Ep.6: ประวัติ
1274 Words
ปอนด์เดินมาพร้อมกับแดนเพื่อไปร่วมกิจกรรมรับน้องที่ลานเกียร์หลังจากอาจารย์ปล่อยคลาสแล้ว แม้จะรู้จักกันได้ไม่นานแต่ทั้งสองก็สนิทกันเร็วอาจจะเป็นเพราะมีนิสัยคล้าย ๆ กันหลายอย่าง
“ปอนด์ทำงานมีวันหยุดบ้างไหม”
“ก็มีนะ แต่วันหยุดปอนด์ก็ไปทำงานเพราะมันได้เงิน”
“งกนะเราเนี่ย”
“คนจนอย่างปอนด์ขี้เกียจไม่ได้หรอก ถ้าขี้เกียจก็อดตาย ปอนด์ไม่ได้ตัวคนเดียวมีน้องที่ต้องดูแลอีกคน”
“ดูปอนด์รักโปรดมากเลยนะ”
“ก็มีกันแค่สองคนจะไม่รักกันแล้วจะให้ปอนด์ไปรักใคร”
“ก็จริง แต่แดนก็ไม่ได้บอกให้ปอนด์ขี้เกียจนะแค่อยากให้พักบ้าง อย่างพาโปรดไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง” พอได้ฟังคำพูดของแดนก็ทำให้ปอนด์คิดตาม ก็จริงอย่างว่าเธอไม่ค่อยได้พาโปรดไปเที่ยวที่ไหนเลย มีบ้างบางที่พาโปรดไปเดินตลาดเปิดท้ายแต่ก็นาน ๆ ครั้ง
“วันหยุดนี้พาโปรดไปเดินเล่นที่ห้างกันไหม ไปเปิดหูเปิดตา”
“แต่...” ถึงแม้จะอยากไปแต่เธอก็ไม่อยากหยุดงาน เพราะถ้าหยุดนั่นหมายถึงรายได้ที่จะหายตามไปด้วย
“ไปเถอะเดี๋ยวแดนไปรับ ไปเที่ยวบ้างไปผ่อนคลายไปเดินเสร็จปอนด์จะไปทำงานต่อก็ได้เพราะเราไปตอนกลางวันไม่ได้ไปตอนกลางคืน”
“ก็ได้”
“ดิว!!! งั้นพรุ่งนี้แดนไปรับปอนด์กับโปรดที่ห้องพักนะ แชร์พิกัดห้องพักมาให้แดนด้วย” แดนยิ้มกว้างเมื่อปอนด์ตกปากรับคำยอมไปเที่ยวกับเขา
“ได้”
พรึบ!!! มอสวางซองเอกสารสีน้ำตาลที่ข้างในบรรจุประวัติของหญิงสาวที่เจสให้ไปหาลงตรงหน้าเจสที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารในมืออยู่อย่างขะมักเขม้น
“ได้แล้วครับ”
“อะไร???”
“อ้าว!!! ก็ประวัติของสาวที่ลูกพี่ไปฉุดเขาเข้าห้องไงครับ” เพราะภาพจากกล้องวงจรปิดเลยทำให้เขารู้ว่าเสือผู้หญิงอย่างเจสที่มีแต่ผู้หญิงเข้าหาถึงขั้นฉุดผู้หญิงเข้าห้องเพราะตัวเองโดนยาปลุกเซ็ก
“ไอ้ห่า ช่วงนี้ทำงานช้านะมึง”
“โห.... จะไม่ให้ช้าได้ยังไงครับก็เล่นไม่ให้ข้อมูลอะไรผมเลย ผมต้องไปหาเอาเองทั้งหมดต้องไปนั่งไล่ดูกล้องวงจรปิดจนตาแฉะกว่าจะเจอ” มอสรำพึงรำพันโอดครวญถึงความยากในการตามหาสาวที่เจสต้องการข้อมูล กว่าเขาจะรวบรวมมาได้ทั้งหมดก็ใช่เวลาไปถึงสองวันและมันจะเร็วกว่านี้ถ้าเจสให้ข้อมูลอะไรเขาบ้างสักนิด
หลังจากเจสหยิบเอกสารในซองออกมาดูก็ทำให้คิ้วของเขาค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันจนเป็นปม ก่อนจะอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงก็คนที่เขาลากเข้าห้องไปเป็นเด็กที่เพิ่งแตกเนื้อสาวอายุห่างกับเขาเป็นสิบปี
“อายุ 18 เนี่ยนะ เชี้ยแล้วไง”
“ใช่ครับ เพิ่งเข้ามหาลัยสด ๆ ร้อน ๆ ดีนะครับที่ 18 แล้วถ้าไม่ถึงลูกพี่อาจโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ได้เลยนะครับเนี่ย”
“แล้วนี่แฟนเธอเหรอ” เจสเอ่ยถามทันทีที่เห็นรูปถ่ายของเธอกับผู้ชายคนเดิมในอิริยาบถต่าง ๆ ที่ดูสนิทสนมกันไม่น้อย
“ไม่รู้ว่าเป็นแฟนหรือเพื่อน แต่เท่าที่ไปสืบมาสองคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด”
“ทำไมแต่งตัวเชยขนาดนี้วะ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมเหมือนกับป้าข้างบ้านเลย แล้วทำไมมึงไม่หารูปดี ๆ กว่านี้มาให้กูดูวะ ไอ้มอส แม่งแทบมองไม่เห็นหน้าเลย”
