เมื่อมาถึงจุดหนึ่งที่ถูกยัดเยียดความเจ็บปวด แบบไม่ทันตั้งตัวมาให้ ใครบ้างจะไม่รู้สึก!
นอกเหนือจากความมึนงง คือความน้อยเนื้อต่ำใจ เสียความรู้สึกด้วยเรื่องที่เธอเองก็ยังไม่รู้ เกี่ยวกับเหตุผลหลักที่แท้จริง
อะไรที่ทำให้ก้อนเนื้อข้างซ้ายถูกบีบจนจุกขนาดนี้ คำพูดสอนเสี้ยมของคนเลวอย่างนั้นนะหรือ?
ร่างบางอยู่ในลักษณะนอนคว่ำ แขนเรียวคู่ไพล่หลัง ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มถูกยัดด้วยเศษผ้า อุปสรรคใหญ่หลวงในการร้องหาคนช่วย และการดิ้นรนที่ทำให้ต้องใช้แรงโดยเปล่าประโยชน์
ทั้งที่พวกเขาอยู่ใกล้แค่นี้..
ซึ่งคงยากหากเธอจะใจกล้าสักครั้ง ด้วยการตะโกนสุดเสียง ทว่าคำพูดของพวกเขาบวกกับคำบอกเล่าของอีวาน กลับทำให้ต้องเปลี่ยนความคิดทันที เธอนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลลงมาเป็นทาง ผ่านปลายจมูกโด่งไปยังพื้นดินซึ่งเสี้ยวหน้าข้างขวาแนบไว้
อยู่ดีๆ รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีใครเคียงข้างสักคนก็ครั้งนี้..
น่า
