ตอนที่6 : มึงต้องชดใช้

1162 Words
4ชั่วโมงผ่านไป.. แกร่ก! หมอเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีไปด้วยอย่าบอกนะว่าผมกำลังจะสูญเสียน้องชายของผมไป.. "ภาคินเป็นยังไงบ้างครับหมอ" ผมตรงดิ่งเข้าไปถามหมออย่างกระวนกระวายใจ "หมออยากให้ญาติทำใจไว้นิดนึงนะครับเพราะคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนหลายอย่างทั้งกระดูกแตกหักแทบจะทุกส่วน รวมถึงสมองที่ได้รับการกระแทกอย่างรุนแรงจนเกิดอาการบวมทำให้เรายังไม่สามารถผ่าตัดเอาเลือดที่คลั่งอยู่ออกมาได้ ตุบบ! เข่าผมอ่อนลงกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำตอบของหมอ "ยังไงหมอขอตัวก่อนนะครับ ตอนนี้ขอให้คนไข้นอนอยู่ICUเพื่อรอดูอาการอย่างใกล้ชิดนะครับ" "ครับผม" ผมตอบกลับหมอด้วยสีหน้าที่เหม่อลอยเหมือนกับคนไร้วิญญาณ หัวใจผมแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ผมไม่คิดเลยว่าภาคินจะอาการหนักมากขนาดนี้ ตอนนี้ผมยังข้องใจอยู่เลยว่ามันขับรถตกเหวได้ยังไง "มันต้องมีอะไรที่ไม่ปกติแน่ๆ" ผมกดมือถือโทรหาผู้จัดการของภาคินเพื่อสอบถามว่าเมื่อวานมันไปไหนทำอะไรกับใครบ้าง ทางผู้จัดการบอกมาว่าภาคินพาต้นหนาวไปออกเดทเตรียมขอแต่งงานที่พัทยา หลังจากนั้นภาคินก็ไม่ได้ติดต่อเค้าไปอีกเลย ผมถามถึงที่อยู่ของโรมแรมและเลขห้องที่ภาคินมันไปเปิดเพื่อเข้าไปค้นหาหลักฐานบางอย่าง ถ้าภาคินเปิดห้องพาต้นหนาวไปแล้วตอนนี้ต้นหนาวอยู่ที่ไหน? ให้ผมเดานะยัยนั่นต้องเป็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นแน่นอน พอได้รายละเอียดที่อยู่มาจบครบผมก็รีบขับรถตรงไปยังโรงแรมที่พัทยาทันที ณ โรงแรมหรูในพัทยา ผมจอดรถแล้วรีบตรงดิ่งขึ้นไปบนห้องของภาคินที่มาเปิดเอาไว้เมื่อวาน ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องที่หน้าห้อง202 แกร่ก! ผมลองบิดประตูดูปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อคห้องเอาไว้ ผมเปิดประตูเข้าไปช้าๆแล้วหาปากกาที่ผมซื้อให้มันเมื่อวาน ปากกาด้ามนั้นมันสามารถอัดเสียงได้และผมก็เริ่มกดอัดทิ้งไว้ตั้งแต่ที่เอาให้มันเพื่อรอฟังเวลามันคุยกับต้นหนาวเพราะผมอยากรู้ว่ายัยนั่นจะปอกลอกอะไรน้องชายผมอีก ไม่นานผมก็เจอปากด้ามนั้นตกอยู่ที่พื้น ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดฟัง เสียงที่ถูกบันทึกดังออกมาตั้งแต่หลังภาคินได้รับปากกา ผมตั้งใจฟังไปเรื่อยๆจนถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ตอนนี้ผมได้ยินทุกเรื่องราวและทุกถ้อยคำของต้นหนาวที่คุยกับภาคิน "ไปตายสิแล้วหนาวจะกลับมารักคิน!" สิ้นเสียงประโยคนี้ทำให้ผมโมโหจนฟิวส์ขาด นี่สินะต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด!! เป็นยัยนี่จริงๆด้วย เธอเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้คนอื่นไปตาย!! ดูเหมือนว่าสวรรค์จะมีเมตตาและเข้าข้างผม เพราะผมหันไปเห็นเอกสารใบนึงตกอยู่ที่พื้นซึ่งมันคือสำเนาทะเบียนบ้านของต้นหนาวนั่นเอง! ในนั้นมีที่อยู่ของเธอครบครันและถูกต้อง