ถึงเวลานัดฉันเดินทางมาที่ร้านอาหารที่คุณธีร์ส่งโลเคชั่นมาให้ การนัดเจอกันของเราแบบนี้เป็นความลับ ร้านที่นัดมาก็ลึกลับห้องอาหารเป็นห้องวีไอพี เป็นการนัดเจอเหมือนเจอชู้เลย
แต่จะว่าไปแล้วตอนที่อยู่ด้วยกันก็แทบจะออกไปข้างนอกด้วยกันน้อยมาก ทุกกิจกรรมของลูกที่เขาอยู่ด้วยก็แทบจะเป็นกิจกรรมในบ้าน
“ข้าวก็กินเสร็จแล้ว พี่ธีร์มีเรื่องอะไรจะพูดก็พูดมาได้เลยค่ะ อีกเดี๋ยวบัวต้องไปรับน้องปัทม์”
ฉันเปิดประเด็นเพราะเขาเอาแต่มองไม่ยอมพูดอะไร ทั้งที่เป็นคนบอกเองว่ามีเรื่องจะพูดด้วย
“น้องปัทม์งอแงไหม”
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ” ให้บอกเหรอว่าบ่นหาพ่อทุกวัน เหอะ พูดไปก็เหมือนฉันเอาลูกมาเรียกร้องความสนใจ ในเมื่อเขาไม่สนใจลูก ฉันเรียกร้องไปมันจะได้อะไร
“พี่แต่งงานแล้วนะบัว”
ก็ตรงดี ตรงจนฉันตั้งตัวไม่ทัน ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาแต่งงานแล้ว แต่พอได้ฟังจากปากเขาฉันก็เสียใจ
“ถูกบังคับเหรอคะ”
“เปล่า”
“...”
“บัวคงจำได
