คลั่งรักเมียบำเรอ

บทที่2 บทลงโทษของอมร (NC18+)

ก๊อกๆ มือเล็กๆของน้ำอิง เอื้อมไปเคาะประตูห้องของอมร อย่างสั่นเทา อมรเป็นผู้ชายที่น่ากลัวกว่าที่เธอคิด ภายใต้ใบหน้าอันหล่อเหลานั้น มันกลับซ่อนความโหดเหี้ยมเอาไว้อยู่ข้างใน เธอไม่น่าทำอะไรให้เขาจับได้เลย เธอน่าจะหาโอกาสให้เหมาะกว่านี้ แล้วนี่ เขาจะลงโทษเธอยังไง

"เข้ามาสิ" เสียงทรงอำนาจของเจ้าของห้อง เรียกหญิงสาวให้เข้าไปภายในห้อง

ขณะนี้เด็กสาว ได้มายืนตัวสั่นอยู่ต่อหน้าเขา ภายในห้องนอนของอมรแล้ว

อมรหรี่ตามองร่างน้อยที่ตัวสั่นเทานั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"เธอรู้ไหม ว่าบทลงโทษ ของคนที่ทรยศ ต่อโภคากุล นั่นคืออะไร" เขาเอ่ยถามเธอเสียงดุ

"หนูไม่ทราบค่ะ" เธอตอบเขาเสียงสั่นอย่างหวาดกลัว

“ถ้าเธอไม่รู้ ฉันจะบอกให้เอาบุญ คนที่ทรยศต่อโภคากุลนั้น บทลงโทษของมันคือ ความตายเท่านั้น”

น้ำอิงเข่าทรุดลงกับพื้น เธอยกมือไหว้อ้อนวอนเขาอย่างน่าสงสาร

“คุณใหญ่อย่าฆ่าหนูเลยนะคะ หนูไม่ได้หักหลังคุณใหญ่จริงๆ หนูแค่เข้าไปเอาของที่หล่นไว้แค่นั้นเอง”

“มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะปากแข็งอยู่อีกนะ ถ้าฉันไว้ชีวิตเธอ แล้วเธอจะมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”

“คุณใหญ่จะให้หนูทำอะไรหนูก็ยอม ขอแค่คุณใหญ่ไว้ชีวิตหนูเถอะค่ะ หนูยังไม่อยากตาย”

“งั้นเธอบอกฉันมา ว่าเธอเข้าไปค้นหาอะไรในห้องทำงานของฉัน” เขาหรี่ตามองน้ำอิงเพียงนิด แล้วเอ่ยถามเธออีกครั้งอย่างสงสัย จริงๆเด็กตัวแค่นี้ ทำอะไรคนอย่างอมรไม่ได้หรอก

แต่เขาอยากใช้ประโยชน์ จากความผิดของเธอมากกว่า

น้ำอิง คิดในใจอย่างกลัดกลุ้ม เธอจะบอกความจริงเขาดีไหมนะ ว่าเธอเข้าไปหาหลักฐานการตายของพ่อเธอ แล้วถ้าเกิดว่า อมร เป็นคนที่ลงมือฆ่าพ่อเธอจริงๆ อย่างที่คิดสงสัย แล้วเขาจะไม่ฆ่าปิดปากเธออีกคนหรือ

“คือว่า หนูไม่ได้เข้าไปค้นหาอะไรในห้องทำงานของคุณใหญ่จริงๆนะคะ หนูแค่ทำต่างหูตกไว้จริงๆ”

“ถ้าเธอยังปากแข็งขนาดนี้ ฉันจับเธอโยนให้จระเข้ในบ่อกินเลยดีไหม” น้ำอิงลนลานเข้าไปกอดแข้งกอดขาของอมรไว้แน่น

“ คุณใหญ่ไว้ชีวิตหนูเถอะค่ะ หนูผิดไปแล้ว คุณใหญ่จะให้หนูทำอะไร หนูก็ยอมทั้งนั้น คุณใหญ่ต้องการให้หนูรับใช้สิ่งไหน หนูก็จะทำให้คุณใหญ่ทั้งนั้น ขอแค่คุณใหญ่อย่าฆ่าหนูเลย”

“เธอทำทุกอย่างเพื่อฉันได้จริงๆหรือ "

อมรหรี่ตามองเด็กสาวเล็กน้อยอย่างดูเชิงและพูดต่อกับเธอว่า

"ถ้าเธอทำได้ทุกอย่าง อย่างที่พูดจริงๆละก้อ งั้นถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกก่อนสิ"

