ฉันหมุนตัวไปมองคุณป๋า ใบหน้าตอนนี้มีเหงื่อเม็ดเล็กๆ เริ่มผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะกลัวถูกจับได้ว่าโกหก
“มะ ไม่ได้นะคะ คุณป๋าไปไม่ได้” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ พอคุณป๋าเห็นว่าฉันรีบปฏิเสธมันยิ่งทำให้คุณป๋ามองฉันแบบจับผิดมากกว่าเดิม
“ทำไมฉันถึงไปด้วยไม่ได้” คุณป๋าถามพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมยุ่งเหยิง
“อะ เอ่อ คะ คือว่าฝุ่น ฝุ่นกลัวว่าคุณป๋าจะเบื่อเอาน่ะค่ะ”
“ท่าทางเธอดูไม่มีพิรุธดีนะ” คุณป๋าถามเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม “การที่เธอปฏิเสธ มันยิ่งทำให้ฉันอยากไปมากกว่าเดิม”
ฉันคิดว่าคุณป๋าต้องรู้แน่ๆ เลยว่าตอนนี้ฉันกำลังโกหกอยู่
“คือ....ฝุ่น” ฉันก้มหน้าเม้มปากแน่นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ จะเริ่มบอกความจริงกับคุณป๋ายังไงดีว่าเลี้ยงสายรหัสมันมีผู้ชายด้วย
คุณป๋าเดินตรงมาหาฉันอย่างรวดเร็ว แขนแกร่งคล้องมาที่รอบเอวของฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเองเบาๆ เมื่อเป็นแบบนั้นฉันจึงเริ่มดิ้นๆ
“คุณป
