คลั่งรักเมียบำเรอ

ตอนที่7 แอบหวงไม่รู้ตัว1

"นี่น้ำอิงเลิกเรียนแล้วเราไปกินชาบูกันมั้ย มันมีร้านเปิดใหม่ ในห้างเซน เขาลดราคาตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นแน่ะเธอ" เป็นเสียงข้าวฟ่างเพื่อนสาวคนสนิทของน้ำอิงเอ่ยชวนหญิงสาวไปกิมนชาบูที่ห้างดังในตัวเมืองเชียงใหม่

" ก็ไปสิเราไม่ได้กินมานานแล้วเนอะ เดี๋ยวชวนยายลูกเอยไปด้วย"

"เออนี่น้ำอิง วันนี้มีหนัง Netflix เข้าใหม่ด้วยนะ เธอจะไปนอนกับเราไหม เธอไม่ได้ไปค้างที่บ้านเรามานานแล้วนะ คุณแม่ก็เริ่มบ่นคิดเธอถึงแล้ว"

ข้าวฟ่างเป็นเพื่อนสนิทของน้ำอิง ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม น้ำอิงจึงสนิทกับข้าวฟ่าง และคุณแม่ของเธอดี เพราะเวลาที่อนุชิต พ่อของน้ำอิงไปทำงานที่มาเก๊า เธอก็มักจะไปนอนค้าง ที่บ้านของข้าวฟ่างอยู่บ่อยๆ

เพราะเธอเหงา ตั้งแต่เธอเริ่มเข้าเรียนมัธยมปลาย ป้าถนอมที่พ่อจ้างไว้มาดูแลเธอก็จะมาเฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น

"งั้นเปลี่ยนโปรแกรม จากการไปกินชาบูเป็น ไปทำหมูกระทะกินที่บ้านเธอดีไหมข้าวฟ่าง"

น้ำอิงได้ไอเดียใหม่ จากการกินชาบู เปลี่ยนเป็นกินหมูกระทะ ดูหนังจาก Netflix และนอนค้างที่บ้านของข้าวฟ่างทันที เพราะเธออยากจะหลบหน้าใครบางคนด้วย ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกกลัวเขาอยู่มากก็ตาม

ในตอนนี้ น้ำอิงและข้าวฟ่างเดินซื้อของเพื่อมาทำหมูกระทะ ที่ซูปเปอร์มาเก็ตเสร็จแล้ว สองสาวเลยพากันเดินเล่นในห้าง น้ำอิงเดินผ่านร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อดังร้านหนึ่ง เธอมองเห็นผู้ชาย ที่นั่งหันหน้า ออกมาทางกระจกบานใหญ่ในร้านอาหารนั้น... น้ำอิงจึงมองเห็นหน้าเขาได้อย่างชัดเจน

เอ้ะ ผู้ชายคนนี้ เหมือนกับคนที่เธอเคยเห็นเขาไปหาคุณพ่อของเธอ ที่บ้านอยู่บ่อยๆ ที่ครั้งหนึ่ง เถียงกันกับพ่อเธอเสียงดัง และเขาชักปืน ขึ้นมาขู่ของพ่อเธอด้วย แล้วผู้ชายคนนี้ เกี่ยวข้องกับพ่อเธอยังไงนะ"

น้ำอิงมองดูผู้ชายคนนั้นอย่างนึกสงสัย แทนไทที่ก้มหน้าทานอาหารอยู่นั้น เขาได้เงยหน้ามา เมื่อรู้สึกว่าเหมือนกับมีคนมอง สายตาคมดุของเขามองสบเข้ากับดวงตาโตของสาวน้อยพอดี เขาจำเธอได้ นี่มันลูกสาวของนาย อนุชิต...

"ข.. ข้าวฟ่าง เรารีบไปกันเถอะ"

น้ำอิงรู้สึกกลัวแววตานั้นที่เขามองกลับมา เธอรีบจูงมือของข้างฟ่างเพื่อเดินหนีออกไปจากจุดนั้นเธอกึ่งลากกึ่งจูงมือข้าวฟ่าง มายืนหลบอยู่ตรงทางเข้าห้องน้ำหญิง หัวใจของน้ำอิงเต้นตึกตักอย่างนึกหวาดกลัว แววตาของผู้ชายคนนั้นมันมีแววอำมหิตซ่อนอยู่ เขามองดูเธออย่างโหดเหี้ยม ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

" เธอเป็นอะไรน่ะน้ำอิง เธอหนีใคร " ข้าวฟ่างเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ

"เราไม่ได้หนีใคร หรอกข้าวฟ่าง แต่เราเห็นผู้ชายที่เคยมาหาคุณพ่อที่บ้านเลยนึกกลัว"

"ใครเหรอ น้ำอิงผู้ชายคนไหน"

"ไม่มีอะไรหรอก เราคงคิดมากไปเอง รีบกลับบ้านกันเถอะ"