“คุณใหญ่จะให้หนูทำอะไรคะ” น้ำอิงเผลอถามคำถามโง่ๆกับเขาออกไป อมรยกยิ้มมุมปากแล้วพูดต่อไปว่า

“อย่าแกล้งทำตัวไม่ประสา มันไม่ได้ทำให้เธอมีค่าขึ้นมาหรอก ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันพอใจได้ ฉันจะไว้ชีวิตเธอ แต่เมื่อไหร่ที่ฉันต้องการ เธอต้องมารับใช้ปรนนิบัติฉันทันที”

น้ำอิงอึ้งกับสิ่งที่เขาพูด เขาต้องการให้เธอเป็นนางบำเรอเขาอย่างนั้นหรือ คนอย่างเขาหาผู้หญิงไม่ได้แล้วหรือ ทำไมต้องมาบังคับเธอให้ทำเองอย่างนั้น

“เดินเข้ามาหาฉันใกล้ๆ”เขาออกคำสั่งกับหญิงสาวอีกครั้ง และมองเธอถอดเสื้อผ้าดเวยสายตาโลมเลีย รอให้หญิงสาวเข้าไปหาอยู่ตรงปลายเตียงนอนกว้างของเขานั้น

น้ำอิงเดินขาสั่นๆเข้าไปหาเขา เธอรู้สึกหวาดหวั่น กับสายตาที่เขามองมาอย่างจาบจ้วงนั้นเป็นที่สุด อมรในตอนนี้ เขามองเธอ อย่างไม่ปิดบังความต้องการของตัวเอง จนใบหน้าของน้ำอิงเกิดเห่อร้อนขึ้นมา เพราะความเขินอาย

พอเธอเดินเข้าไปใกล้ๆเขา อมรไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรกับเธอเลย ไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว แต่กลับจับเธอกดลงเตียงกว้างของเขาในทันที แล้วขึ้นมาทาบทับตัวหญิงสาวไว้ในท่าวาบหวาม มือจ้างหนึ่งของเขา กดล็อกข้อมือเล็กของเธอเอาไว้ ซุกใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองซอกไซร้กัยต้นคอขาวของหญิงสาวในทันที

เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆกับเสียงกระส่ำของลมหายใจที่มันเป่ารดอยู่กับต้นคอ ชวนให้เด็กสาวผู้น้อยประสบการ์ตัวสั่นสะท้าน รู้สึกสยิวไปกับการลากไล้ของริมฝีปากเขาอยู่ไม่น้อน

แต่การกระทำของเขา มันออกจะไปทางป่าเถื่อนมากกว่า เขาขบเม้ม ตามเนื้อตัวของเด็กสาว จนเกิดรอยแดงช้ำ จนน้ำอิงรู้สึกเจ็บจนสะดุ้งอยู่หลายที แต่เธอก็ต้องอดทน กับการกระทำอันป่าเถื่อนนั้น เพื่อให้เขาไว้ชีวิตเธอ

อมรมองร่างบางที่สั่นระริกภายใต้ร่างใหญ่ของเขานั้นด้วยสายตาเย็นชา

และเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก น้ำอิงนอนมองการกระทำของเขาตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ยิ่งเธอมองเห็น อาวุธประจำกายของเขาที่มันดีดผึ่งออกมาข้างนอกทันที ที่เขาถอดกาาวเกงบ็อกเซ่อร์สีขาวของตัวเองออกจากลำตัวนั้น ขนาดของมัน น่ากลัว จนเด็กสาว แทบอยากจะกระโดดหนีออกจากเตียง แต่มือใหญ่ของอมร กดขาเรียวเล็กของเธอเอาไว้แน่น จนดิ้นไม่หลุด

เข่านั่งคร่อมอยู่ตรงกลางระหว่างขาของหญิงสาว จับขาเรียวของเธอทั้งสองข้างมาพาดทับไว้ที่บนบ่า

มือใหญ่อีกข้างหนึ่งของเขาจับชักรูดอาวุธประจำกายของตัวเองอยู่สองสามที และกดดันมันเข้าไปในร่องรักของหญิงสาวอย่างไร้ความปราณี ทีเดียวจนสุดลำ

ปึก!!!

กรี๊ด!!!!

ไม่มีการเล้าโลมใดๆให้เสียเวลา อมรไม่รอช้ากดลำเขื่องหัวบานนั้น เข้าไปในร่องรักคับแคบของเด็กสาวในทันที เขากดมันเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ กระแทกผ่านเยื่อพรหมจรรย์บางๆที่ขวางกั้นนั้นจนมันฉีกขาดออกจากกัน

อึก!! กรี้ด!!

น้ำอิง น้ำตาร่วง เธอกรีดร้อง ด้วยความเจ็บปวด เพราะนี่มันเป็นครั้งแรกของเธอ...

