Gece ilerlediğinde, İnci’nin göz kapakları ağırlaşmaya başladı. Nazar, salonun köşesinde onları bekliyordu. İnci, annesinin yanına koştu. Berzan onları usulca izledi. İkisi birlikte ona döndü. Nazar hafifçe başını eğdi. “İyi geceler, Berzan Bey,” dedi nazikçe. İnci de annesinin elini tutarak minik bir sesle fısıldadı: “İyi geceler, büyük adam.” Berzan ilk kez yüzünde sıcak bir tebessüm hissetti. “İyi geceler, İnci tanesi,” dedi. “Huzur içinde uyu,” dedi. Nazar ve İnci, el ele tutuşarak odalarına çekildiler. Koridor sessizliğe gömüldü. Ama Berzan için gece bitmemişti. Onun göreceği bir hesap daha vardı. Konağın taş koridorlarında, gece sessiz ve serindi. Ay ışığı pencerelerden içeri sızıyor, uzun gölgeler oluşturuyordu. Meryem ise, avludan su almak için mutfağa inmişti. Elinde bir sürahi su
