DREAM SERIES 1: A Cloudy Dream

Chapter 1

This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

DREAM SERIES 1: A Cloudy Dream by: Pennieee

“Gusto ko lang naman kasi ng ice cream, yaya! Bakit ba ayaw mo akong ibili? Bakit ba panay ang tingin mo diyan sa cellphone na hawak mo?”

Naiinis na tanong ng batang si Silvie sa kaniyang tagapag-alaga na nakatutok pa rin sa cellphone nito kahit na yamot na yamot na siya. Nasa labas sila ngayon ng paaralan dahil uwian na nilang mga kindergarten.

“Yaya, gusto ko nga ng ice cream! I will tell these actions of yours to lolo if we are nasa bahay na! You are not listening to me, ha! I am going to fire you now!” she said.

Ngunit ang kaniyang yaya ay nakatingin pa rin sa cellphone nito at abala pa rin sa kausap. Sa inis ng batang si Silvie ay muli niyang binalingan ang nagtitinda ng ice cream na nasa kabilang kalsada. Wala siyang pera, hindi siya binibigyan ng pera dahil palagi siyang pinapabaunan ng mga pagkain ng kaniyang lolo.

“Silvie, don’t go, ha? Stay put here okey?” her yaya said.

Sumimangot lamang siya at inilayo na ang tingin sa kaniyang yaya na ngayon lamang siya pinansin at muling ibinalik ang atensyon sa lalake na ka-video call nito sa cellphone.

“I want an ice cream!” she said and crossed her arms in disbelief.

She couldn’t take it, and batang si Silvie ay muling napatingin sa nagtitinda ng ice cream na nasa kabilang kalsada. She can’t cross roads because she knows that it is dangerous but she really want an ice cream and there’s no vehicles passing by that’s why Silvie smiled and slowly walk away.

“Maybe I should borrow some money na lang, or maybe I should utang sa mamang nagtitinda ng ice cream? We are rich naman I could pay him triple times of the amount of the ice cream I will buy.” She said while walking.

Nang malapit na siyang tumawid ay diretso lamang ang tingin ni Silvie sa nagtitinda ng ice cream na nasa kabilang kalsada. Hindi niya na tiningnan kung may dadaan ba na sasakyan sa kaliwa niya o sa kanan niya.

Nang magpasya nang tumawid si Silvie ay nagulat siya nang may malakas na bumusina.

“Ahh!” sigaw niya sa takot.

“Ay jusmeyo po, ang alaga ko! Silvie!”

Hindi namalayan ni Silvie ang bilis ng pangyayari, kanina lang ay patawid siya ng kalsada ngayon naman ay nasa gilid na siya ng kalsada at yakap-yakap siya ng isang babae.

“Jusmeyo po, Silvie! Silvie! Naku po! Papatayin ako ng lolo mo!”

Unti-unting bumangon si Silvie sa kinahihigaan at tumingin sa babaeng nakayakap sa kaniya kanina. Did the woman save her life?

“Naku, pasensya na kayo, ma’am. Nasaktan ba kayo?” tanong ng yaya niya sa babaeng nakayakap sa kaniya kanina.

When Silvie saw the woman’s face, mayroon itong galos sa pisngi at bumaba ang tingin niya sa mga braso nito. Mayroon ding mga galos doon.

“Hmmp! Why did you stop me ba, aling matanda? I was going to cross the road to get my ice cream, eh!” she said.

“Ay jusmeyo po, Silvie! That’s bad! Bad!” sabi ng kaniyang yaya sa kaniya.

Napakunot ang noo ni Silvie sa sinabi ng kaniyang yaya pagkatapos ay nakita niya si Gerard sa likod ng kaniyang yaya na palapit sa kanila. Napangiti siya nang makita ang kanilang butler.

“Gege!” she caled him.

When Gerard was in front of them the man bow dow his head to the woman who saved Silvie. Napatingin naman si Silvie sa babaeng nakatayo na ngayon. She has a soft smile and her eyes are beautiful. She was holding her left hand with her right hand.

“Ma’am, we can go to the hospital to check if there are internal bleedings happened to you.” Gerard said.

Nakita ni Silvie na umiling lamang ang babae at tumingin sa kaniya.

“Wala naman, galos lang ito, itong bata ang inaalala ko. Napansin ko kasi kanina na nakatingin siya sa nagtitinda ng ice cream sa kabilang kalsada at kinukulit ang kaniyang yaya na bilhan siya. Saglit lang na nawala ang pansin ko sa kaniya ay nakita kong patawid na at may sasakyan na paparating.” Sabi ng babae.

Silvie was silent, ganoon pala, kanina ay hindi niya namalayan na may sasakyan na papadating. The woman saved her life but she has no courage to thank her. She was mad earlier because she stopped her to get her ice cream and she didn’t know that her life was in danger.

“Ma’am Silvie, hindi po ba kayo magpapasalamat?” tanong ni Gerard sa kaniya.

Napatingin siya dito at napaawang ang mga labi niya. Nahiya siya! She crossed her arms and turned her eyes away. She doesn’t want to apologize. She believe that it’s not her mistake.

“Pasensiya na po kayo ma’am, at maraming salamat po sa pagliligtas sa alaga namin.” Sabi ni Gerard.

When Silvie turned her back to go to the car nakarinig siya ng boses.

“Nanay! Nanay ano po ang nangyari?”

It was a man’s voice...

Silvie turned her back again ngunit nang makita niya ang lalake ay nakatalikod ito sa kaniya at nang humarap ito ay tinitigan niya ito sa mukha—

Mahihinang katok mula sa pinto ang nakapagpagising kay Silvie.

“What the hell?”

Nang buksan ni Silvie ang kaniyang mga mata ay kaagad niyang kinapa ang cellphone at tiningnan ang oras doon. It’s 7:00 am in the morning.

“Ma’am, ipapaalala ko lang po, you have a meeting with the board of directors at exactly 9:00 am.”

Napapikit siya ng mariin, it was, Miki, her secretary. She’s living with her here at Silvie’s Haven.

“Okay, but, can you please next time, just set an alarm for me, Miki? You always ruin my sleep.” She said.

Silvie get up and check the emails on her phone.

“Ma’am, I tried to do that po pero it didn’t work because you alway turn off the alarm and sleep again.” Miki said.

She didn’t answer to what she said, si Miki lang naman ang may lakas ng loob na magsalita ng ganito sa kaniya at pinapayagan niya. Maybe because she can handle her mood. She’s her secretary for a year now. Ito lamang ang nakakasagot ng ganoon sa kaniya and she likes her attitude too, hindi ito mukhang intimidated sa kaniya. Propesyonal itong magtrabaho at iyon ang gusto niya rito.

“Just knock on my door if we are going to leave.” She said.

“Yes, ma’am.”

When Silvie goes to her bathroom, she turned on the music on her phone. When she was now in front of the mirror she looked at herself.

“The same dream, why do I always dream about that incident?”