ผมรีบวิ่งตรงไปที่รถอีกครั้งแล้วขับออกไปเพื่อตามตัวคนผิดมารับบทลงโทษ!! ใช้เวลาประมาน2ชั่วโมงรถของผมก็มาจอดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งหน้าจะเป็นบ้านของต้นหนาว ผมเดินลงไปแล้วทุบประตูอย่างดัง ในบ้าน.. [.:ปลายฝนTalk:.] ปังงงๆๆ!! โอ๊ยยใครมาทุบประตูอีกแล้ววะ! คนยิ่งพึ่งกลับมาถึงบ้านเหนื่อยๆพึ่งจะได้นั่งจิบน้ำไปอึกเดียวเอง เห้ออออ ฉันบ่นกับตัวเองในใจก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครมา แกร่ก! ประตูถูกเปิดออก ฉันพบกับผู้ชายคนนึงยืนมองฉันด้วยแววตาร้ายกาจและเย็นชา จะว่าไปหน้าเค้าก็คุ้นมากเลยนะ เคยเจอที่ไหนวะ.. "เจอกันจนได้นะต้นหนาว ;)" เค้ายิ้มเจ้าเล่ห์ทักทายฉันด้วยชื่อของพี่สาวฝาแฝด "ฉันไม่ได้ชื่.." ฉันกำลังจะแก้ตัวบอกเค้าไปแต่ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าพี่ต้นหนาวเคยสั่งเอาไว้ว่าถ้ามีคนมาทักว่าฉันเป็นเค้าให้ฉันสวมรอยแทนไปเลย "เอ่อมะ..มีอะไรคะ" ฉันถามคนตรงหน้าโดยที่ไม่ได้ปฏิเสธิไปว่าฉันไม่ได้ชื่อต้นหนาว "มึงต้องชดใช้ให้กับน้องชายกูที่ถูกมึงหักอกจนต้องฆ่าตัวตาย!!" เค้าตะหวาดเสียงดังใส่หน้าฉัน "อะไรนะคะ!!" ฉันถามย้ำเค้าอีกทีให้แน่ชัด ฉันตกใจเป็นอย่างมากเพราะฉันไม่เคยรู้จักคนพวกนี้มาก่อน แสดงว่าเรื่องทั้งหมดต้องเป็นฝีมือของพี่ต้นหนาวแน่ๆ "มานี่!!!" เค้าพยายามฉุดกระชากฉันให้ออกมาจากข้างในบ้าน "ปล่อยหนูนะ!! ปล่อย!!" นี่เค้าเป็นใครกันทำไมต้องมาทำกับฉันแบบนี้ ไม่สิ! เค้าคิดว่าฉันเป็นพี่ต้นหนาวนิ ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้กับพี่ต้นหนาวด้วย "มึงต้องชดใช้!! ดีนะที่น้องกูมันยังไม่ตายสมใจมึงแต่มันก็ต้องนอนไอซียูอาการสาหัสมากเพราะผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างมึง!!!" เค้าตะหวาดใส่หน้าฉันอีกครั้ง นี่มันเรื่องอะไรกันพี่ต้นหนาวเนี่ยนะไปทำให้ใครถึงกับฆ่าตัวตาย ไหนจะมาหาว่าเธอเห็นแก่เงินอีก โอ๊ยยนี่มันอะไรกันวะเนี้ย ชายหนุ่มตรงหน้าใช้จังหวะที่ฉันกำลังยืนเหม่อคิดเรื่องพี่ต้นหนาวจับฉันลากออกมาก่อนจะยัดตัวฉันเข้าไปในรถหรูของเค้าแล้วขับเคลื่อนออกไปจากบ้านของฉัน "จะพาหนูไปไหนน่ะ!!" ฉันถามเค้าอย่างกล้าๆกลัวๆ จนถึงตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่ได้บอกความจริงกับเค้าว่าฉันไม่ใช่พี่ต้นหนาว บางทีโชคชะตาอาจจะกำหนดให้ฉันรับกรรมครั้งนี้แทนพี่ต้นหนาวเป็นการทดแทนบุญคุณที่เธอส่งเสียและเลี้ยงดูฉันมาก็ได้ ฉันจะถือว่าครั้งนี้ฉันทำไปเพื่อตอบแทนพระคุณของพี่ต้นหนาวก็แล้วกัน เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันกำลังจะต้องเจอกับอะไร เค้าอาจจะพาฉันไปฆ่าหมกป่าที่ไหนซักที่ก็ได้ใครจะไปรู้ "ไปชดใช้กรรม!!" เค้าตอบเสียงดังก่อนจะเหยียบคันเร่งให้เร็วที่สุดจนฉันหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว ขับกันช้าๆไม่เป็นรึไงทำไมเวลาโมโหคนเราชอบขับรถเร็วกันจัง!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD