Ep.7: รับผิดชอบ
1264 Words
มอสที่มองคนนั่งอยู่เบาะข้างคนขับด้วยสายตาสงสัยอยากรู้อยากถามมากที่สุดว่าทำไมถึงได้พาเขามานั่งแอบมองแอบตามสาวอยู่ในรถนี่มาสองวันแล้ว แถมตามดูอย่างเดียวไม่ได้ลงไปพูดคุยหรือทำอะไรเลยสักอย่าง จนในที่สุดมอสก็ทนให้กับความอยากรู้ของตัวเองไม่ไหว
“ลูกพี่ครับ จะเอาแต่นั่งมองอย่างเดียวไม่ได้นะ”
“ทำไม” เจสหรี่มองมอสด้วยสายตาจับผิดและรอดูอีกฝ่ายว่าจะมีเหตุผลหรือความคิดอะไรมาแย้งเขาบ้าง แค่เขาพามานั่งดูสาวในรถแค่สองวันก็ทำเป็นบ่นโน้นบ่นนี่
“ผมเบื่ออีกอย่างผมมีงานที่ต้องทำกองอยู่เต็มโต๊ะเลยครับ”
“หึ ทำเป็นมาพูดดีมึงชอบแอบอู้คิดว่ากูไม่รู้เหรอ”
“ผมเปล่าอู้งานนะครับ ว่าแต่ลูกพี่จะเข้าไปหาเธอตอนไหนอย่าบอกว่าแค่จะมาดูเฉย ๆ เหมือนสองวันที่ผ่านมา” เมื่อเจสรู้พูดถึงเรื่องที่เขาชอบแอบแว็บเวลางานมอสก็เลยรีบชวนเจสเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่งั้นเขาอาจจะโดนลงโทษก็เป็นได้
“ทำไมมึงเบื่อ”
“ครับ เบื่อ” มอสตอบออกมาตรง ๆ ใครบ้างจะไม่เบื่อก็เล่นพาเขานั่งอุดอู้อยู่แต่ในรถเป็นพวกถ้ำมองหรือไม่ก็พวกคนร้ายอยู่ได้จะทำอะไรก็ไม่ทำสักที จะฉุดจะคุยหรือจะทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ในรถแบบนี้
“ไอ้ห่า โน้นเธอเดินไปโน่นแล้วขับตามไปสิ”
“ครับลูกพี่”
ปอนด์กำลังเดินไปทำงานที่ผับหลังเลิกเรียนเหมือนปกติทุกวันต้องหันหลังกลับไปมองเป็นระยะ ๆ เพราะมีความรู้สึกว่าเหมือนมีคนกำลังมองตามเธออยู่ตลอดเวลา แต่พอหันกลับไปกลับไม่เจออะไรที่ผิดปกติสักอย่างแต่มันก็ทำให้ปอนด์ต้องเร่งฝีเท้าในการเดินให้เร็วขึ้นเพราะความกลัว
“ว้าย!!!” ในจังหวะที่หันกลับมาเพื่อจะมองทางเดินด้านหน้าก็ต้องร้องด้วยความตกใจและความเจ็บเพราะเธอเดินชนกับคนเข้าอย่างจังจนหงายไปด้านหลังแต่ยังดีที่คนที่เธอเดินชนช่วยจับไว้ไม่งั้นมีหวังเธอได้ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นเป็นแน่ แต่พอปอนด์เงยหน้าหวังจะขอบคุณและขอโทษเขาก็ต้องตกใจซ้ำสองเพราะคนที่ช่วยเธอไว้ตอนนี้คือคนที่พรากพรหมจรรย์เธอในวันนั้น
“ขอโทษค่ะ” ปอนด์ก้มหน้าลงพร้อมพูดออกมาเสียงเบาก่อนจะรีบเดินเลี่ยงเขาไป เธอภาวนาในใจขอให้เขาอย่าจำเธอได้เลยเพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากรู้จักหรือพบเจอเขาอีกแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว แต่ยังไม่ทันที่ปอนด์จะได้ก้าวไปไหนก็โดนอีกฝ่ายเรียกและจับแขนรั้งเธอไว้ซะก่อน
“เดี๋ยว!!!”
“คะ???”
“เธอยังไปไม่ได้” เจสก้มหน้าลงมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างรู้ทันความคิดเธอว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าไม่ใช่จะหลบหน้าเขาโดยแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก หึ แต่เธอจะรู้ไหมว่ามันไม่เนียนเลยก็เล่นตกใจมองเขาตาโตทันทีที่เห็นหน้าเขา
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าเรื่องที่ฉันเดินชนคุณฉันก็ขอโทษคุณไปแล้วนะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“เราไม่รู้จักกันถ้าไม่ใช่เรื่องที่ฉันเดินชนคุณเมื่อก็ไม่มีเรื่องอะไรอีกแล้วนะคะ”
“แน่ใจ???”
