แค่เด็กเลี้ยง 3 หนูเป็นของพี่
894 Words
“ตัวมีกลิ่นยา” คือคำเอ่ยทักเมื่อฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วเจอคุณธีร์นั่งอยู่โซฟา เขานั่งอยู่ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามานานหรือยัง แต่ว่าฉันมาถึงเร็วกว่าที่บอกเขาไว้แน่นอน
“หนูไปโรงพยาบาลมาค่ะ” จมูกเขาดีขนาดนี้เลยเหรอ
“เป็นอะไร”
“ไปเยี่ยมญาติค่ะ” ญาติเพียงคนเดียวของฉัน
ฉันน่ะอยากเล่าความทุกข์ใจให้ใครสักคนฟัง แต่มันก็คงไม่มีใครมารับฟังฉันขนาดนั้น
ใครหน้าไหนจะมาใส่ใจชีวิตของคนที่ไม่ได้สำคัญต่อตัวเอง
“ไปอาบน้ำ พี่ไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาล”
“ค่ะ” ในเมื่อเขาไม่ชอบ ฉันก็ต้องรีบ เขาถือว่าเป็นผู้มีพระคุณ อะไรที่เขาไม่ชอบฉันไม่ควรทำ
ฉันต้องทำให้เขาพอใจเพราะว่าถ้าพูดให้ถูกตอนนี้ก็เหมือนว่าฉันจะเป็นหนี้เขา
หนึ่งชั่วโมงต่อมากิจกรรมระหว่างเราจบลง คุณธีร์นอนอยู่บนเตียงหลังจากที่เขาสอนให้ฉันคร่อมขย่มดุ้นเขา ฉันทำไม่เป็นและเหมือนจะไม่ค่อยถูกใจคุณธีร์สักเท่าไหร่
ต้องพยายามศึกษาให้มากกว่านี้ ถ้าเกิดเขาเบื่อขึ้นมาฉันคงไม่มีปัญญาจะหาเงินมาใช้หนี้ในเร็ววัน เงินที่เขาให้มาไม่ใช่น้อย ๆ
ฉะนั้นฉันควรหาทางออก หาวิธีให้เขาไม่เบื่อ
“พี่ธีร์คะ” ฉันเรียกในตอนที่นอนหนุนแขนของคุณธีร์ เขาบอกให้ฉันเรียกพี่เราจะได้สนิทกันมากขึ้น ทว่าฉันไม่อยากสนิทกับเขานักหรอก ฉันกลัวจะรักเขา
“หืม”
“เมื่อกี้หนูทำได้ไม่ดี ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไร”
เมื่อเขาบอกว่าไม่เป็นไรฉันก็หันหน้าเข้าหาคนใจดี ส่งยิ้มหวานและเอ่ย “หนูจะพยายามฝึกให้มากกว่านี้ค่ะ”
“ฝึก?”
“ก็หมายถึงหัดให้เก่งกว่านี้”
“มีคู่ซ้อม?” คุณธีร์ผลักให้ฉันนอนราบกับที่นอนแล้วตัวเขาก็ขึ้นมาคร่อมฉันไว้ ใบหน้าเขาเรียบนิ่ง ทว่าเขาหล่อ มีเสน่ห์น่าหลงใหล
ไม่นะ อย่าอ่อนไหวนะบัวบูชา
“ไม่มีค่ะ”
“นึกว่าจะผิดสัญญา บอกไว้เลยว่าตอนนี้หนูเป็นของพี่ และเงินที่พี่จ่ายไปดูเหมือนจะไม่ใช่น้อย ๆ ระยะเวลาจากนี้จนกว่าหนูจะเรียนจบอาจจะไม่พอชดใช้”
“หนูทราบค่ะ” ฉันแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณธีร์ และก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องรู้ด้วย ฉันก็เป็นแค่เด็กที่เขาเลี้ยงดูชั่วคราว ไม่มีสิทธิ์ไปรู้จักเขา
ต่อให้รู้ก็ควรทำตัวไม่รู้จัก
“รู้ก็ดี เพราะว่าพี่ไม่เคยจ่ายให้ใครมากขนาดนี้”
“ขอโทษที่หนูขอมากเกินไปนะคะ”
“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา พี่พอใจหนูพี่ถึงยอมจ่าย ฉะนั้นหนูก็ต้องอยู่ให้พี่เล่นจนกว่าพี่จะเบื่อ หลังจากพี่เบื่อเงินที่พี่จ่ายให้ก็ถือว่าหายกันเข้าใจไหม”
“...ค่ะ” จะเสียใจกับคำพูดของคุณธีร์ไม่ได้ สิ่งที่เขาพูดมามันถูกต้องทุกอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องโกรธเขา
เพราะระหว่างเรามีแค่นั้นจริง ๆ
“ดีมาก พี่ชอบนะที่หนูพูดรู้เรื่อง” คุณธีร์สุดหล่อยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากที่กลีบปากฉัน ฉันเผยอปากรับอย่างไวไม่คิดอิดออดเพราะนี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องจ่ายให้คุณธีร์
ทว่ารสจูบที่เขาป้อนมาทำใจดวงน้อยของฉันสั่นไหวทุกครั้ง ไม่รู้เลยว่าจะสามารถควบคุมความรู้สึกนี้ไม่ให้ถลำลึกได้อีกนานแค่ไหนกัน...
จบไปอีกหนึ่งรอบคุณธีร์นอนหลับอยู่บนเตียง ฉันลุกมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจึงเดินออกมาหาทำของกินเพราะว่าหิวมาก ๆ ตั้งแต่เที่ยงฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย
เมนูง่าย ๆ ที่ทำหลังจากข้าวหุงสุกก็คือไข่เจียว แม้ว่าวัตถุดิบในตู้จะมีเยอะ แต่ฉันก็รู้สึกเกรงใจคนซื้อ
ข้าวสวยร้อน ๆ กับไข่เจียวก็อร่อยดี
นั่งกินข้าวคนเดียวต่อให้กับข้าวดีกว่านี้ก็ไม่ได้ทำให้มีความสุขเพิ่มขึ้นหรอก การอยู่คนเดียวไม่ดีเลย ไม่ดีเลยจริง ๆ
แล้วฉันก็ร้องไห้ทั้งที่กินข้าวจนได้
กินข้าวกับน้ำตาไปเรียบร้อยฉันมานั่งทำรายงานที่เพื่อนในกลุ่มแบ่งให้ตามหน้าที่ ฉันเรียนบริหาร ปีนี้เป็นปีสุดท้าย ช่างเป็นปีที่สาหัสมากจริง ๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะการเรียนจบของฉันเป็นสิ่งที่รวินท์ใฝ่ฝันฉันก็คงเลิกเรียนไปแล้ว
ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูรูปรวินท์ที่ตั้งพักหน้าจอไว้
“คิดถึงนะรวินท์ บัวคิดถึงรวินท์มาก ๆ เลย”
ร้องไห้อีกแล้ว เวลาที่อ่อนแออารมณ์ก็จะดิ่งแบบดิ่งยาวเลย ฉันไม่ค่อยชอบให้ตัวเองเป็นแบบนี้ในพื้นที่ของคนอื่น แล้วยิ่งเป็นพื้นที่ของคุณธีร์ฉันก็ไม่ควรจะเป็น
พยายามบอกตัวเองซ้ำ ๆ ให้เข้มแข็ง เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น จากนั้นก็เช็ดน้ำตา นั่งทำงานต่อ
- Writer
