ตริ๊ง! เสียงแจ้งเตือนปลุกให้ฉันตื่น หลับไปเกือบครึ่งชั่วโมง ได้อยู่กับรวินท์ทำให้ฉันหลับสบาย ทว่าตั้งแต่รวินท์มาอยู่ที่โรงพยาบาลเราก็แทบไม่ได้เจอกันเท่าไหร่นัก ฉันเร่งรีบหาเงินใช้หนี้คุณนายสาเพราะกำหนดเวลาที่เขาให้ก็เหมือนต้องการให้ฉันไปเป็นเมียน้อยของเสี่ยหันให้ได้
ยอมรับเลยว่าเหนื่อยล้ามากจริง ๆ เหนื่อยทั้งกายและใจ
(คุณธีร์: เดี๋ยววันนี้พี่ไปหานะ)
(บัวบูชา: ค่ะ หนูกำลังจะกลับค่ะ)
(คุณธีร์ : ไปไหน)
(บัวบูชา: มาเก็บเสื้อผ้าของใช้ค่ะ)
(คุณธีร์: อีกนานไหม)
(บัวบูชา: กำลังจะกลับค่ะ)
(คุณธีร์: ประมาณ)
(บัวบูชา: ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงค่ะ)
(คุณธีร์: ตรงต่อเวลาด้วยนะครับ)
(บัวบูชา: ค่ะ รับทราบค่ะ)
ฉันต้องรีบแล้วล่ะ ถ้าหากไปถึงช้าจะผิดต่อความใจดีที่คุณธีร์มีให้ เขาน่ะคือคนที่ช่วยให้ฉันไม่ต้องไปเป็นเมียน้อยเสี่ยหัน และช่วยให้ฉันไม่ต้องขายร่างกายให้กับคนหลายคน
ต่อให้การช่วยของเขามีเงื่อนไข แต่ช่วยก็คือช่วย เพราะโลกใบนี้ไม่มีของฟรี ไม่มีอะไรที่ได้มาแล้วไม่จ่ายกลับ
“รวินท์...บัวกลับก่อนนะ แล้วเดี๋ยวบัวจะมาหาอีก บัวจะเรียนให้จบอย่างที่รวินท์ต้องการ ไม่ต้องกังวลนะ บัวสบายดีมาก ๆ รวินท์หายแล้วเราค่อยไปเที่ยวกันเนอะ” จูบลงที่กลางหน้าผากของพี่ชายฝาแฝด
เดินออกมาหาพยาบาลพิเศษที่จ้างไว้ดูแลรวินท์ เพราะฉันยังต้องเรียนและยังต้องทำงานที่รับเงินมาก่อนแล้ว
“กลับแล้วเหรอคะ”
“ค่ะ บัวฝากดูแลรวินท์ด้วยนะคะ หากมีเรื่องด่วนอะไรติดต่อบัวได้ทันทีเลยนะคะ”
“ได้ค่ะ พี่จะดูแลอย่างดีค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
จากนั้นก็รีบค่ะ รีบออกจากโรงพยาบาลแล้วก็ตรงมาเรียกแท็กซี่
คุณธีร์เขาเป็นคู่สัญญาของฉัน ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้
เขาคงเป็นโชคดีเดียวของฉันแหละมั้ง
หลังจากที่มืดแปดด้านฉันก็ขอให้เพื่อนที่รู้เกี่ยวกับอาชีพนั้นพาไปแนะนำกับคนจัดหางาน แล้วจากนั้นคุณอัปสรก็แนะนำฉันให้กับคุณธีร์ ตอนนั้นฉันคิดแล้วว่าเสียครั้งแรกให้เขาก็อาจจะได้ไม่มากนัก คงต้องหาคนอื่นเพิ่มเพื่อหาเงินใช้หนี้คุณนายสาให้ทันเวลาและหาเงินรักษารวินท์เผื่อเกิดเรื่องฉุกเฉิน
แต่แล้วคุณธีร์เขาก็จ่ายเงินให้ฉันเยอะมาก ทั้งยังขอผูกปิ่นโตแบบนี้ไหมนะที่เขาเรียกกัน หรืออาจจะมีคำอื่นอีก แต่ฉันไม่รู้จัก
ฉันที่ได้ยินรู้สึกดีใจมากเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะว่าฉันไม่ต้องไปฝืนใจนอนกับใครหลายคน แล้วก็ยังได้เงินก้อนมาใช้หนี้ค่าผ่าตัด
และเพราะการเดินทางที่ค่อนข้างไกลทำให้คุณธีร์ยื่นข้อเสนอมาเพิ่ม โดยให้ฉันไปอยู่ที่คอนโดของเขา ฉันก็เลยถือโอกาสเรียกเงินก้อนใหญ่เพื่อไปปิดจบหนี้เสี่ยหัน
โชคดีจริง ๆ ที่คุณธีร์ยอมให้ ฉันถึงพ้นคำว่าเมียน้อย
ฉันดีใจ ดีใจมากเลยที่ไม่ต้องไปเป็นเมียน้อยของเสี่ยหันที่แก่กว่าพ่อฉันด้วยซ้ำ และดีใจมากที่เจอคุณธีร์ เขาคือคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยดึงฉัน ถึงจะแลกด้วยร่างกายฉันก็ไม่เสียดาย เพราะมันดีกว่าฉันต้องไปเป็นเมียน้อยคนอื่น สำหรับคุณธีร์แล้วเราสองคนต่างคือคนแปลกหน้าที่อยู่ด้วยกันด้วยสัมพันธ์ทางกาย
ไม่ว่าเขาจะมองฉันยังไงมันก็เป็นเรื่องของเขา เขาจะเป็นคนยังไงมันก็เป็นเรื่องของเขา เราต่างไม่เกี่ยวข้องกัน เขาให้ในสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันก็พร้อมให้ในสิ่งที่เขาต้องการ
เราต่างแลกเปลี่ยนกัน โดยที่ฉันต้องห้ามรู้สึกอะไรกับเขาเพราะจะกลายเป็นฉันเองที่เจ็บปวด เขาพูดไว้ชัดเจนฉันก็ควรจะไม่เล่นกับไฟ แม้หัวใจจะแอบสั่นไหวในตอนที่เราอยู่ด้วยกัน
ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านั้นมาออกมาบ่อยนัก ไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นฉันที่เจ็บปวด เหมือนอย่างที่คุณธีร์เคยเตือนเอาไว้