"Annemin Sesindeki Dünya"
Mizgin’e bakanlar, yalnızca sessiz, içine kapanık bir çocuk görüyordu.
Oysa onun içinde bir evren vardı.
Gözleri görmese de…
Gönlü, hayal kurmanın en parlak penceresiydi.
Her gece annesi ona bir masal anlatıyordu.
Bir çiçeğin yaprağındaki çiğ tanesinden, dağın yamacındaki kartal yuvasına kadar uzanan hayaller…
Annesi anlatırken sesi titriyordu bazen kimi zaman heyecanla, kimi zaman gözleri dolarak.
Ve Mizgin o anlarda kendini o masalın tam ortasında buluyordu.
Gözlerini kapatıp odaklanıyordu.
“Acaba annemin yüzü nasıl?
Sesi gibi… O da çok güzel mi?”
“Benim yüzüm nasıl?
Gülen biri miyim? Yoksa… sadece dinleyen mi?”
Mizgin bazen sessizce başını yastığına gömerdi.
Elleriyle yüzünü yoklar, burnunu, gözlerini, çenesini hissederdi.
Kendini bir heykel gib
