คลั่งรักเมียบำเรอ

ตอนที่8หวงไม่รู้ตัว2

น้ำอิงเดินออกมาจากบ้าน หลังจากที่ชานนท์เดินไปตามว่ามีคนมารับเธอ พอเดินมาถึงหน้าประตูรั้วบ้าน น้ำอิงก็ต้องตกตะลึง เมื่อเห็นว่าใครคือคนที่ยืนรอเธออยู่ตรงนั้น...

" คะ..คุณใหญ่"

"คุณใหญ่มาได้ยังไงคะ "

" ฉันมารับเธอ เข้าไปเก็บข้าวของ แล้วก็กลับบ้านได้แล้ว" เขาสั่งเธอเสียงแข็ง อย่างผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่า

แต่น้ำอิงก็ยังไม่อยากกลับ เพราะเธอได้ขออนุญาตป้าอิ่ม คนดูแลเธอโดยตรง ที่บ้านหลังนั้นเอาไว้แล้ว ว่าคืนนี้เธอขอมานอนที่บ้านเพื่อน เมื่อป้าอิ่ม อนุญาต ก็หมายความว่าเธอนอนที่นี่ได้

"คือว่าคืนนี้น้ำอิงจะค้างที่นี่ค่ะ น้ำอิงขออนุญาตป้าอิ่มแล้วค่ะ"

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ กรามแกร่งของอมร ขบเข้าหากันแน่น นี่น้ำอิง ถือดีถึงขนาด กล้าขัดคำสั่งเขา อย่างนั้นเชียวหรือ ชายหนุ่ม จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระซิบข้างหูเธอว่า

"ฉันกับป้าอิ่ม ใครมีอำนาจมากกว่ากัน แล้วเธอควรที่จะต้องกลัวใคร เธอรู้ใช่มั้ย ว่าถ้าเธอขัดใจฉัน จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"

คำขู่ของอมร ทำให้น้ำอิงไม่ลังเล ที่จะเดินไปเก็บข้าวของ เธอยังไม่อยากตาย คดีเก่าที่ทำไว้เขาก็อุตส่าห์ไว้ชีวิตเธอแล้ว ถ้าเขาคิดจะฆ่าเธอจริงๆตามที่เขาขู่เธอคงจะไม่รอด เธอเดินไปบอกลาแม่ของข้าวฟ่าง

" คุณแม่คะหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ ที่บ้านมาตามว่าคุณหญิงไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ เอาไว้ถ้ามีโอกาส หนูจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ"

"เฮ้ย ..น้ำอิง จะรีบไปไหน หนังพึ่งจะเริ่มเล่นเอง ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยด้วยซ้ำ"

เจ้าเอยเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกัน เอ่ยทักท้วง เพราะหนังที่นัดกันมาดู ก็พึ่งจะเริ่มเล่นเอง นี่ยังเล่นไม่ถึง ครึ่งเรื่องเลยด้วยซ้ำ

"นั่นสิน้ำอิง บ้านนั้นไม่มีคนอยู่แล้วหรอ ทำไมต้องเป็นน้ำอิงกลับไปดูแลท่านด้วย นานๆที พวกเราจะได้รวมตัวกันนะ"

ข้าวฟ่างก็พูดทักท้วงขึ้นมาอีกคน เพราะพวกเธอนัดกันไว้ดิบดีแล้ว ว่าจะมาดูหนัง และนอนด้วยกันที่นี่

น้ำอิงทำหน้าอึดอัด เธอไม่รู้จะบอกทุกคนยังไง ว่าเธอกลัวอมร จนต้องรีบกลับบ้านไปกับเขา

ถ้าเธอพูดมาก เรื่องภายในบ้านหลังนั้น ให้คนภายนอกได้รับรู้ เธอเกรงว่า เพื่อนๆของเธอ จะเดือดร้อนไปด้วยเปล่าๆ

"เฮ้ย..เราขอโทษจริงๆนะ เอาไว้วันหลัง เราจะมาใหม่ แล้วเราค่อยแชทคุยกันเรื่องไปเที่ยวนะ" เธอเอ่ยบอกเพื่อนๆอย่างอ้อนวอน ทำหน้าลำบากใจสุดๆ เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องกลับไปกับเขาอยู่ดี

"ให้น้ำอิงกลับบ้านไปเถอะลูก เดี๋ยววันหลังเพื่อนก็มาใหม่อย่าทำให้เพื่อนต้องอึดอัดใจเลย"

แม่ของข้าวฟ่างเอ๋ยบอกทั้งสองสาว เพราะถ้าปล่อยให้คุยกันอยู่อย่างนี้ เธอกลัวว่าคนข้างนอกนั้นจะต้องรอนาน

"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะคุณแม่ ไว้มีโอกาส หนูจะมาเยี่ยมใหม่"

"จ้าเดินทางปลอดภัยนะลูก " แม่ของข้าวฟ่างเลยเอ่ยบอกเธออย่างใจดี

"งั้นเดี๋ยวพี่เดินไปส่งนะ"

