วิศวะไร้ใจกับยัยจอมโหด(อชิระ+ขนมจีน)

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว "อีขนมจีน มึงมาวุ่นวายกับผัวกูทำไม" มะปราง ม.4/2 พูดขึ้น "กูเปล่า พี่เขาบอกไม่มีแฟน" "แล้วมึงก็เชื่อหรอ อีหน้าด้าน มึงคิดจะแย่งผัวกูใช่ไหม" "กูไม่เคยคิดจะแย่ง" "แต่มึงก็ไม่คิดจะเลิกกับเขา ขอร้องละ ถือซะว่าสงสารลูกในท้องกู" "มึงว่าอะไรนะ" "กูท้องกับพี่เขาได้ 2 เดือนแล้ว ถือว่าสงสารลูกในท้องกูเถอะนะ" "เชี้ย เหลือเชื่อเลยว่ะ" "อย่าไปฟังมันนะขนมจีน มันตั้งใจปล่อยให้ท้องเพื่อจับพี่" แทนคุณพูดขึ้น "มึงพูดแบบนี้ได้ไง นี่ลูกมึงนะ" "กูไม่เคยรักมึง มึงมันก็แค่ทางผ่าน" แทนคุณยังพูดต่อ "ไอ้เลว" มะปรางปรี่เข้าไปทุบตีแทนคุณ แทนคุณได้ผลักมะปรางจนล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น "เชื่อพี่นะขนมจีน" "ชาติหมา หมามันยังรักลูกของมัน แต่นี่พี่ทำได้ยังไง" ขนมจีนพูดและพยุงมะปรางขึ้น ทำให้เห็นว่าที่ขาของมะปรางมีเลือดไหลลงมาเป็นทาง ขนมจีนจึงพามะปรางไปหาหมอทันที ณ โรงพยาบาล "น้องเป็นญาติคนไข้หรือเปล่าคะ" พยาบาลถามขึ้น "ไม่ค่ะ หนูเป็นเพื่อนค่ะ" ขนมจีนพูดขึ้น "พี่เอี้ยงคะ เลือดไม่มีสำรองไว้เลย ทำไงดีคะ น้องเขาเสียเลือดมาก ถ้าไม่ได้เลือดกรุ๊ป A- น้องเขาต้องตายแน่คะ" พยาบาลอีกคนพูดขึ้น "เลือดกรุ๊ปอะไรนะคะพี่" ขนมจีนถามขึ้น "A- คะ" "ใช้เลือดหนูได้ไหมคะ หนูก็เลือกกรุ๊ปนั้นค่ะ" ขนมจีนพูดขึ้น "งั้นไปค่ะ ไปตรวจเลือดก่อน" พยาบาลพูดขึ้น ณ ห้องให้เลือด "อาหมวยจีน ลื้อเป็นไงบ้าง" อาม่าที่เดินเข้ามา ถามหลานสาวขึ้น "ไม่เป็นไรค่ะ หนูสงสารเขา ยังไงก็คนด้วยกัน" ขนมจีนพูดขึ้น "งั้นกลับบ้านกันดีกว่าลูก" ม้าของขนมจีนพูดขึ้น "พยาบาลครับ น้องสาวผมเป็นไงบ้างครับ" ชายคนนึ่งพูดขึ้นขณะที่ขนมจีนเดินสวนออกไป "ตอนนี้ปลอดภัยแล้วนะคะ" พยาบาลพูดขึ้น "ใครเป็นคนให้เลือดน้องสาวผมครับ" ชายคนนั้นถามต่อ "น้องคะ เอ้า ไปไหนแล้วไม่รู้ค่ะ เมื่อกี้ยังอยู่นะคะ" พยาบาลพูดขึ้น ณ ห้องพักฟื้น "มะปราง แกเป็นไงบ้าง" อชิระถามขึ้น "พี่ พี่แทนคุณเขาบอกไม่เคยรักหนูเลย ฮึก ๆ” น้องสาวคนเดียวของอชิระร้องไห้ออกมา "ไอ้แทนคุณ มึง" "อย่าไปเลยนะพี่ ปล่อยเขาไปเถอะ" "แกต้องย้ายกลับไปอยู่กับพ่อ" "แต่พี่" "ไม่มีแต่ แล้วแกห้ามกลับมาอยู่ที่นี่อีก" อชิระพูดขึ้นและกดโทรศัพท์โทรออกหาคนเป็นพ่อทันที 2 ปีต่อมา ขนมจีน: ยิ่งอยู่ใกล้พวกเขาแมร่งยิ่งเจ็บ ยิ่งเห็นเขาสนิทกันแมร่งยิ่งทรมาน ถ้าเลือกได้ ก็อยากจากไป แบบที่ไม่เจอเขาทั้งสองคนอีกเลย คนหนึ่งก็เพื่อนรัก ที่สนิทมาก อีกคนก็ว่าที่แฟนเพื่อน ขนมจีน แกเป็นคนเก่ง ฉันเชื่อ แกจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ ขนมจีนได้นั่งคิดเรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อย "ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย อ้ากกก" เสียงเด็กชายคนหนึ่งที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดพูดขึ้น "เฮ้ย น้องเป็นอะไร" ขนมจีนถามขึ้น "เฮ้ยน้อง ฟื้นก่อนดิ ฟื้นก่อน" ขนมจีนพูดขึ้น ขนมจีนพาเด็กคนนั้นส่งโรงพยาบาลทันที ณ ห้องพักฟื้นที่โรงพยาบาล "โอ๊ยเจ็บ" เด็กชายคนนั้นพูดขึ้น "ฟื้นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง" ขนมจีนถามขึ้น "พี่เป็นคนช่วยผมเหรอ" "อือ ไปโดนไรมา " "พ่อผมติดหนี้พนันบอล พวกนั้นมันฆ่าพ่อกับแม่ผมตายหมดแล้วพี่" "เฮ้ย ได้ไง" "มันเป็นไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน ไม่มีอะไรเลย" "เอางี้ ค่ารักษาไม่ต้องห่วงพี่จัดการเอง ส่วนที่อยู่ พี่มีคอนโดอยู่ห้องหนึ่ง แกไปอยู่ที่นั่นก่อน" "ขอบคุณพี่มากนะครับ" "อือ ว่าแต่เราอะ ชื่ออะไร" "ผมชื่อเปรมครับ" "พี่ชื่อขนมจีน ไม่ต้องห่วง พี่ไม่ค่อยได้อยู่คอนโดนั้น พี่อยู่กับเพื่อนอีกห้อง" "ครับพี่ ผมจะทำงานหาเงินและเอาเงินมาทยอยใช้คืนพี่นะครับ" "อือ ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แกยังเรียนอยู่ใช่ไหม" "ใช่ครับ ผมจะไปหางานทำตอนเย็น พี่ไม่ต้องห่วงนะครับว่าผมจะไม่มีเงินมาคืนพี่" "ฉันไม่ได้ห่วงอะไรแบบนั้น" "เชื่อผมครับ ขอแค่ที่อยู่ นอกนั้นผมจะหางานทำเองครับ" "โอเค ๆ ตามนั้น" "ขอบคุณครับพี่ หลังจากที่กอหญ้าตาย "ฮึก ๆ” เสียงสะอื้นปนร้องไห้ดังขึ้นทันทีที่ประตูห้องปิดลง "ทำไมแกถึงต้องทิ้งฉันไปด้วย ฮึก ๆ แกมันคนผิดสัญญา แกมันเป็นเพื่อนที่คิดถึงแต่ตัวเอง ฮึก ๆ” เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจดังขึ้นมาไม่ขาดสาย ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดด "ฮัลโหล" "เปรมมาหาพี่หน่อย ฮึก ๆ” "พี่ร้องไห้เหรอ พี่เป็นอะไร" "มาหาหน่อยดิ ซื้อเหล้าเข้ามาด้วย" "พี่อยู่ไหน" "คอนโด" "โอเค เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไป" แล้วเปรมก็วางสายทันที ไม่นานเปรมก็มาถึง "โห สภาพ ดูได้ที่ไหนเนี่ย" เปรมพูดขึ้น "อย่าพูดมาก เทเหล้ามา" ขนมจีนพูดขึ้น "นี่พี่เสียใจที่เสียเพื่อน หรือพี่อกหักกันแน่วะ" "หึ อกหักอะ มันเป็นมา 2 ปีแล้ว หึ ๆ เจ็บทุกทีที่เขาอยู่ใกล้กัน แต่เวลาที่อยู่ต่อหน้าเขายิ้มได้ พออยู่คนเดียวทีไร แมร่งต้องมานั่งร้องไห้ทุกที" ขนมจีนพูดและกระดกเหล้าเข้าปากทันที "เบาครับเบา โอ๊ย นี้ผมบอกตรง ๆ นะ ถ้าเพื่อนพี่เห็นพี่ในสภาพนี้เขาจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นไหมวะ" "อย่าพูดมาก แมร่งเดี๋ยวโดน" "พี่อย่าลืมนะ พี่เป็นผู้หญิง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ พี่เสร็จเขาไปแล้วรู้เปล่าเนี่ย" เปรมพูดขึ้น "เพราะฉันไว้ใจแก ขนาดเพื่อนรักฉันยังไม่เคยเห็นฉันในสภาพนี้เลย" ขนมจีนพูดขึ้นและเอาหน้าพิงไปที่ไหล่ของเปรมและหลับไปทันที เปรม: พี่จะรู้อะไรบ้างไหมนะ พี่แมร่งโคตรน่ารัก แต่ผมก็รู้ว่าพี่รักใคร เพราะเวลาพี่เห็นเขามีความสุข หรือใกล้กันทีไร พี่ก็จะมาเมาแบบนี้กับผมตลอด ผมยอมรับตรงนี้เลย ผมโคตรรักพี่เลย ผมรู้สถานะตัวเองดี ขอแค่เป็นคนที่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่แบบนี้ก็ดีมากแล้ว