Kids Again

777

Present

"Hey, I'm here."

I told him while we were on the phone.

He contacted me because he wanted to make a company here in manila and he wanted me to be his engineer.

Nakipag meet up muna ako for the details, dito sa coffee project.

I looked around to see where he was.

Napatalon ako nang may humawak kagad sa balikat ko.

"Hey, dito ka tumingin."

Sabi niya nang iharap niya ako sakanya.

"I was telling you on the phone but you seemed to be looking for someone else?"

Natatawa niyang sinabi kaya pinalo ko braso niya.

"Baliw! maupo na nga tayo!"

I said. He was still laughing but he showed me where he sat and pulled the chair so I could sit. Buang.

Nang makaupo narin siya ay tinignan ko kabuuan niya.

He matured. It's been 10 years since I last saw him. He grown to such a good looking man. Kahit gwapo na siya dati pa.

He still has that unkempt eyebrows and sharp jawline, but most of all his sharp brown eyes and kissable lips.

Ang nagbago lang ay ang structure niya at hairstyle. He's hair was short and some pieces of his bangs were down.

He looked so good.

"Like what you're staring at?"

Sabi niya habang nakangisi kaya inirapan ko siya.

"Let's just go on to what we're going to discuss about."

Change topic ko kaya tignan ko na siya nang seryoso. But.. he kinda looked disappointed.

"Hmm.. sure."

10 years ago...

"No"

Sabi niya na walang pake at sobrang cold.

Este, oo nga pala so one week ko nang katabi tong cold and lifeless body of dynzel riggens.

Tinatanong siya nang babae ngayon kung pwede ba siya isali sa group project nila.

Bakit siya nag-no wala naman siyang kagrupo. Buang ampt!

Picking misaki's wish was so regretting!! Ang hirap niyang kausapin.

Para siyang robot na ang merong sagot lang ay "no, yes, hm, sure, nope, ok, right, hi, hello." Un lang! Tapos sa recitation lang nasalita nang mahaba! Ror!

Buti nalang at masarap siyang titigan dahil gwapo pero.. nuknukan naman sa ka-supladuhan!

"Oh ano nakausap mo na ba ulit?"

Umiling ako at ngumuso. Nakapatong mukha ko sa lamesa habang pinipindot pindot ni hazel ito.

"Huwag na kasi natin toh ituloy mamsh! nakakatakot un eh! Baka aswang pala kainin si rina o kaya frost giant din kagaya ni loki, kasin lamig at katakot nang yelo sa antarctica eh. Kawawa naman mental health ko! Oo nga pala please join mental health club! We help people replace negativity into positivity!"

Angal at pag promote ni nadeya sa club nila. Natawa ako sa pinag sasabi niya.

Everyday with them makes me feel more comfortable. Para na kami pamilya. I feel nice. Then every nother day I feel, I can open up and trust them more.

"Haha! nag promote ka pa! I'll help you promote later, and what she said had a point. There's no point in melting the ice if the room is still cold."

Sabi ni hazel na ikina taka nang dalawa. "Huh?" Sabay nilang sabi kaya natawa ako.

"Wala daw point kaibiganin kung ayaw naman nung tao. Kasi cold nga eh, eh pano kung sa ka-coldan niya naging cold din ung tao kaya inayawan na."

Sabi ko bilang explanation. Napatango sila. Tas nagbulungan na antalino daw namin kaya kami lang nakaka-gets.

Buang!

"Edi mas lalo nang kailangang maging kaibigan. Kahit wala ung deal, edi means niya ay "Huwag iwasan! Iyakap mo!"."

Sabi ni nadeya. Kaya nagka tinginan kaming tatlo.

"Hala ang bata! Kelan ka pa naging matalino! Iniwan mo naman ako!"

Angal ni misaki. Well may pagka-slow at innocent si nadeya pero she has a point.

Hindi matanggal sa utak ko ung sinabi ni nadeya. Nakaunan ako sa braso ko habang nakapatong sa lamesa.

Napatingin ako kay dynzel na nagbabasa nang libro. Nag-aaral. Guluhin ko kaya ulit.

