รักร้าย ซาตาน

ตอนที่7 : ชีวิตแลกชีวิต

ณ.บ้านเล็กของทิวา

แกร่ก! ตุ้บบบ!

ชายหนุ่มเปิดประตูห้องเก็บของออกพร้อมกับเหวี่ยงร่างของหญิงสาวที่ตัวเธอสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวลงกับพื้นอย่างแรงจนหน้าผากมนของเธอไปกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะที่วางอยู่แถวนั้นจนปูดโนความปวดระบมแล่นเข้าสู่ร่างกายเธอทันทีที่เอามือคลำบริเวณจุดที่นูนขึ้นมา

"โอ๊ยยย!"

"เจ็บเหรอ ผิวหน้าด้านๆอย่างมึงมีความรู้สึกเจ็บเป็นด้วยเหรอวะ หึหึ"

เสียงทุ้มถามเธอเชิงเยาะเย้ย ในลำคอหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความสะใจ สิ่งที่ชายหนุ่มต้องการในตอนนี้คือการเห็นผู้หญิงตรงหน้าของเค้าเจ็บปวดและทรมานอย่างถึงที่สุด

".............."

หญิงสาวมองคนที่หัวเราะเยาะเธอตรงหน้าด้วยความสับสน พี่สาวเธอไปทำอะไรให้เค้าเกลียดนักเกลียดหนา เค้าถึงได้สะใจและเยาะเย้ยเธอได้อย่างน่าพิศวงขนาดนี้

"พะพี่.. เอ่อฉะฉันไปทำอะไรให้คุณนักหนา คุณถึงต้องมาทำรุนแรงกับฉันขนาดนี้" ร่างบางเกือบเผลอจะพูดถามออกมาเป็นชื่อของพี่สาวเธอ แต่ยังดีที่ตั้งสติได้ทันก่อนจะตะโกนถามออกไปอย่างหมดความอดทน มือน้อยๆกุมหน้าผากมนที่ปูดโนจนเกือบจะเท่าลูกมะนาว

หมับบ ปึ้กกก!

"นี่มึงยังมีหน้ามาถามอีกหรอ ผ่านไปแค่คืนเดียวก็ลืมความระยำที่ตัวเองทำเอาไว้กับคนอื่นแล้วรึไง มึงฟังนะ มึงอะมันเป็นอีฆาตรกร อีผู้หญิงหน้าเงินเอ้ยย!!!"

ชายหนุ่มพุ่งเข้ามาจับตัวร่างบางลุกขึ้นก่อนจะดันตัวเธอถอยหลังจนแผ่นหลังของเธอกระแทกกำแพงอย่างแรง

"อึ้ก! ฉะฉันขอโทษฉันขอโทษจริงๆปล่อยฉันไปเถอะ อึ้ก!" เธอพูดพลางหลับตานิ่วหน้าออกมาด้วยความเจ็บปวด แผ่นหลังของเธอระบมจนทำให้เธอรู้สึกจุกจนอยากจะอาเจียนออกมา

"เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ ขอให้กูปล่อยงั้นเหรอ? มึงกล้าร้องขอโอกาสจากคนอื่นได้ยังไงในเมื่อตัวมึงเองไม่เคยคิดที่จะให้โอกาสใคร! ห้ะ!!" ร่างสูงถามพร้อมกับเขย่าตัวเธออย่างแรงด้วยความโกรธ ไฟในใจของเค้ามีมากขึ้นทุกทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของเธอ

"แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะปล่อยฉันไป"

"กูจะทรมานมึงไปจนกว่าน้องชายของกูจะฟื้น!"