“นี่คือรูปที่ชัดที่สุดแล้ว เธอชอบปล่อยผมปิดหน้าปิดตาตลอด แต่จากที่ผมเห็นตัวจริงหน้าตาเธอก็ดูดีนะครับถ้าจับมาแต่งตัวเข้าหน่อยคงสะดุดตาไม่มากก็น้อย”
“เฮ้อ.... กูจะบ้าตาย” เจสถึงกับกุมขมับแค่เรื่องอายุที่ห่างกันมากก็ทำเขาปวดหัวแล้วแต่นี้เรื่องรสนิยมการแต่งตัวไม่ตรงสเปคเขาเลยสักนิด เพราะเขาชอบสาว ๆ สวย ๆ แต่งตัวเซ็กซี่ไม่ใช่เด็กกะโปโลแบบนี้
“???” มอสเลิกคิ้วขึ้นพร้อมมองหน้าเจสด้วยสายตาสงสัย ที่อยู่ ๆ เจสก็ทำหน้าเหมือนคนคิดหนัก
“มึงไม่ต้องทำหน้าสงสัย”
“ก็คนมันสงสัยนี่ครับ แล้วลูกพี่จะให้ผมทำยังไงต่อ”
“ก็ออกไปทำงานสิ โง่ไปได้”
“ครับ ๆ”
หลังจากมอสออกจากห้องไปเจสก็หยิบเอกสารของผู้หญิงที่เป็นสาเหตุทำให้เขานอนกับสาวอื่นไม่ได้ขึ้นมาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง ‘เด็กกำพร้าพักอยู่กับน้องชายสองคน ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับ เรียนอยู่ปีหนึ่งคณะวิศวะสาขาคอมพิวเตอร์’
โปรดมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจเพราะโปรดกับปอนด์เพิ่งเคยมาเดินห้างสวย ๆ แบบนี้ครั้งแรก ตอนที่แดนไปรับปอนด์ก็คิดว่าแดนจะพาเธอไปเดินห้างธรรมดาแต่ที่ไหนได้เขากลับพาเธอกับโปรดมาเดินห้างหรูห้างดังใจกลางเมือง
“พี่ปอนด์ห้างนี่สวยมากเลย โปรดไม่เคยเห็นที่ไหนสวยเท่าที่นี่มาก่อนเลย”
“ชอบไหม”
“ชอบมากเลยครับพี่แดน”
“ถ้าชอบเอาไว้พี่จะพามาเที่ยวบ่อย ๆ นะ”
“แต่....” โปรดไม่ตอบคำถามของแดนแต่เขากลับหันไปมองปอนด์ที่เดินอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาขอความเห็นแทน
“หึ ถ้าชอบเอาไว้พี่จะพามาบ่อย ๆ ก็แล้วกัน”
“เย้!!! พี่ปอนด์ใจดีที่สุดเลย” โปรดยกแขนขึ้นพร้อมกับร้องออกมาด้วยความดีใจ
ทั้งสามคนพากันเดินดูนั่นดูนี่ไปทั่วทุกชั้นของห้างเลยก็ว่าได้ และคนที่สนุกที่สุดก็คงไม่พ้นโปรดเพราะเห็นอะไรก็ดูตื่นตาตื่นใจไปหมด
“เหนื่อยหรือยังโปรด ปอนด์”
“ยังครับ”
“แล้วหิวไหม พี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง” แดนพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับโอบรอบคอโปรดพาเดินตรงไปยังโซนร้านอาหาร โดยมีปอนด์เดินตามมาติด ๆ
“โปรดอยากทานอะไร”
“เอ่อ โปรดว่าเราไปกินนอกห้างกันดีกว่าไหมครับอาหารที่นี่น่าจะแพง” เพียงแค่เห็นร้านอาหารแต่ละร้านโปรดก็รู้ได้ทันทีเลยว่าราคาไม่ถูกเหมือนร้านข้างทางที่เขากับปอนด์กินกันอยู่เป็นประจำแน่นอน
“ไม่ต้องห่วงพี่เลี้ยงเอง”
“แดนอย่าเลย” ปอนด์มองหน้าแดนก่อนจะปฏิเสธออกมาด้วยความเกรงใจ เธอพอรู้ว่าบ้านแดนค่อนข้างมีฐานะถึงแม้จะไม่ได้รวยมากแต่ก็ไม่ได้จนเหมือนเธอ พ่อกับแม่ของแดนเป็นข้าราชการทั้งคู่และยังมีสวนผลไม้อีกด้วย
“ไม่ต้องเกรงใจถึงแดนจะไม่รวยเหมือนพวกมหาเศรษฐีแต่เพื่อนปอนด์คนนี้ก็มีเงินนะ เลี้ยงปอนด์กับโปรดได้สบาย ๆ”
“แต่....”
“ไม่ต้องแต่แล้ว ไปกันโปรด” แดนกอดคอโปรดพาเดินไปยังร้านชาบูปิ้งย่างที่เป็นที่นิยมและฮอตฮิตของคนทุกวัยรวมทั้งเขาด้วย กินชาบูคนเดียวยังไงมันก็ไม่อร่อยเท่ากับกินกันหลาย ๆ คน
- Writer