Ilang araw ko na siyang ginugulo at sobra akong nawiwirduhan na sa sarili ko. Sasabihin ko..

Uy musta?

Uy ano yan?

Hi! morning!

Ano yan?

Wow pano yan?

What's your name?

Kumain ka na ba?

For short naki-cringe na ako sa sarili ko at para akong tanga na pabebe na ewan na hindi ko alam. Hay bwisit ka rina!

Eh kung ibang lenggwahe naman gamitin ko. No no.. Baka baka baka-

"Baka."

Sabi ko sa isip ko. Pero masaya ako ah. Nadeya already gotten open. Friday na ngayon. At halos buong linggo ay nakasabit siya sakin dahil hindi niya alam kung pano pa makipag usap sa iba.

Usually siya rin nag sta-start ng convo's namin pero I don't talk very much. Pero nilapitan siya nila hazel at misaki so ngayon close na talaga kami.

I feel kinda blessed. It's all happening so fast.

Narinig kong ibaba niya ang binabasang libro kaya napatingin ako.

"Tsk. You know you're kinda hard to give up. Why?"

Napaamang ako nang magsalita siya. Did he just talked to me.

Pero bigla akong napa-taka nang hindi ko maintindihan tanong niya. Hindi nalang ako nagsalita.

"Pftt! Haha! Why are you looking like a lost puppy?"

Sabi niya na mahinang natatawa. Nanlaki lalo mata ko. Sinapian ba toh at ganito kagad ang naging mood nito?

"Uhm.. I don't know what you're talking about."

Takang taka ko na talagang sabi. He tried hard to shut up pero di ata niya kaya. Tumahan narin siya matapos nang ilan pang segundo.

Naiilang na ako. Ano toh? Akto?

Napakunot siya sakin at bahagya pang nilapit ang mukha palapit sakin onte.

Napakunot din ako at lumayo. Para kaming tanga?! Ano ba toh?! Baliw ba toh?!

"Tsk. Your good at playing games. First guguluhin moko then second sasabihan moko na isa akong "Idiot" tapos ngayon aakto ka na parang wala lang?"

Sabi niya at tinaas ang kilay na para bang inaalam kung ano ginawa ko.

Nang balikan ang tanong niya nanlaki mata ko. s**t! Sinabihan ko siyang baka?! So diko nasabi sa sarili ko un?!

Kailangan di ako mukhang nagpa-panik.

In narrowed my eyes and look straight at him.

"Una, sorry pero I don't and will not stop annoying and disturbing you. Pangalawa ba't ang conyo natin, este pangalawa, hindi ko sadya ung sa "Baka" I didn't meant it was you. I spaced out, sorry. At last sorry kung kala mo ay wala lang, hindi ko lang na-gets kagad dahil sa gulat na, you can speak without just phrases?"

Paliwanag at bigla kong tanong kaya nanlisik mata niya. s**t! Mas lalo ko na bang pinalamig???!!!

"First stop saying sorry. Second don't space out while looking at me and third, what do you mean by your question? Mukha ba akong robot?"

Irita niyang sabi kaya nanliliit mata ko. How the hell can he talk to a person like that! Sabihin natin na-offend ko siya pero, bakit buong paliwanag ko kinagagalitan na niya?!

"Cold mo kasi pag kinakausap! Kala mo robot! Oo kala ko robot ka! Happy?"

Sabi ko na iritado narin pero umangat kilay niya sa di makapaniwala.

"Well tell me how to be hot na kausap?"

Halos mabilaukan ako dun sa sinabi niya. Nakangisi siya habang sinasabi un.

Tinignan ko nalang siya habang nailing at hindi makapaniwala.

The nerve of this brat!

"Hey."

"Hey."

"Hey."

Sunod sunod niyang tawag sakin kaya lalo akong nainis. Is he trying to take revenge.

Pero tumigil din siya nang hindi ko man lang siya lingunin.

"I came here not to have friends or anything. I just want to finish this year and leave this place."

Sabi niya kaya nilingon ko siya at ayun na naman ang cold mood niya. I think I ruined it.

"So don't push yourself to be anything to me-

"Sorry. Sorry. Sorry. 3 sorry's for "I'm so sorry". I kinda want to change that view for you, that this is only a year not to be remembered. Gusto ko sumaya ka dito"

Shit! Bigla un lumabas sa bungaga ko! Hindi ko sadya yun pero un ung na-feel ko. Ansakit kasi na lahat nang kasama niya dito ay pass time niya at unwanted memory.

"But it's okay if you don't want to-

"Shh. The class is starting."

Sabi niya kaya nagulat ako. Tumingin nalang ako sa harapan at gulat lalo nang matantanan kong lahat nakatingin sa amin.

Masyado ata akong naging komportable hindi ko namalayan andami palang nakatingin.

I suddenly felt fear, nervousness, dizziness. I didn't felt comfortable anymore, I felt I was suffocating. They're eyes were all narrowly staring at.. Me.

Present

"Huh? Ano ulit? Hala sorry!"

Taka kong tanong at sabi ko. I think I spaced out again.

"Wala wala haha!"

Sabi niya habang nailing iling at natawa. Naiinis tuloy ako. Baka may sinabi siyang kalokohan.

"You know.. You've changed a lot."

He said. I smiled and drank my coffee. I just smiled.

"Yeah, I've changed a lot."

Sinabi ko habang inaalala ung mga alala ko dati.

"You used to have anxiety attacks while no one, not even you knew."

I giggled. Yeah.. I had a lot of those. Ung mga tipong nahihilo ka na at nasasakal ka na, those were it. Kelan lang nung nalaman ko na anxiety attacks na pala un.

Pag ganitong lugar nga hindi ko nga kaya huminga eh. But seeing me now, I've grown.

But remembering his youth too. He changed a lot.

"You too.. You've changed."

10 years ago...

"Stay."

Nangilabot ata ako onte sa rinig ko.

Patayo na ako nang bigla akong sinabihan ni dynzel na stay. It felt weird.

Yeah very weird. Ilang araw na ulit kami hindi nag usap simula nung pinatahimik niya ako.

Wednesday na ngayon at ngayon niya lang ako kinausap at tinignan.

He didn't look even at me neither my back or an inch of me.

Feeling ko pinag-isipan niya sinabi ko. But I don't want to assume.

Nang tignan ako ni hazel at nadeya nang palapit na sila sakin. Mag-aaya nang kumain nang lunch.

I think they know na. Umupo nalang kasi ako at tumango sakanila. Kaya tumango rin sila at tinignan pa ako ulit bago lumabas.

Sinenyasan pa ako ni nadeya na "goodluck". Natawa nalang ako at ngumiti.

Nang lumipas ang ilang minuto, hindi parin kami nag-uusap. Baliw ba toh?

Sabi dito lang ako sabay hindi ako papansinin. Mana ba toh kay misaki?

Nang wala nang ibang tao at kami nalang... HINDI PARIN KAMI NAGUUSAP!

Prank ba toh?

Tinignan ko siya nang matagal at sa wakas binaba na rin niya libro niya.

Hinarap niya ako at sobrang seryoso nang mukha niya. Natatae ba siya?

Kinunotan ko siya at bahagyang ngumuso.

"Alam mo kung pinaiwan moko dito as a joke, aalis na ako."

Sabi ko at akma nang tumayo.

"If you were gonna leave too, then why did you stay?"

Tanong niya kaya nainis ako. Dumaan ako sa harap niya at humila nang upuan at nakipagtitigan sakanya.

Kahit ako nagulat sa ginawa ko pero walang nanonood. At naiinis na ako nang sobra!

"You told me too."

Sabi ko nang deretso pero ginaya niya ako at tinitigan lang ako.

"So ano naman ngayon kung sinabi ko un. What does that mean to you?"

Sabi niya kaya napatawa ako nang sarkastiko. Pero kagad ko toh binawi nang malaman ano ginawa niya.

"I'm not like a person who left you here, and that was just a guess. I was left too so don't get all high and might mr. rivera."

I took what he said when I was about to leave. He was looking desperate and determined. I think I judged him too quickly.

He giggled kaya nanlaki mata ko. He stood up and walked to me.

He offered his hand.

"Then tell me what is it you want from me?"

I shook his hand.

"Let's be acquaintances."

Sabi ko at tumayo. Ngumisi nalang siya na para bang natutuwa.

"Deal. But may I remind you I'm only here for a year."

Sabi niya kaya napatango ako.

"Same."

Lumayo na ako at bumalik sa upuan ko dahil gusto ko nang kumain.Napatingin siya sakin.

Nang makaupo ako ay nilabas ko baunan ko at nilanghap ang masarap na kaldereta.

Hindi nakapag luto si myka nung tuesday last last week dahil bigla siyang kinailangan sa manila for branch manager meetings.

Kaya ginawa niya nalang ngayon. Huhu.. I'm so happy. Pinuno ko bibig ko nang pagkain at pumikit para mas lasahan ito.

"Tenchuu... hihi.."

Napadilat ako nang narinig kong natawa si dynzel.

"You eat like a pig but you look like a puppy, paki-explain?"

Hala! Nakita niya lahat nang yun?! Hala! Nandito nga pala siya?! Nabulag ako nang gutom!

"Tsk. Bakit ikaw?!"

Sabi ko na puno ang bibig ko habang naka-duro sakanya ang kutsara ko.

"Your like a bookworm but you look like a red-butt monkey!"

Sabi ko nang maalala ko ung unggoy sa lion king. Hahahaha!

Natatawa ako habang nakain kaya mukha akong tanga. Umiling nalang siya at nilabas ang pagkain niya.

"You do know your not great with people right?"

Tanong niya kaya taka akong tumango. Nang magets ko tumingin ako sa paligid ko kung may tao. Panik ako!

Nandun na pala silang tatlo sa harapan namin. Naba-awang ang mga bibig.

Buti at sila lang. Kinabahan ako saglit pero um-okay na. Sinenyasan ko sila.

"Hila kayo upuan!"

Sigaw ko nang malunok ko na ung kinain ko matapos mag madaling ngumuya.

Na-estatwa kasi sila kaya nagmadali ako baka nangalay na siya o langawin na mga bunganga nila sa gulat.

"Hmm! Oo nga pala acquaintances na kami!"

Sabi ko na nakangiti. Napabaling naman ako kay dynzel at parang nagtataka ito.

"Hmm kaibigan ko. Gulat ka noh."

Taas noo kong sabi. Kaya napatango siya.

Tahimik kami kumain pero dahil ramdam ko presensya nila ok lang sakin un.

Nang matapos ang lunch bumalik na lahat sa dati... except, pinapansin na ako ni rafiki.

"Hey pumba, gets mo na ba?"

Sabi niya nang lito na ako sa subject namin sa math.

Monday na monday pinapaikot na kagad nito mundo ko.

Umiling ako. Kailangan gets ko na kagad toh para naman mamaya sa quiz.

Oo as in mamaya. Nag klase kanina sabay mamaya siya ang sub sa filipino pero dahil walang iniwan, akalain mo namang mag pa-quiz.

"Tsk. Tama na ung kanina mali lang ang times mo sa 4."

Nilingon ko siya at nakita kong kinakamot niya batok niya.

Pano kasi, kada may tanong ako, imbis sa titser sakanya nalang. Un din gusto niya.

Sabi ko di bagay masyado kang cold kaya kinurot niya ilong ko. Pero magiging taga pag mana daw siya nang tatay niya eh. No choice daw. Pero ok lang din daw sakanya. g**o niya mamsh.

"Mag e-engineer ka nang ganyan? Edi gumiba na ung bahay o building dahil mali ung times mo?"

Sabi niya kaya nainis ako. Gago pala toh ah?!

Sinipa ko nga upuan niya para maalog utak niya sa katotohanan.

"Sabihin mo nalang na pag ako naging engineer, ako kukunin mo. Hiya ka pa eh."

Sabi ko na may pa hair flip. Hinila niya buhok ko kaya kinurot ko siya. Ang harot! Ang harot!

Akalain mo tong cold na monggoloyd na toh?! Magiging crush nang campus.

"YIEEEEEE!! AYAN NA SIYA!!"

Sigaw nang mga school mate namin.

"Hoy zel sikat ka na ah! Ayos tayo libre mo kami!"

Biglang ulok ni misaki. Kinurot siya ni hazel sa beywang. Natawa kami ni nadeya.

Naging mag close kaming lima. Inend ko na ung deal at ginawa nalang siyang tunay na kaibigan.

Ayaw ko masabi na kaya ko siya kaibigan dahil sa deal. He's more than a person then a deal.

Pero he's more of a red-butt monkey then a human. Este our own rafiki.

Si misaki si timon , si hazel ay si nala tapos ako si pumba. Tas si nadeya si zazu hahahaha! Dahil sa ingay na niya at daldal.

"Alam mo zel dapat mo ipromote ung mental health awareness club! Dahil kailangan namin nang model! Kailangan namin ung before and after nang taong depressed! Para masabi namin na totoo ung nagagawa naming pag bago sa mental health nang isang tao! We need you!"

Natawa kaming lahat sa sinabi niya pero siya inosenteng nagtataka hindi nagets sinabi niya. Hinawakan ko pisngi niya.

"Kyut mo talaga mare. Tama ka! Since mukha siyang depressed dati! Bagay siyang model!"

Sabi ko kaya ngayon niya lang nagets na kaya siya kukunin na model kasi mukha siyang may problema. Kagad siya nag sorry.

Siguro kung iba un nagalit na un tas tinanong," mukha ba akong may sakit?!". Periodt!

Hinila ko ni dynzel at tinabi sakanya.

"Eh mukha ko ngayon? Gwapo lalo?"

Tanong niya habang nakawaky kaya nagkunwari akong nabilaukan.

"Ehem! Ehem! Hangin! Hangin! Woh! Anlakas!"

Sabay naming sabi ni misaki habang tawang tawa na si hazel kanina pa. Hindi na ata makahinga sa kakatawa.

"Alam mo dre... Mas nag mukha kang depress lalo, alam mo guni guni mo lang na gwapo ka."

Sabi ko pa sakanya nang dahan dahan. Talagang hindi na si hazel makahinga sa tawa.

Wala na siyang ibang nilalabas na tunog kundi kwekwekwekwekwekwekwekwek!

"Wow so mind blowing."

Sabi ni dynzel kaya lalo siyang natawa.

"Hey hey labs what's happening to you?"

Alalang alala na tanong ni jareh kay hazel. Nakahawak kasi si hazel sa tiyan habang nakatungo.

"I'm fine I was just laughing so hard."

Sabi ni hazel habang pinupunasan ang luha. Napatingin samin si jareh.

Kagad din nito binalingan ang girlfriend kaya nagpalitan kami nang tingin nila misaki, nadeya at zel.

Hindi rin namin masyadong nakikita si jareh dahil kasama nito lagi tropa niya.

Lagi niyang chine-check si hazel saglit kung kamusta ba siya.

I don't think he trusts us. But, atleast he respects hazel's decisions.

"Hey azriena, rivera and nadine. May grupo na kayo sa project?"

Tanong nito nang biglaan kaya nagkatinginan kami at sabay sabay na umiling.

"Hep hep hep! Ba't di ako kasama?"

Sabat ni misaki kaya lahat kami napatingin nang naka kunot sakanya.

"Wrong timing ka ata lods."

Bulong ni nadeya kaya tinakpan ni misaki bibig nito habang natango.

"Ano oh??? Sama ako!"

Siga netong sabi kaya natawa nalang kami. Buang talaga!

"Well it's not impossible. Ano G ka ba na sumama ka samin?"

Tanong ni jareh kaya talagang nagtaka na ako.

"Ano bang project yun labs? Wala naman akong alam na meron ah?"

Yun una wala kaming assigned project at second bakit kailangan naka-grupo?

"Basta sa end pa un nang next month sasabihin. Hindi ko rin pwede sabihin. I just need members. Kasama natin si parker at alam to ni Ms. Joson. School related toh. Una na muna ako. Bye."