ชานนท์อาสาไปส่งน้ำอิงที่หน้าบ้าน ตามประสาสุภาพบุรุษ แต่จริงๆลึกๆแล้ว ชายหนุ่ม แอบชอบเพื่อนน้องสาวคนนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้บอกออกไปสักที

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงหน้าประตูรั้วบ้าน ที่ข้างนอกนั้นรถสปอร์ตของอมร ได้จอดติดเครื่องไว้อยู่แล้ว น้ำอิงรีบยกมือไหว้ และกล่าวลาชานนท์ทันที

" น้ำอิงไปก่อนนะคะพี่นนท์ เอาไว้มีโอกาส น้ำอิงจะมาเยี่ยมใหม่"

" นี่จะยืนร่ำลากันอีกนานไหม ฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ เธอไม่เห็นหรือไง"

ชานนท์ ยังไม่ได้บอกลาอะไรน้ำอิงเลย แต่เสียงดุของอมร พูดสวนคนทั้งคู่ขึ้นมาก่อน อย่างหงุดหงิด

เขานึกโมโหอยู่ไม่น้อย นอกจากจะออกมาช้าแล้วยังมีผู้ชายเดินตามมาส่งอีก เขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคน ยังไม่เกรงใจกันเลย

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว น้ำอิงเลยรีบเดินแกมวิ่ง มาขึ้นรถสปอร์ตของเขาอย่างรวดเร็ว

เอี้ยดดด... เสียงล้อรถ ครูดไปกับพื้นถนน ตามแรงอารมณ์ของคนขับ

ทำไมเขาต้องมาใส่ใจ มาเสียอาการ กับเรื่องไร้สาระอย่างนี้ด้วยนะ คนอย่างอมร แค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็รีบคลานเข้ามาหา ทำไมเขาต้องมาใส่ใจเด็กในบ้าน ที่เขาบังเอิญ ได้มาเป็นของเล่นง่ายๆด้วยนะ ชายหนุ่มคิดอย่างหงุดหงิด..

อมรเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์ ด้วยความโมโห น้ำอิงกลัวอมรในตอนนี้เป็นที่สุด แล้วก็กลัวรถ ที่วิ่งไปบนท้องถนน อย่างรวดเร็วนี้ด้วย เธอยังไม่อยากตายตอนนี้นะ

" คุณใหญ่คะ ขับให้ช้าๆลงหน่อยได้ไหมคะ"

"ทำไม เธอกลัวตายหรอ ขนาดเธอกลัว เธอยังกล้าขัดคำสั่งฉันนะ น้ำอิง"

" น้ำอิงไม่ได้ ขัดคำสั่งคุณใหญ่นะคะ น้ำอิงแค่ไม่รู้ ว่ามานอนบ้านเพื่อน ต้องขออนุญาตคุณใหญ่ด้วย ก็น้ำอิง ขออนุญาต ป้าอิ่มเอาไว้แล้ว"

เขาหันมามองหน้าเธอ ตาเขียวปั๊ด อยากขย้ำคอเธอให้ตายไปตอนนี้ ด้วยความโมโห ทำผิดแล้วยังจะมายอกย้อนเขาอีก นี่ถ้าเขาไม่เห็นกับตา เขาคงจะไม่เชื่อ ว่าเธอมานอนค้างบ้านผู้ชาย

" มานอนบ้านเพื่อนหรือมานอนบ้านผู้ชาย แล้วไอ้คนที่มันออกมาส่งเธอนั้น มันเป็นอะไรกับเธอ"

" พี่นนท์ เป็น พี่ชายของข้าวฟ่างเพื่อนน้ำอิงค่ะ น้ำอิงไม่ได้มานอนกับพี่นนท์ น้ำอิงมานอนกับข้าวฟ่าง กับลูกเอย ที่อยู่ข้างในบ้าน"

" ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วทำไมมันต้องออกมาส่งเธอด้วย แถมทำท่าอาลัยอาวรณ์กันขนาดนั้น อย่าบังอาจ คิดสวมเขาให้ฉันนะน้ำอิง ฉันไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่ ถ้าเธอยังอยู่ในสถานะผู้หญิงของฉัน เธอต้องพร้อม ที่จะเป็นของฉัน เพียงคนเดียวเท่านั้น ห้ามมีคนอื่น"

อมรขู่เธออีกครั้ง แล้วเปลี่ยนเส้นทางหักเลี้ยวรถไปที่คอนโดของตัวเองอย่างรวดเร็วทันที แทนที่จะพาเธอกลับบ้าน โภคากุล ตามที่บอกเอาไว้ตั้งแต่ทีแรก น้ำอิงเห็นว่าเขาเปลี่ยนเส้นทาง จึงเอ่ยถามเขาออกไปทันทีว่า

" คุณใหญ่จะพาน้ำอิงไปที่ไหนคะ"

" ก็พาเธอไปดูหนังไง อยากดูมากไม่ใช่เหรอ ฉันก็จะพาเธอไปดูทั้งคืนเลยเป็นไง"

อมรกระตุกยิ้มร้ายกาจอย่างคนมีแผน น้ำอิงได้แต่นั่งเงียบ นี่เธอต้องตกเป็นเบี้ยล่างของอมรอีกนานแค่ไหน ถึงจะหลุดพ้น

????????