น้ำอิงบอกข้าวฟ่าง แบบปัดๆเพราะเธอกลัวว่าเพื่อนจะเป็นห่วง

ทางด้านแทนไทนั้น เขามาทานอาหาร กับเสมา ผู้จัดการคาสิโนที่มาเก๊า ที่เสมาเป็นผู้จัดการดูแลอยู่ที่นั่น และคอยส่งยอดเงิน รายงาน บัญชี ผ่านทางแทนไท หรือว่า อนุชิต พ่อของน้ำอิง

" เด็กที่วิ่งไปนั้นเป็นใคร" เสมาเอ่ยถามแทนไท เมื่อเขาหันมองตาม แล้วเห็นด้านหลังของน้ำอิงที่เดินหนีไปจากตรงนั้น

"ลูกสาวนายอนุชิตน่ะ"

"ลูกสาว นายอนุชิต แล้วนี่เขารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเราบ้างมั้ย" เสมาเอ่ยถามแทนไทอย่างนึกเป็นห่วงเรื่องความลับที่พวกตัวเองปกปิดกันเอาไว้

"ไม่น่าจะรู้นะ เธอคงไม่รู้เรื่องอะไรหรอก" แทนไทตอบออกไปอย่างมั่นใจ ว่าน้ำอิงคงไม่รู้เรื่องของอะไรของพ่อเธอ

"แล้วเรื่องที่ท่านประธาน สั่งให้ตรวจสอบบัญชีใหม่ทั้งหมดล่ะ จะว่ายังไง"

ไม่ต้องกลัวไปหรอกเสมา เราทำหลักฐานทุกอย่างอแนบเนียนที่สุดแล้วนะ ยังไงท่านประธานก็ไม่มีทางรู้ คนตาย ยังไงก็พูดไม่ได้ จริงมั้ย"

แทนไท ตอบอมรออกไปอย่างมั่นใจ ว่าถึงจะลื้อดูเอกสารย้อนหลังยังไง อนุชิตก็ยังคงเป็นคนผิดอยู่ดี

ทางด้านอมรนั้น เขาเข้ามาถึงบ้านตอนเกือบสามทุ่ม เพราะวันนี้เขามีนัดคุยนอกรอบกับลูกค้า เรื่องสร้างคอนโดใหม่ที่ลาว ซึ่งบริษัทของเขาจะเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างให้ทั้งหมด

นอกจากจะสร้างบ้าน สร้างคอนโดเพื่อขายเองแล้ว ทางบริษัทเจริญพร็อพเพอตี้มหาชนจำกัด ยังเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างให้กับโครงการอื่นๆทั้งในและนอกประเทศอีกด้วย

ถือว่าเป็นกิจการที่ใหญ่โตไม่เบา เพราะทำมาตั้งแต่รุ่นเจ้าสัว คุณปู่ของเขา และต่อมาก็ท่านเจริญรับช่วง ดูแลกิจการต่อ จากพ่อของท่าน

แต่ต่อมาเมื่อท่านเจริญ ลงเล่นการเมืองแล้ว ท่านก็วางมือจากกิจการทั้งหมด ส่งต่อให้คนรุ่นใหม่ไฟแรง วัยสามสิบปี อย่างอมรเป็นผู้ดูแลกิจการทั้งหมดของครอบครัว

เพราะว่าเตชิน ลูกชายคนเล็กของบ้านนั้น เขาอยากออกไปทำกิจการ ของตัวเองมากกว่า อมรจึงต้องรับหน้าที่ ในการบริหารกิจการของครอบครัวเอาไว้ทั้งหมด ทำให้เขากลายเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเงียบขรึม ดูมีอำนาจ และมีความเด็ดขาดกับทุกคน

นั่นเป็นเพราะว่าเขาต้องดูกิจการทั้งหมดของครอบครัวที่มีทั้งขาวสะอาด และที่เป็นธุรกิจมืด ก็มีอยู่ไม่น้อย

อย่างเช่นบ่อนคาสิโน ที่อยู่มาเก๊านั่นปะไร ครอบครัวของเขาก็ทำกันมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่าแล้ว แล้วได้ส่งต่อกันเรื่อยมาจนถึงอมร ที่ต้องเป็นคนดูแลกิจการทั้หมดอยู่ตอนนี้

อมรนั่งกระดกวิสกี้ราคาแพง อยู่ริมระเบียง ที่เดิม ที่เมื่อคืนเขามีฉากรักเร่าร้อนกับน้ำอิง พอเขาคิดไปถึงน้ำอิงแล้ว ชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที เขาส่งข้อความหาเธอ แล้วนั่งรอเธอตอบมาสักพัก

เงียบ น้ำอิง ไม่อ่านและไม่ตอบข้อความของเขา

อมรลองส่งไปหาเธออีกหนึ่งครั้ง ก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม

ชายหนุ่มเลยโทรลงไปหาป้าอิ่ม บอกให้น้ำอิงยกของว่างกับน้ำชาขึ้นมาให้เขา เพราะชายหนุ่มเกิดหิวขึ้นมากลางดึก...