Explanation at paalam na ni jareh. Weird pero since may kinalaman si ma'am, okay lang ata.

Kaya ata hindi pa nasasabi dahil next month pa. Pero wait...

"Wait sure na yun payag na tayo?"

Tanong ko kasi basta nalang siya nag recruit. I suddenly remember something.

"Hala wag ka mag back out!"

Sabi ni misaki kaya napailing ako. Bigla rin napataka sakin sina hazel. Baka akala nila na di ako go. Sumali na si misaki eh syempre gusto niya lahat na kami kasama na rin.

"May naalala lang ako. I think 7 members yun. 7 members for 7 months. Then 1 team lang ung pagipipilian ata."

Sabi ko kaya nagtaka sila. I think it's called the 777 project. Pero diko alam ano laman nun.

"San mo naman nakuha un?"

Tanong ni misaki kaya nag isip rin ako. Ewan ko. Nagkibit balikat ako.

"Si nina ata or upperclassmen dati. Basta dito un sa school. Sinabihan din akong sumali eh. It's something about promoting pero kinansel un dahil may nangyari. It was somewhat a history of the school."

Explanation ko. Oo dati nayun pero may sabi ni nina ata na ibabalik daw un.

"Ahh so old project na gusto nilang ibalik. So kung ganun meron ata un sa council files."

Sabi ni hazel. Napakunot ako. Wala pang council nun eh. Kaya umiling ako.

"Sabi sakin ni nina, Panahon un nung parents natin. So... hindi ko alam kung meron kayong file nun."

Pinagusapan namin ni nina toh like years ago. Siguro nung elem pa ako.

"Ba't andami mong alam rina?"

Feel ko na duda nila ako pero I'm being really honest. So I'll tell everything I know.

"Kasi dito ako simula bata pa ako. Parang dito na nga ako nakatira eh. Dito rin nag aral ang mga magulang ko. So if I remember. My parents handled that project. Pero hindi ko un tinanong kaya si nina ang nakakaalam."

Sabi ko kaya napatango sila. Nag iba na ung mood. I forgot na wala pala sila dito nung elem. Haha! Kaya hindi nila alam.

"Edi tanungin natin si nina."

Sabi ni dynzel. Kaya napatango ako nang sunod sunod. Ewan ko bigla ako na-excite.

"Gaga siguro feeling mo imbistigador na tayo dito?"

Joke na tanong ni misaki dahil alam niyang gusto ko nang thriller and mystery movies.

"Oo kaya nakaka-thrill diba. Nagsisisi tuloy akong hindi ko tinanong. Wala rin sila sa country kaya di pwede directly."

Sabi ko patungkol sa magulang ko. I don't usually talk about them but I have a hunch this was their project.

Pumasok muna kami sa council room dahil walang na gamit at para hindi kami naka kalat sa hall.

"Hey Nina?"

Tanong ko nang tanggapin niya ung tawag.

"Oh, ate bakit?"

Taka niyang tanong. Hindi rin ako pala tawag eh.

"Diba alam mo ung project nila ayie nung nagaaral pa sila rito?"

Tanong ko kaya narinig ko siyang mag isip.

"Ahh ung 777 teh?"

Sagot niya kaya umoo ako. Nakikinig din sila habang naka speaker phone selpon ko.

"Ibabalik daw ata nila eh narinig ko sabi ni Ms. Atienza."

Sabi ni nina kaya nagulat kami. So un na un.

"Pero alam kong may sumali nang grupo at un narin ata ang napili."

Nanlaki mata ko. Kagad?! Agad agad?! Alam ko may dahilan un kung bakit hindi tinuloy eh. Pero kagad?!

"Sino daw nina-

"Ms. Gregorio, Who are you speaking to? At ano ba ang sinasabi mo tungkol sa project? Alam mo ito iha?"

"Beep!"

Bigla akong kinabahan. Nasan ba siya at nahuli siya. Baliw na bata?!

Ay kasalanan ko pala na tinawag ko siya tungkol roon. Binaba niya kagad ung linya.

"Puntahan natin siya."

Sabi ko na walang alinlangan. Nakita kong lumunok si hazel.

