ตอนที่ 4
1478 Words
กว่าที่ธัชจะปล่อยตัวฉันกลับห้องก็เล่นเอาแทบหมดแรงแถมมันยังกระชับนักหนาเรื่องให้ไปเลิกกับพี่ภพ ฉันต้องรับปากมันไว้ส่งเดชไม่งั้นเดียวมันจะไม่ให้ฉันกลับออกจากห้องมันแน่ เอาจริงฉันทำไม่ได้หรอก ถ้าต้องเลิกกันขอให้เขาเป็นฝ่ายทิ้งฉันดีกว่า คือตอนนี้ไม่รู้แล้วว่ามันคือความรัก หรือผูกพันกันแน่ แต่ฉันไม่สามารถเลิกกับพี่ภพได้จริงๆ เฮ้อออ
ฉันหยิบมือถือเครื่องใหม่ที่ซื้อมาแทนอันเก่าที่ธีธัชทำพัง พอเปิดเครื่องเสร็จ พี่ภพ ก็โทรมาทันที
(ริน! อยู่ไหน ทำไมโทรไม่รับ ไม่ตอบข้อความพี่ ห้องก็ไม่อยู่)
ปลายสายยิงคำถามมารัวๆ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตอบเขาเสียงใส
"รินทำโทรศัพท์เสียค่ะ เพิ่งได้ใหม่"
(จริงเหรอ เสียเป็นวันๆ เลยเนี้ยนะ แล้วทำไมไม่อยู่ห้อง)
เอาละสิฉันจะตอบว่าไงดี ข้ออ้างพ่อกับแม่ก่อนละกัน
"รินกลับบ้านไปหาพ่อแม่มา เขาบ่นคิดถึง เลยไปเยี่ยมค่ะ " ปลายสายเงียบไป ทำเอาฉันใจไม่ดีเลย
(รินโกหกพี่ทำไม)
"หะ อะ.อะไรคะ โกหกอะไร"
(พี่โทรไปถามพวกท่านแล้ว ทำไมรินต้องโกหก มีอะไรปิดบังพี่อยู่หรือเปล่า)
"เอ่อ รินขอโทษค่ะ ที่จริงแล้วรินมี ปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย"
(ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย?)
"ผู้หญิงค่ะ ฝนไงเพื่อนรินที่เคยพาไปหา" ฉันพูดโกหกไปเต็มแม็กรู้สึกใจไม่ดีเลยแฮะกลัวเขาจับได้
(อืมๆ ช่างเถอะ วันนี้ว่างไหมไปกินข้าวกัน คิดถึงไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว)
ปลายสายพูดเสียงอ้อนใส่ฉัน เล่นเอาทำให้ลืมเรื่องที่เขานอกใจฉันไปหมดเลย เอาอีกแล้ว... เจอลูกอ้อนเป็นต้องยอมทุกที
"ได้ค่า คิดถึงเหมือนกันเจอกันที่เดิมนะคะ "
ฉันวางสายเสร็จก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดสวยๆ ไปกินข้าวกับเขา แต่เมื่อเหลือบมองไปที่กระจก ก็เห็นรอยแดงที่ลำคอมันแดงมากๆ คือดูก็รู้เลยว่าไปทำอะไรมา ให้ตายสิ ฉันรื้อหาครีมมาปกปิดความน่าอับอาย สักพักก็มาตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง ก็เนียนอยู่ไม่เป็นที่สังเกตเป็นอันใช้ได้
ฉันเช็กตัวเองที่หน้ากระจกอีกครั้งเพื่อความมั่นใจเรียบร้อย โอเคสวยแหละชมตัวเองไว้ก่อน วันนี้ฉันเลือกใส่เสื้อปาดไหล่ลูกไม้สีโอลด์โรสหวานๆ กระโปรงเหนือเขาขึ้นมา เซ็กซี่หน่อยๆ ฉันคว้ากระเป๋าเงิน และกุญแจรถพร้อมออก แต่ก็มีสายเรียกเขามาซะก่อน ฉันหยิบขึ้นมาดู ปรากฏชื่อไอธัชโทรมา
แอบลังเลอยู่ว่าจะรับไม่รับดี มันคงโทรมาถามเรื่องพี่ภพแน่ๆ ทำไงดี ฉันเลยตัดสินใจตัดสายมันทิ้ง บล็อกเบอร์มันทันที เอาวะเป็นไงเป็นกัน มันคงไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก คบมันเป็นเพื่อนมาตั้งหลายปี มันไม่น่าจะจริงจังอะไร อย่างน้อยฉันก็ต้องหลบหน้ามันสักพัก จนกว่าทุกอย่างจะดีขึ้นแล้วค่อยว่ากันใหม่....
