"ฉะ..ฉันขอโทษค่ะคุณทิวา ฮึก" ฉันอธิบายเสียงสั่นเครืออย่างหวาดกลัว น้ำตาใสๆค่อยๆเอ่อล้นคลอเบ้าขึ้นมา จนฉันมองหน้าเค้าได้ไม่ชัดนัก
"มึงพูดแค่ว่าขอโทษเองหรอ!!!"
ปึ้กกกก!!! เค้าบีบแก้มพร้อมกับดันตัวฉันไปเรื่อยๆจนหลังฉันกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงอีกครั้ง ความเจ็บปวดจากครั้งก่อนยังไม่ทันหายดี พอมาครั้งนี้มันเลยทำให้ฉันทั้งเจ็บทั้งจุกเหมือนกับหลังกำลังจะหักยังไงยังงั้น
"อึ้กกก! จะ..เจ็บค่ะโอ๊ย ฮือ" ความเจ็บปวดทำเอาน้ำตาที่คลอเบ้าของฉันไหลรินลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง
ครั้งนี้ฉันเจ็บจริงๆ กะอีแค่ยืมมือถือแค่นี้ทำไมเค้าต้องทำรุนแรงกับฉันด้วย!
"ฮึ นี่มันยังน้อยไปนะ กูไม่จับหัวมึงโขกกำแพงก็บุญแล้ว"
"ก็เอาสิคะ ฆ่าฉันให้ตายไปเลยก็ได้! ฉันก็ไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน ฮึก" ฉันรู้ดีว่าฉันไม่ควรจะพูดแบบนี้ เพราะซาตานอย่างเค้าคงกล้าที่ฆ่าฉันอยู่แล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงแล้วจริงๆ ฉันต้องทนอยู่กับคนใจร
