“งั้นพีพีก็รู้ไว้ตรงนี้เลยว่าปอนด์คือเมียคือแม่ของลูกพี่”
“ดีแล้วที่มึงรู้ตัวถึงแม้จะช้าแต่ไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่รู้แล้วปล่อยให้ปอนด์หลุดมือไป” เสียงราบเรียบที่แสนคุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลังทำให้เจสต้องหันไปมองก็เจอกับโรมยืนกอดอกมองเขาอยู่ด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“ไม่มีทาง!!! ยังไงกูก็ไม่ปล่อยปอนด์ไปเด็ดขาด”
โรมไม่ได้พูดอะไรต่อแต่เดินเข้าไปโอบเอวพีพีอย่างแสดงความเป็นเจ้าของเพราะเขาเองก็หวงเธอเหมือนกันและไม่ชอบสายตาไอ้พวกผู้ชายที่มองเมียเขาอยู่ ก่อนโรมพาพีพีเดินนำหน้าเจสและปอนด์เพื่อออกไปคุยกันต่อที่ลานจอดรถของผับ ระหว่างที่เดินโรมก็อดไม่ได้จะพูดห้ามพูดเตือนพีพี เขารู้ทุกเรื่องที่พีพีทำแต่ก็ไม่ได้ห้ามเพียงแค่มองดูอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น
“พอได้หรือยัง เรื่องคนอื่นนะ”
“ก็มันน่าโมโหนี่คะ ใครใช้ให้พี่เจสปากเสียละพูดอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกของคนฟังเขาไม่รู้หรือไงว่าทำให้ปอนด์เสียใจขนาดไหน นอนด้วยกันทุกว