อมรมองดูเด็กสาว ด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดขึ้นว่า

“ครั้งแรกมันก็เจ็บอย่างนี้แหละ ทำกันบ่อยๆเดี๋ยวเธอก็ชิน แล้วเธอจะชอบมัน แล้วเธอจะร้องคร่ำครวญหามันเอง”

ภายใต้หน้าตาที่สุดแสนจะโหดเหี้ยมเย็นชานั้น สะโพกแกร่งของเขาก็ร้ายกาจไม่แพ้กัน มันกระแทกกระทั้นใส่ร่องรักของเด็กสาวอย่างไม่ปรานี จนน้ำอิงหัวสั่นหัวคลอนอยู่ใต้ร่างของเขา

ปึ๊ก!ปึ๊ก!ปึ๊ก!

เขากระแทกสะโพกใส่เธอไม่หยุดหย่อน น้ำอิงเจ็บจนจุกที่ท้องน้อยไปหมด อยากเอ่ยร้องขอชีวิต ถึงแม้เธอจะไม่โดนเขาฆ่าตายด้วยอาวุธ แต่เธออาจจะตายบนเตียง เพราะเซ็กส์ อันดิบเถื่อนของเขาก็เป็นได้ หญิงสาวพยายามยกมือขึ้นห้ามเขา เธอพยายามที่จะดันหน้าท้องแกร่งของเขานั้นออกไป

“เบาๆหน่อยค่ะคุณใหญ่หนูเจ็บ”

“เจ็บอะไร ฉันว่าเธอเสียวมากกว่า ตอดหัวฉันแรงขนาดนี้ ถ้าเธอเสียวก็ร้องออกมา”

เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง เซ็กส์ของอมรมันดุเถื่อน ตามสไตส์ ของเขาอยู่แล้ว ที่ผ่านมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนขอร้องเขาให้หยุดเลยสักครั้ง มีแต่ร้องขออยากได้มันอีก..

เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเด็กสาว กระแทกกระทั้น ตัวตนใส่ร่องเล็กนั้นต่อไป

รอยยิ้มหยัน ปรากฏที่ใบหน้าของชายหนุ่ม เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัดอย่างรุนแรงในร่องสาวนั้น

มันบีบรัดน้องชายเขาจนแทบจะขาดขนาดนี้ แสดงว่าเธอไปถึงดวงดาวก่อนเขาเสียแล้ว

อมรกระซิบข้างหูเด็กสาวเสียงแหบพร่า

" รู้สึกดีใช่มั้ย ฉันบอกแล้วว่าเธอจะชอบมัน "

น้ำอิงเม้มปากเอาไว้แน่น เธอไม่กล้าแม้แต่จะเปล่งเสียงอันน่าอับอายนั้นออกไป

"เสียวก็ครางออกมา"

เขาบีบเข้าที่แก้มของน้ำอิง อย่างขัดใจ พร้อมกระแทกตัวตนใส่เธอเน้นๆ อย่างต้องการที่จะเอาชนะ เขาต้องการไก้ยินเสียงครางของหญิงสาว

" อ้าา...อื้อ อื้อ อื้อ"

น้ำอิงเริ่มปล่อยเสียง สะอื้นครางออกมาอย่างเริ่มทนไม่ไหว มันรู้สึกทรมานอย่างแสนหวานวาบหวาม อย่างที่สาวน้อยไม่เคยได้สัมผัส

อมรยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ

ก็แค่นี้ คือสิ่งที่เขาต้องการ เสียงครางหวานๆของน้ำอิง เร่งเร้าอารมณ์ของเขาได้ไม่น้อย ชายหนุ่มเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงในจังหวะสุดท้ายของการร่วมรัก

ซี้ดดดดด..อ้าาา

เสียงเขาร้องคำรามอย่างสุขสมเมื่อไปถึงจุดหมายปลายทางของมัน

น้ำรักสีขุ่นไหลเยิ้มออกมาจนเปื้อนหน้าขาสวยของน้ำอิง พร้อมกับเลือดบริสุทธิสีจางๆของเธอนั้น

อมรมองดูสิ่งนั้นด้วยแววตาที่วูบไหวเพียงเล็กน้อย และเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยเหมือนเดิมในเวลาต่อมา

คนใจร้ายไม่ยอมปล่อยให้เด็กสาวได้พักเลย อมรจับพลิกร่างเล็กของเธอให้คว่ำหน้าลงกับหมอนใบใหญ่นั้น

ปึก.....ยกสองของเขาก็เริ่มขึ้นอีกครั้งในทันที

♠️♠️♠️