37. Bölüm Mizgin’in Umuda Yolculuğu
Hava daha yeni aydınlanıyordu. Gecenin serinliği, şehrin üzerine çökmüş pusla birlikte yavaş yavaş çekilirken havaalanının kalabalığı başka bir dünyayı andırıyordu. Yorgun yüzlü yolcular, telaşla bavullarını çeken insanlar, arada duyulan çocuk sesleri… Hepsi Bejna için hem yabancı hem ürkütücüydü.
Mizgin, annesinin elini sıkı sıkıya tutuyordu. Gözleri görmüyordu ama kalabalığın uğultusunu, adımların hızını, anonsların metalik sesini duymak bile onun için başlı başına bir maceraydı. Kısıtlı dünyaya sıkışan kalbi, ilk kez bu kadar geniş bir yere adım atmıştı.
Bejna’nın yüreği kıpır kıpırdı. İçinde bir yan, kızının gözleri açıldığında bu dünyayı kucaklamasını hayal ediyor; diğer yanı ise belirsizliğin korkusunu taşıyordu. Yine de elini bırakmadı. Çünkü b