เรานัดกันที่ห้องอาหารโรงแรมแห่งหนึ่ง เป็นโรงแรมที่พี่ภพพักอยู่ ฉันกรีดกรายเดินมาเรื่อยๆ เห็นเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่สีหน้าพี่ภพดูซีเรียสมากมือเขาถือโทรศัพท์เหมือนกำลังคุยกับใครอยู่แล้วไม่ลงตัวยังไงยังงั้น ฉันไม่ได้สนใจอะไร เดินยิ้มไปหาเขา พอสายตาเขาหันมาเจอฉัน เขาก็รีบวางกับปลายสายที่สนทนาอยู่ทันที
"คุยกับใครเหรอคะ น่าเครียดเลย"
"เรื่องงานนะ เป็นไงบ้างไม่เจอกันหลายวันเลยสวยขึ้นเปล่าเนี้ย" ฉันยิ้มเขินสายตาเขาที่มองมา ปฏิเสธไม่เลยว่า รู้สึกดีมากๆ คิดถึงเขาสุดๆ
"ก็เหมือนเดิมค่ะ พี่ก็พูดเกินไป ว่าแต่พี่คงไม่ได้แอบนอกใจรินอีกนะ หายไปทำงานนานขนาดนี้" ฉันแกล้งถามเขา แต่ในใจก็พอจะรู้อยู่แล้ว แล้วไงละ รู้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ก็รักเขานิ ฉันยิ้มสมเพชตัวเองในใจ "บ้า พี่มีรินคนเดียวก็พอแล้ว มาๆ สั่งอาหารเถอะ พี่หิวแย่แล้ว" เหมือนเขาจะรีบเปลี่ยนเรื่อง ฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร ไม่อยากจะทะเลาะ กลัวจะเสียบรรยากาศหมด
เวลาผ่านไปอย่างเร็วเรานั่งคุยกันกะหนุงกะหนิงกันตามภาษาแฟนทั่วไป สักพักพี่ภพก็ชวนฉันขึ้นไปบนห้องเขา ฉันกังวลอยู่นิดหน่อย ฉันเพิ่งมีอะไรกับธีธัชเพื่อน (สนิท) ฉันไปเมื่อวาน ถ้าเกิดว่าพี่ภพเขาจะกินฉันละ เขาจะจับได้ไหมรู้สึกได้หรือเปล่า จะเห็นรอยแดงพวกนั้นไหมโอ๊ยเครียดดดด
ฉันเดินตามพี่ภพจนถึงหน้าห้องเขากุมมือฉันไว้หลวมๆ ก่อนที่จะใช่คีย์การ์ดเปิดห้องเขาไป
"ริน อาบน้ำไหมครับ" เขาหันมาถามฉันเสียงนุ่ม
"เอ่อ พี่ภพอาบก่อนก็ได้ค่ะ เดียวรินรออาบที่หลัง" ฉันยิ้มตาหยีตอบเขา
"อาบด้วยกันสิ..นะ พี่ไม่ได้เจอรินหลายวัน พี่อยากใช้เวลาร่วมกับรินเยอะๆ " เขาออดอ้อนฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มทรงเสน่ห์นั่น โอ๊ยยย ตายเจอแบบนี้อีรินก็ยอมสิคะ แต่!! รอยแดงพวกนั้นละ กลัวโดนน้ำแล้วมันจะ...แค่คิดก็หนาวแล้ว