"Piling ko nasa bandang office siya, usually hindi naalis si madam principal sa table niya. Hindi rin siya nalayo sa office pag ganitong oras."

Sabi ni hazel kaya kinuha ko bag ko.

Bigla akong kinabahan para sa kapatid ko. Ayaw ko siyang mapahamak dahil sa kagagawan ko.

"Sama ako."

Sabi ni rafiki at ni misaki kaya ngumiti ako. Umiling din ako.

"Wag na balitaan ko nalang kayo, stay put kayo jan timon at rafiki."

Sabi ko at tinignan sila hazel at nadeya na patayo na. Si hazel nalang isasama ko. I bet they'll cause a scene kung 5 kami sa office pero kung ako at si hazel lang gets na nila un.

"Tayo na haze."

Sabi ko at kumaway kay nadeya na wag na. Nginitian ko sila.

Naglalakad na kami papuntang office nang makita namin si jareh at parker sa harap din nang office. Naghihintay.

"Hey ano ginagawa niyo dito?"

Bungad ni jareh nang makita kami.

"Nandito kapatid ko, kinuha ata siya ni ma'am dahil sinabi niya samin ung narinig niya tungkol sa project."

Paliwanag ko matapos niya itanong pakay namin. Napasapo siya at umiling.

"No one can know about this."

Tumingin siya sakin nang masama kaya hinawakan siya ni hazel.

"Tsk. Ngayon ngayon mo lang nalaman yan. Kapatid ko at ako bata palang may ideya na. Pero mas nakakaalam kapatid ko."

Sabi ko nang nakatitig sakanya. Lumapit nalang si parker at hinawakan si jareh sa balikat.

"Haha! Seryoso mo naman pards! Azriena kalma rin okie? Oks lang kapatid mo dun. Kaya don't worry hmm?"

Sabi samin ni parker para umayos na kami. Tumango nalang ako.

"Hmm. Sorry I was just attached to this project. Tama ka na ngayon ko lang nalaman but I want it to work. It's something about my family's history."

Pagpapaumanhin niya sakin at paliwanag bakit mahalaga ung project nayun.

Naalala ko tuloy na marami rin akong kasalanan dito. Haist.... Well kaya mo to.

"Sorry rin. Sorry sa hindi pag respeto nang mga dahilan mo at sa kung ano nagawa ko sayo nung 1st year. Sorry I punched your face 5 times. And told you your just trash and unwanted."

Pag-sorry ko with a soft and nervous smile. Nanlaki mata niya sa mga sinabi ko at natawa nang mahinahon.

Kinakabahan na naman ako! Hindi ko alam gagawin ko!

"Haha! I understood you back then don't worry at kaya pala you look familiar. Naalala ko tuloy suntok mo! Sakit nun ah!"

Sabi niya kaya nahawakan ko dibdib ko. Nababaliw na ako sa pag-over think.

"So ikaw pala yun? Haha!"

Sabat ni parker kaya tinignan ko siya nang may taka.

He just smiled at me widely. Kabaliktaran siya ni dynzel. Kahit close na kami nun, onte palang din alam ko dun sa red-butt monkey na un.

"Ate!!!"

Biglang sigaw nang kapatid ko kaya niyakap ko siya. Nung nakita ko siyang luhaan ay handa na akong pumatay.

"Nako teh alam ko yang tingin mo! Wag mong awayin si ma'am! Naiyak lang ako sa takot! Binigyan pako milo oh!"

Sabi niya kaya na-release ko na ung kaba sa dibdib ko. Pinalo ko braso niya nang sunod sunod.

"Antanga mo! Sa lahat nang pwedeng taguan para makipag chismiss sa may office pa! Tapos sa lahat nang pwede principal pa! Pwede naman sa assistant eh! Tapos binaba mo kagad ung tawag!"

Pa-angal kong tinig sakanya kahit ang totoo nagaalala lang ako. Duwag to eh.

"Teh kung ikaw un alam ko itatanong mo deretso at iimbestigahan mo ung tao. Adik ka sa mystery eh. Wala kang takot! At ako di ako chismosa-

"Chismosa ka kaya, dinala mo nga ako dito gaga!"