"ขอร้องเถอะนะคะคุณจะให้ฉันชดใช้ยังไงก็ได้แต่ขอให้ฉันได้กลับบ้านเถอะนะคะ"

ตุ้บบ! เธอพูดพร้อมกับคุกเข่าลงอ้อนวอนชายหนุ่มตรงหน้า นาทีนี้เธอทั้งกลัวและวิตกกังวลเป็นอย่างมาก สิ่งที่หญิงสาวอยากจะทำมากที่สุดในตอนนี้คือการได้คุยกับพี่สาวฝาแฝดของตัวเองว่าเธอไปทำหรือพูดอะไรกับน้องชายเค้า มันถึงได้ทำให้เค้าโกรธและเกลียดรวมถึงตราหน้าเธอว่าเป็นยัยฆาตรกรได้

"มึงอยากชดใช้? ไม่มีอะไรชดใช้ให้น้องชายของกูได้อย่างสมเท่ากับการทรมานคมึงให้เหมือนตายทั้งเป็นแล้วล่ะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากและจ้องมองเธออย่างเลือดเย็น

".........." เธอได้แต่ยืนอึ้งกับคำพูดของเค้าที่เลือดเย็นและโหดร้าย ขนาดที่ว่าถ้าเปรียบคำพูดพวกนั้นเป็นมีดคมตอนนี้เธอคงตายไปแล้ว

'นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆและไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนี่ฉันต้องรับกรรมทั้งหมดแทนพี่ต้นหนาวใช่มั้ย ทำไมพี่ต้นหนาวทำกับฉันแบบนี้ ทำไม..' เธอย้ำกับตัวเองในใจให้ยอมรับความจริงว่าตอนนี้เธอคือต้นหนาวผู้หญิงที่เป็นทั้งพี่สาวและเป็นฆาตรกรที่ฆ่าคนทางอ้อม

"อ้อ มีอีกวิธีนะ ;)" ทิวายิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเหมือนกับว่าถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นแล้วเค้าจะรู้สึกสนุกและสะใจไปกับมันมาก

"อะไรคะ" ปลายฝนถามขึ้นอย่างงงๆ

"ไปกระโดดหน้าผาตายซะสิ ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต ;)" ชายหนุ่มย่อตัวลงมาพร้อมกับลูบไล้ใบหน้าขาวเนียนของเธอเบาๆแล้วยิ้มร้ายออกมา

เค้าในตอนนี้ดูเหมือนคนบ้าที่กำลังเสียสติ ความหวาดกลัวก่อขึ้นในใจของปลายฝนอีกครั้ง เธอไม่เคยคิดเลยว่าความแค้นจะทำให้ใครดูโหดร้ายและน่ากลัวได้มากขนาดนี้มาก่อน

"แค่นั้นหรอคะ แล้วถ้าฉันรอดมาได้คุณจะปล่อยฉันไปใช่มั้ย" หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะรวบรวมความกล้าแล่วพุ่งตัวเองออกไปเพื่อทำในสิ่งที่เค้าบอก

"ต้นหนาว!! คิดจะหนีหรอ!!" ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นก่อนจะวิ่งตามออกไปเพราะกลัวว่าเธอจะหนีไปและเค้าจะไม่ได้แก้แค้นเธอให้กับน้องชายที่ตอนนี้อาการเป็นตายเท่ากัน

ลึกๆปลายฝนชื่อว่าต้นหนาวคงไม่ได้ตั้งใจหรืออยากจะทำให้ใครต้องมาเจ็บหนักเพราะเธอหรอก ที่เธอยอมเสี่ยงชีวิตของตัวเองก็เพื่อชดใช้ให้กับชายหนุ่มแทนพี่สาวของเธอ

ตึกกกๆๆ! ปลายฝนวิ่งออกมาและพยายามกวาดสายตามองหาว่าแถวนี้มีหน้าผารึเปล่า แต่ปรากฏว่ารอบๆกลับมีแต่ถนนและต้นไม้เต็มไปหมด

"หยุดนะต้นหนาว! อย่าคิดที่จะหนีนะ!!" ทิวาตะโกนพูดพร้อมกับกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาเธอ

ปลายฝนหันไปตามเสียงก็เห็นว่าเค้ากำลังวิ่งตามเธออกมา ขณะนั้นเองเธอก็ได้เห็นรถคันนึงกำลังแล่นผ่านมา เธอตัดสินใจวิ่งออกไปยืนกลางถนนเพื่อให้รถคันนั้นพุ่งชนเธอแทนการกระโดดหน้าผา

ปี๊ดดดดดดด!! รถยนต์คันนั้นบีบแตรดังและพยายามเบรคแต่ดูเหมือนว่ามันไม่น่าจะทัน

"ต้นหนาว!!!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"

โครมมม!!!!