"เอ่ออ คือว่ารินอาบมาแล้วน่ะค่ะ พี่ภพอาบเลย เดียวริน รอน้าา นอนรอในห้องไงคะ " ฉันอ้อนเขาคืนบ้าง เอาสิไม่ยอมให้มันรู้ไป!! เหมือนว่าจะได้ผลเขายิ้มกริ่ม ยอมตกลง แต่ก็ไม่วายก้มมาบดจูบฉันอย่างลึกซึ้งเร่าร้อนเกินต้าน!! มือใหญ่แสนซุกซนนั้นก็ปลดตะขอบราฉันจนมันหลุดอยู่ในชุดที่ฉันใส่เขาล้วงมันออกมา แล้วโยนไว้ข้างๆ ตอนนี้ปลายยอดทับทิมของฉันมันแข็งชันดันชุดเดรสเป็นรูป ดูแล้วมีอารมณ์มากๆ พี่ภพก็คงคิดเหมือนฉันเพราะตอนนี้เขาจ้องมันตาไม่กะพริบ
"แฟนพี่ เซ็กซี่จัง"เขาอุทานขึ้นเบาๆ ย่อตัวงับเข้าที่หัวนมฉันผ่านเนื้อผ้าที่ยังสวมใส่อยู่ยังไม่ได้ถอดออก มันก็เสียวไปอีกแบบ แต่ภาพที่ฉันมีอะไรกับธีธัชมันก็แว็บเข้ามาในสมอง...อยู่ดีๆ ก็นึกขึ้นมาซะงั้น ทำไมต้องรู้สึกผิดด้วยนะ คนที่ฉันสมควรรู้สึกผิดคือผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่เหรอ!?!
"เอ่อ คือ..รินว่าพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้สบายตัว เดียวรินรอนะคะ" ฉันอ้อนเขาอีกรอบใช้สายตาลูกแมวยั่วยวนสุดๆ
"แต่พี่อยากแล้ว..ขอเลยไม่ได้เหรอ หื้มม " เขาตอบทั้งที่หน้ายังคงซุกอยู่กับหน้าอกฉัน เสียวชะมัด แต่ยังไงก็ต้องให้เขาอาบน้ำก่อนให้ได้ ฉันอยากสำรวจตัวเองให้แน่ใจอีกครั้ง
"ไม่เอาสิคะ เรายังมีเวลาด้วยกันทั้งวันนะ น้าา ได้กินแน่นอนค่ะ" ฉันจับหน้าเขาเงยขึ้นแล้วจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากหยักน่าจูบนั้น แฟนฉันหล่อจริงๆ ถ้าไม่ติดเจ้าชู้ไปหน่อย
"ก็ได้ รอพี่แป๊บเดียวนะ จะรีบอาบให้ไวเลย" เขาก้มโค้งแล้วหมุนหันหลังเดินไปห้องน้ำทันที
"เฮ้ออออ เกือบแล้วไหมละ! " ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องนอนยืนอยู่ที่หน้ากระจก ค่อยๆ บรรจงถอดชุดออก สำรวจเรือนร่างของตัวเองผ่านกระจกบานเล็กพอดีตัว เนื่องจากโดนพี่ภพถอดเสื้อในไปแล้ว พอถอดชุดออกก็เผยให้เห็นช่วงบนที่เปลือยไม่มีอะไรมาขวางกัน ฉันหมุนตัวรอบสำรวจทุกจุดทุกตรง รอยแดงที่ไม่เห็นแล้วเป็นเพราะฉันโบกครีมไปเยอะพอสมควรเอาละน่าจะไม่มีปัญหาอะไร ฉันก้มลงจะสวมชุดเข้าที่เดิม แต่ก็ต้องชะงัก! ..... ก็คนที่อยู่ในกระจก....ที่ซ้อนหลังฉันอยู่..มัน มันคือ ธีธัช!! ธีธัชจริงๆ หรือว่าฉันตาฝาด ฉันรีบหันหน้าไปดู ก็พบว่ามันยืนพิงประตูห้องกอดหน้าอกและจ้องหน้าฉันอยู่ สายตามันเย็น มันเย็นยะเยือก เย็นจนฉันขนลุกไปหมด
มันเข้ามาได้ไง...!
"ร่านดีเหมือนกันนะ ลืมที่กูเคยบอกไปแล้วเหรอ"
- Writer