Angal ni tracie sa kapatid ko kaya natawa ako. Nagulat ito nung nakita ako pero kumaway nalang siya at nag hello.

"Yan tignan mo caught re handed ka tanga."

"Baliw!"

"Buang!"

"Adik!"

"p****r!"

"Ms. Gregorio and Ms. Gregorio?! Bakit kayo nag papalitan nang mga masasamang salita?!"

Tinig ni ma'am kaya tinignan ko si nina at sinenyasan siyang lagot siya. Hahaha!

Nilapitan ko nalang si ma'am at ningitian at hinawakan sa braso. Sabay nilabas ko sa bag ang biskwit.

"Ma'am mas maganda po kasi ako sa kapatid ko at mas mabait po sayo. Ito po rebisco pang pagaan nang loob po ninyo."

Sabi ko nang nakangiti at mahinahon. Close kami ni ms. Atienza dati niya akong pinapagalitan nung 1st year. Bumait ako dahil sakanya at kay misaki.

"Nako.. antagal mo na akong hindi binibisita! Na-miss kita iha!"

Nagulat ung sila nang makitang nagpapalambing si ma'am. Niyakap ko rin toh.

"Ano ka ba tita rara! nung enrollment nakipag pustahan pa ako ah-

"Shhhh... quiet lang."

Sabi nito nang pigilin ung sinabi ko kaya natawa ako. Ganito ang tunay ni ma'am. Mabait siya sobra. Di ko alam bakit maraming may ayaw sakanya.

"Naku.. hali na pasok na kayo."

Pumasok na kami at umupo na. Alam ko na nadito ung folding chair na malambot kaya un kinuha ko.

Naglabas din ako nang inumin sa ref. Hah! ano kala niyo, lahat dito access ko at totoo ung sinabi ko tungkol sa assistant principal noh! Kachikahan ko un eh.

"So tinatanong mo beh kung saan tungkol ung project?"

Tanong ni ma'am kaya tumango ako. Tinabi ko sa kapatid ko upuan ko.

"Hm.. Pagkatapos nang exam niyo next month. Tsaka ko ibibigay ung project. Tungkol un sa ibat ibang events na mangyayari sa pitong buwan na kayo ang mamamahala. Ang tema nun ay YOUTH. Kasama ung mga magulang nang iba sainyo rito. Ito ay simula August hanggang march. Kada katapusan ng buwan ay may presentation kayo sa natutunan niyo sa bawat event. At sa graduation niyo ay ilalagay niyo ang summary nang overall niyong natutunan at natandaan. Un na ung batch message niyo."

Pagpapaliwanag ni ma'am kaya tumango ako. So un ung project 7. Start on the seventh month, has 7 events, then seven months to complete.

"Ano po natapos nila ayie?"

Tanong ko kaya inalala niya. Ilan segundo bago niya nasagot un.

"7. Pero hindi nila kin-ounted. Dahil may isang hindi pumunta nung huling event. At ung event na yon ay graduation nila. Para sakanila. Kung wala ang isa, wala ang lahat. Kaya hindi rin sila nag pa picture."

Sabi ni ma'am and that's true. Ayie and Dad didn't had a graduation pic on their last day of highschool.

"So kami na po ung group?"

Tanong ko kay ma'am na seryoso kaya napalunok siya.

"Rina you don't-

"Ok lang po ako. Una na po akong pipirma."

Pag sagot ko nang hindi matapos si ma'am kaya napa buntong hinga siya.

Kumuha na ako nang papel at sinulat dun, Project 777: The value of youth, nilagay ko.

Pinatawag ni ma'am ang iba kaya ngumiti ako nung makapasok sila.

We each heard the instructions carefully and clearly. We agreed, and signed our names. It was a project that had a past.

I want to make, from now until the last day of my youth, the happiest and most productive time of my youth.

No matter how it will pain me nor change me. It is a project I signed my youth with.

Present.

"Remember the project we made during our youth?"

He asked. There was only one project. The project that changed all of us into people who we are now.

"Project 777: The value of youth."