içimden öyle geldi.
Koridor da boştu.
Allah Allah
Nerde bunlar?
Yavaş adımlarla yürümeye başladım. Biraz ileri de gördüklerimle kalbime sancılar girdi. Gözlerim doldu.
Başım dönmeye başlayınca elimi duvara yaslayarak destek aldım. Tekrar gözyaşları içinde karşıya baktım.
Cüneyt ve bir hemşire öpüşüyorlardı.
Hemde öpüşmek değil.
Kız Cüneytin beline bacaklarını dolamış Cüneytte kızın kalçalarını tutarak okşuyordu.
Gözyaşlarım istemsiz akıyordu.
Ses çıkarıp bağırıp çağırmak is
