รู้สึกตัวก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ฝ้าสีขาวสะอาดตา ข้าวของเครื่องใช้รอบ ๆ คล้ายฉันอยู่ในห้องนอนเกิดอะไรขึ้นบ้างนะเท่าที่จำได้ฉันไปงานแต่งงานพี่ชายคนที่สองของพี่บาส เขาคือหมอคมหรือเฮียคม พ่อของลูกในท้อง
ลูก ใช่สิลูกฉันเป็นยังไงบ้าง ฉันตกลงมาจากบันไดนี่ตอนนั้นเลือดไหลออกมาเต็มเลย ลูกฉัน ลูกฉันยังปลอดภัยไหมเขารอดใช่ไหม
เมื่อมองที่หน้าท้องใจฉันกระตุกวูบ ท้องของฉันไม่โตแล้ว มันแบนราบ นี่ฉันสูญเสียเขาไปเหรอ ไม่สิ ไม่ได้ เราจะเห็นหน้ากันอยู่แล้วทำไมถึงได้ลงเอยแบบนี้
กึก น่าจะเป็นเสียงประตูดัง ฉันไม่ได้สนใจว่าใครจะมาในตอนนี้เรื่องที่สะเทือนใจที่สุดคือลูกไม่อยู่กับฉัน เขาจากไปแล้ว ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเขา
“โม! ฟื้นแล้วเหรอ”
“...” น้ำเสียงของคนที่เข้ามาได้ยินแล้วก็รู้ว่าเขาคือใครไม่จำเป็นต้องหันไปมอง
เขาเดินมานั่งที่เตียงยื่นมือมาลูบผมฉันแล้วเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “รู้สึกเจ็บตรงไหนบ้าง บอกเฮียห
