İnci gözlerini büyüttü, dudaklarını büktü.
Sonra aniden dönüp Berzan’a baktı; sesi heyecanla çıktı:
«Yoksa… Berzancım… sen benim babam mı olmaya karar verdin?» diye sordu!
O an… odada bir sessizlik oldu.
Berzan şaşkınlıkla ona baktı; yüzündeki ifadede bir anlık donakalma vardı.
Sözleri duyduğum anda yüreğim sıkıştı ama gözüm Berzan’daydı… ve onun yüzünde beliren o garip sıcaklık… her şeyi daha da anlamlı kılmıştı.
Berzan, İnci’nin o masum ama bir o kadar da derinden vuran sözleriyle adeta donup kalmıştı.
Gözlerinde bir anda biriken yaşlar parıldadı; o koca adam, o taş gibi duran, herkesi titreten Berzan Xıdırxan… küçücük bir çocuğun tek cümlesiyle yerle bir olmuştu sanki.
Gözleri yavaşça Nazar’a döndü.
Onay ister gibi, kelimeleri henüz söylemeden önce…
Nazar’ın gözlerine baktı, o