" หนูน้ำอิงเธอไม่อยู่ค่ะคุณใหญ่ ให้เจ้าเอยยกขึ้นไปให้แทนได้ไหมคะ"

ป้าอิ่ม บอกเขาไปตามความจริง ว่าน้ำอิงนั้นไม่อยู่บ้าน แต่จะให้สาวใช้คนอื่น ยกน้ำชากับของว่างขึ้นไปให้เขาแทนจะได้ไหม อมรขมวดคิ้วมุ่น นึกสงสัย นี่ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมน้ำอิงยังไม่กลับบ้าน

"แล้วน้ำอิง เขาไปไหนล่ะครับป้าอิ่ม"

"วันนี้หนูน้ำอิงขออนุญาตป้า ไปนอนที่บ้านเพื่อนค่ะ เดี๋ยวให้เจ้าเอย ยกน้ำชาขึ้นไปให้เลยนะคะ"

ป้าอิ่มบอกเขาอย่างเอาใจ และเตรียมสั่งสาวใช้นำน้ำชาขึ้นไปเสริฟเขา

"ไม่ต้องครับ ผมไม่อยากดื่มแล้ว" พูดจบเขาก็กดวางโทรศัพท์ใส่ป้าอิ่มทันที

ป้าอิ่มยกมือขึ้นทาบที่หน้าอกของตัวเองอย่างตกใจ นี่เธอพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมคุณใหญ่ถึงได้โกรธเธอมากขนาดนี้

อมร เดินวนไปเวียนมา อยู่ภายในห้องนอนของเขาอย่างหงุดหงิด นี่น้ำอิงกล้าดียังไง ถึงได้กล้าหนีเขาไปนอนบ้านเพื่อน โดยที่ไม่บอกกล่าวเขาสักคำ หรือว่าเธอจะไม่กลัวที่เขาขู่เอาไว้แล้ว ถ้ากลับมาต้องลงโทษเสียให้เข็ด ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจ แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังคงนั่งก้นไม่ติดกับเก้าอี้ เขาคิดสงสัย ว่าน้ำอิงคืนนี้เธอไปนอนค้างกับใคร

ชายหนุ่มจึงยกโทรศัพท์ กดออกไปหานายแมนคนขับรถและบอดี้การ์ดคู่ใจของเขาทันที

"แกให้ใครเป็นคนตามดูน้ำอิง บอกให้โทรกลับมาหาฉันด่วน"

นายแมนนึกสงสัย ทำไมน้ำอิงถึงสำคัญกับเจ้านายเขานัก ทั้งให้ตามดู และยังต้องรายงานความเคลื่อนไหวอีกด้วย...

พอนายโชคชัยที่คอยติดตามดูน้ำอิง โทรเข้ามาหาเขา อมรยกโทรศัพท์ขึ้นมาคุยอยู่สองสามประโยค แล้วรีบหยิบกุญแจรถ ขับออกจากบ้านไปทันที

ทางด้านน้ำอิงนั้น เธอกำลังย่างหมูกระทะ ดื่มกินกันอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆ โดยที่เธอนั้น ได้เก็บโทรศัพท์ ใส่กระเป๋า ทิ้งมันไว้บนห้องนอน และไม่ได้คิดจะสนใจมันอีก

เธอจึงไม่รู้ว่าใครโทรมา หรือว่ามีคนส่งข้อความหาเธอ

เพราะเด็กสาว อยากใช้เวลานี้ อยู่กับเพื่อนๆ ให้มีความสุขที่สุด ทั้งสามสาว รวมทั้งคุณแม่ของข้าวฟ่าง และชานนท์ พี่ชายคนเดียวของข้าวฟ่าง ต่างมาร่วมวงกินหมูกระทะ และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เป็นนกกระจอกแตกออกจากรังก็ไม่ปาน

ทางด้านหน้าของโต๊ะอาหารนั้น มีจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ เปิดหนัง จาก Netflix เรื่องใหม่ที่พึ่งเข้าฉาย ทำให้น้ำอิงนั้นรู้สึกเพลิดเพลิน และสบายใจเป็นที่สุด เธอใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆ จนลืมเรื่องของใครบางคนไปเลย

ออ๊ด อ๊อด

เสียงคนกดออดดังอยู่หน้าบ้าน ชานนท์ จึงรีบเดินออกมาดู เขาเห็นเป็นผู้ชาย รูปร่างสูงโปร่ง และหน้าตาดีคนหนึ่ง ยืนกดออดอยู่หน้าบ้านเขา มาผิดบ้านหรือเปล่านะ เขาไม่เห็นจะรู้จักกับผู้ชายคนนี้เลย ชานนท์คิดในใจ

"เอ่อ คุณมาหาใครครับ" ชานนท์เอ่ยถามผู้ชายคนนั้น ที่เขาหน้าตา ถมึงทึง เหมือนโกรธใครมาเป็นสิบชาติ เขาก็ไม่ได้มีศัตรูที่ไหนนะ

" ผมมารับน้ำอิง เขาอยู่ข้างในหรือเปล่า"

♠️♠️♠️♠️♠️♠️