“ค่ะ”
“หึ แน่ใจนะว่าจำผู้ชายคนแรกของตัวเองไม่ได้” เจสเค้นเสียงในลำคอพร้อมกับกดยิ้มมุมปากให้กับคนตรงหน้าที่ช่างกล้าปฏิเสธออกมาได้ว่าไม่รู้จักเขา แต่มันไม่เนียนต้องไปเรียนมาใหม่
“คุณ!!! คุณต้องการอะไรกันแน่”
“ต้องการเธอ เพราะเธอทำให้ฉันไม่สามารถนอนกับผู้หญิงคนไหนได้อีกเลย”
“มันเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันไม่ใช่คนบอกให้คุณมานอนกับฉันคุณนั่นแหละที่เป็นคนฉุดฉัน ฉันไม่แจ้งตำรวจก็ดีเท่าไหร่แล้ว” ปอนด์แบะปากด้วยความรังเกียจออกมาทันทีพอได้ยินคำพูดที่แสนจะเห็นแก่ตัวของคนตรงหน้า
“แล้วทำไมเธอไม่แจ้งละ”
“ก็เพราะอยากให้เรื่องทุกอย่างมันจบ ๆ ไป ไม่ต้องเจอไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีก”
“ฉันก็อยากให้มันจบ แต่มันไม่จบไง เพราะฉันนอนกับใครไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอ”
“ฉันไม่เกี่ยว คุณมันบ้า”
“ฉันไม่ได้บ้า เพราะมันคือเรื่องจริง เธอต้องรับผิดชอบฉัน”
“ไม่!!! ปล่อยฉันนะ ถ้าคุณอยากมากนักก็ไปหาเอาข้างหน้าโน้น อย่ามายุ่งกับฉันอีก” ปอนด์พยายามสะบัดแขนให้หลุดออก แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุดเพราะอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยแถมยังเพิ่มแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ
เจสมองปอนด์ที่พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากเขาด้วยความชอบใจ ก่อนจะตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วพาเดินกลับไปยังรถที่จอดอยู่โดยไม่นำพาอาการขัดขืนหรือเสียงร้องโวยวายของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่เคยเจอผู้หญิงพยศใส่ส่วนมากมีแต่วิ่งใส่
เมื่อมาถึงรถเจสก็เปิดประตูหลังก่อนจะจับปอนด์ยัดเข้าไปด้านในโดยที่ตัวเขาตามเข้ามาติด ๆ ก่อนจะออกคำสั่งให้มอสออกรถเสียงดัง
“ออกรถ!!!”
“ครับ” มอสรีบขับออกไปตามคำสั่งของเจสทันที โดยไม่ลืมที่จะแอบมองเจสกับปอนด์ที่ยังดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับโวยเสียงดังไม่หยุดผ่านกระจกมองหลังอยู่เป็นระยะ ๆ
“ปล่อย นายจับฉันมาทำไมเนี่ย”
“ก็บอกแล้วว่าเธอต้องรับผิดชอบฉัน”
“มันไม่เกี่ยวกับฉันเลย ปล่อยนะ ปล่อยสิ ฉันต้องไปทำงานนะ”
“งานเด็กเสิร์ฟคืนหนึ่งจะได้สักเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันจ่ายให้สิบเท่าเลยแต่คืนนี้เธอต้องอยู่กับฉัน”
“ไม่ ฉันไม่อยากได้เงินของนายฉันอยากไปทำงานของฉัน ต่างคนต่างอยู่กันดีกว่า”
“ฉันก็อยากต่างคนต่างอยู่หรอกถ้าไม่ได้เป็นเพราะเธอทำให้ฉันไม่สามารถนอนกับคนอื่นได้ เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบจนกว่าฉันจะกลับมาเป็นปกติ”
“ไอ้บ้า!!! ใครจะไปนอนกับนาย บ้าไปแล้ว ปล่อยนะบอกให้ไงเล่า” ปอนด์ที่ได้ฟังประโยคที่เจสพูดออกมาก็เกิดความกลัวและเธอก็ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบคืนนั้นเกิดขึ้นกับตัวเองอีก เพราะมันไม่มีผลดีกับเธอมีแต่เสียกับเสียเท่านั้น
“ลูกพี่จะไปไหนครับ” มอสที่ขับรถอยู่แต่ไม่รู้ว่าเจสจะให้พาที่ไหนก็รีบเอ่ยขัดจังหวะการทะเลาะของสองคนนั้น
“คอนโดกู”
“ครับ” เมื่อรู้จุดหมายปลายทางแล้วมอสก็รีบขับรถตรงไปยังคอนโดของเจสทันที โดยเลิกสนใจสองคนด้านหลังที่ยังทะเลาะกันไม่เลิกอยู่เบาะหลัง เขาอยากถึงอยากออกจากสถานการณ์ใจจะขาดเรื่องพวกนี้เขาไม่อยากยุ่งไม่อยากรับฟัง เขามันคนนอก
- Writer
